Op de website van de SGP staat onderstaand opiniestuk van Kees van der Staaij in reactie op de recente nieuwsberichten over verplichte mediation wanneer een vechtscheiding dreigt. De overheid kan / wil er niets aan doen. Op de website van de SGP staat onderstaand opiniestuk van Kees van der Staaij in reactie op de recente nieuwsberichten over verplichte mediation wanneer een vechtscheiding dreigt. De overheid kan / wil er niets aan doen.
(v)Echtscheiding
“We voelen ons verscheurd tussen twee mensen van wie we zoveel houden”. Dat is de ruwe schets van een scheiding door de scheidingskinderen van Villa Pinedo. Een scheiding is hartverscheurend. Het heeft zoveel invloed op het leven van scheidingskinderen dat het niet verbazingwekkend is dat zij op allerlei terreinen vaker problemen hebben. Een scheiding pakt over het algemeen eerder negatief dan positief uit. Dat wordt inmiddels breed erkend en wordt uitgebreid beschreven door de kinderombudsman, de inspecties in de zorg en het wetenschappelijk onderzoeksbureau. Dat signaal moet de overheid in beweging brengen.
Wie de verschillen zoekt met de brief van het kabinet ontdekt vooral dat de gevolgen van scheiding door het kabinet niet worden benoemd. Het kabinet lijkt te suggereren dat problemen vooral spelen bij vechtscheidingen. Waarom eigenlijk? Geven jongeren eigenlijk niet aan dat we met het voorkomen van problemen bij het begin moeten beginnen? Een actieplan ‘vechten voor je relatie’ is eigenlijk het eerste waar we behoefte aan hebben. Voor de SGP is niet de eerste vraag hoe we voorkomen dat een echtscheiding uitloopt in een vechtscheiding, maar hoe we voorkomen dat een relatie eindigt in een echtscheiding. Deelt het kabinet dat startpunt?
In het uitvoeringsplan wordt veel aandacht besteed aan voorlichting. Ouders zouden meer informatie moeten krijgen over de gevolgen van scheiding voor hun kinderen wanneer ze de scheiding regelen. Ook ondersteunt het kabinet experimenten in gemeenten met betrekking tot zorgaanbod dat vechtscheidingen moet voorkomen. Prima. Kan het kabinet ook uitleggen welke inspanningen worden verricht om relaties te versterken, echtscheiding te voorkomen en voorlichting over de gevolgen van echtscheiding te verbeteren voordat sprake is van een scheiding? Hoe wordt gewerkt aan betere beschikbaarheid van programma’s voor relatieondersteuning, waaronder e-health?
Het huidige systeem laat toe en bevordert dat een echtscheiding een juridisch gevecht wordt. Door veel betrokkenen wordt dit terecht als probleem gezien. Het is een ongezond uitgangspunt om een rechtszaak als een reguliere optie te zien, zeker wanneer minderjarige kinderen in het geding zijn. De SGP steunt daarom allereerst het voorstel van de Kinderombudsman om mediation te verplichten. Graag reactie hierop. Ook de financiering moet gericht zijn op gesprek in plaats van gevecht. Kan het kabinet toezeggen dat bij het nieuwe financieringsmodel als uitgangspunt geldt dat alleen mediation voor vergoeding in aanmerking komt? De regeling in Engeland is een mooi voorbeeld.
Het uitvoeringsplan benoemt terecht dat veel verwarring bestaat over de verschillende vormen van ouderschap na scheiding. De SGP vraagt zich af of de wetgever hier niet ook naar zichzelf moet kijken. De wet regelt namelijk niet het begrijpelijke en beoogde uitgangspunt van gelijkwaardig ouderschap, maar het recht op gelijkwaardige verzorging en opvoeding door beide ouders. In beginsel geldt dus de voorkeur voor co-ouderschap, waarvan vervolgens beredeneerd kan worden afgeweken. Die voorkeur ontlokt veel strijd en het is maar de vraag of bij deze voorkeur echt allereerst het kind centraal staat. Zou niet de behoefte van het kind en de continuïteit in de opvoedomgeving centraal moeten staan? Hoe is het stellen van een voorkeursnorm bovendien te rijmen met het signaal van experts en toezichthouders dat zij kennis missen over de gevolgen van co-ouderschap? (SGP.nl)