ZwemlesEen maandje geleden heeft Cecile zwemdiploma A gehaald. Vol goede moed zijn we doorgegaan met de lessen voor diploma B, in de hoop dat ze ‘zwemveilig' wordt en de rest van haar leven lekker kan duiken en poedelen in diep en ondiep water. Ze zwemt keurig, maar er is één grote hobbel: door het gat zwemmen. Daarvoor moet je in het water duiken, zes meter onder water zwemmen en dan door een plastic gat gaan. Een maandje geleden heeft Cecile zwemdiploma A gehaald. Vol goede moed zijn we doorgegaan met de lessen voor diploma B, in de hoop dat ze ‘zwemveilig' wordt en de rest van haar leven lekker kan duiken en poedelen in diep en ondiep water. Ze zwemt keurig, maar er is één grote hobbel: door het gat zwemmen. Daarvoor moet je in het water duiken, zes meter onder water zwemmen en dan door een plastic gat gaan.

ZwemlesBij de zwemles gaat ze achteraan staan in de rij om eens bij haar lesgenootjes af te kijken hoe die het doen. Het lukt hun allemaal. Dan is Cecile aan de beurt. Ze gaat in de duikhouding staan en… begint te bibberen en te schokken. Dikke tranen biggelen over haar wangen. “Kom op Cecile, niet zo huilen!”, zegt de juf lichtelijk gepikeerd, maar haar woorden helpen niks. Daar staat ze te rillen in haar natte badpak van kou en angst. Op de tribune breekt mijn moederhart in duizend stukjes. Wat moet ik doen? Naar beneden rennen en mijn kind weghalen uit deze moeilijke situatie? Eigenlijk zou ik het wel willen, maar of het wijs is? Ik hang over de balustrade en als ze even naar boven kijkt, sein ik: “Kom op! Je kunt het! Probeer het!” Ze waagt een duik, maar na drie meter is ze alweer boven. Mislukt… en de tranen blijven maar stromen. Met pijn in mijn maag en een brok in mijn keel kijk ik ernaar.

Een week later wil Cecile niet meer naar de zwemles. We gaan wat eerder en de juf geeft haar nog wat zwemtechnische tips om dat gat te halen. Maar vlak voor de les vliegen de angst en twijfel haar weer aan: “Mama, ik kan het niet!” Heel begrijpelijk, maar toch: wie heeft er niet moeten leren voor een goed doel te werken en te vechten ondanks tegenslag of angst? Volgens mij is er weinig dat een karakter zo sterk vormt. En dus houd ik haar dat voor: “Ik weet dat je het echt moeilijk vindt, maar je kunt ook besluiten: niet mijn angst is de baas, maar ik. Ik ga ervoor, want ik wil dat zwemdiploma hebben.” Ineens kijkt ze anders uit haar ogen en vertrekt naar de les.

Het wonder geschiedt. Dochterlief duikt, zwemt en gaat hóp door het gat. Zo, voor de eerste keer. Als ze bovenkomt, geef ik haar een applaus vanaf de tribune en steek twee duimen op. En de juf beloont haar ook: ze mag volgende week haar proefexamen doen voor diploma B. Ik ben heel blij. Want hier is niet alleen aan een zwemdiploma gewerkt, maar ook aan een karakter.