Lieke is moeder van drie kinderen. Haar dochter heeft ze al zes jaar niet meer gezien, haar oudste zoon is geëmigreerd en haar jongste zit in de gevangenis.

Ouders kunnen somber en soms radeloos worden van hun kinderen, hoe zij leven en zich gedragen. Een kind, hoe klein het ook is, is een nieuwe mens, met eigen blauwdruk. Bij het opvoeden van een kind is het altijd balanceren. En nooit doe je het goed, lijkt het soms. Je wilt je kind duidelijke regels aanleren, grenzen stellen en waarden meegeven. Dit doe je niet omdat je zelf zo graag van regels houdt, maar omdat regels nodig zijn om een geweten te ontwikkelen.

Je wilt graag dat je kind begrijpt en aanvoelt waarom iets wel en iets niet kan; en niet alleen om straf te ontlopen. Maar aan de andere kant wil je rekening houden met de eigenheid van je kind en wil je dat je kind optimaal tot bloei komt, dat zijn blauwdruk uitgroeit tot een volwassen persoonlijkheid.

Als je te veel regels oplegt verdrinkt je kind erin en weet het niet meer welke regels belangrijk zijn en welke niet. Als je te weinig regels geeft, verdrinkt je kind ook, omdat het geen richting krijgt en dan voelt het voor hem alsof het drijft op de stroom, die van alle kanten lijkt te komen.

En hoe pas je dan regels toe? Als je tot op de millimeter consequent bent, voelt het kind zich als in een dwangbuis en wil het zich vrijvechten. Dan zie je dat een kind juist op zoek gaat naar al die dingen die je wilde verbieden. Maar als je niet  consequent bent, neemt het kind jou en de regels die je stelt niet serieus en doet het wat het wil.

Als je kind volwassen is, draagt het zelf verantwoording voor wat het doet. Je kunt jezelf afvragen wat je fout hebt gedaan, maar dat levert niet zoveel meer op, behalve somberheid. Hoe je contact hebt met je kind is belangrijk. Laat je kind voelen dat je onvoorwaardelijk van hem houdt, maar dat je andere waarden hebt en dat zijn gedrag je pijn doet. Laat je kind voelen dat je je niet schaamt voor hem, maar wel voor wat het doet.

Als je je schuldig voelt jegens je kind, vraag dan om vergeving. Als je gelovig bent, leg je kind en je schuldgevoelens in de handen van je hemelse Vader. Zoek contact met anderen. Tien tegen een dat je zult ontdekken dat anderen ook meemaken wat jij meemaakt.