“Waar gaan we deze veertigdagentijd op vasten?” vroeg ik de avond voor Aswoensdag aan mijn dames. Dat was niet omdat ik er zelf zo’n zin in had. Op zich ben ik niet zo’n snoeper, maar zo nu en dan blief ik echt wel een chocoladekoekje of een dropje. “Waar gaan we deze veertigdagentijd op vasten?” vroeg ik de avond voor Aswoensdag aan mijn dames. Dat was niet omdat ik er zelf zo’n zin in had. Op zich ben ik niet zo’n snoeper, maar zo nu en dan blief ik echt wel een chocoladekoekje of een dropje.

Puntje bij paaltje vind ik het dus een hele versterving om dat soort dingen zo’n lange tijd te laten staan. En dus, ik zal eerlijk zijn, bedenk ik vaak zo mijn eigen alternatieve vastenacties zoals: niet meer klagen als ik hoofdpijn heb. Da’s ook best goed, toch?! Het leuke van zo’n alternatief plan is dat je ondertussen lekker door kan knabbelen. Vandaar ook de vraag aan mijn kinderen. Want tja, als zij zo’n vastentijd serieus nemen, kan ik natuurlijk niet achterblijven.

En inderdaad, de dames zagen de Veertigdagentijd bijna met enthousiasme tegemoet. Alledrie hadden ze een waslijst aan goede voornemens. Een greep eruit: geen snoepjes en koekjes meer, geen frietjes en andere lekkere hapjes, minder Minecraften (computerspel) en geen Enzo Knol meer kijken. Enzo Knol is een jonge gast die filmpjes maakt over zijn dagelijks leven en deze op youtube zet. Elke dag zijn er twee nieuwe: eentje over wat-ie die dag gedaan heeft en eentje waarin hij Minecraft speelt met een vriend. Enzo heeft een half miljoen volgers en daar verdient hij zijn kostje mee met dank aan de reclames die eraan vooraf gaan. Dat lijkt allemaal leuk en onschuldig, maar regelmatig bezigt mijnheer Knol een vocabulaire waar Edwin en ik minder blij mee zijn. Dus roepen wij dan: “Zet die computer uit, dit soort woorden willen we niet horen in huis!” Of Enzo dan echt in de ban gaat is niet altijd goed te controleren aangezien twee van de drie dames een telefoon met internetverbinding hebben. Nu zit op die verbinding wel een filter, maar slimme Enzo valt fijn door die mazen heen. Geen ‘Knolpower’ in de Veertigdagentijd is wat ons betreft dus een prima voornemen.

Inmiddels is de vastentijd aangebroken en ik moet zeggen: mijn kinderen nemen hun voornemens serieus. Ook tijdens de voorjaarsvakantie. Al dagen heb ik geen Enzo Knol meer gehoord of gezien. Bovendien laten ze vrijwillig allerlei lekkers aan hun neus voorbijgaan. Gisteren waren we een dagje naar Amsterdam en ik moest praten als Brugman om ze – vóór we de lange tocht terug naar huis gingen maken – nog een droog frietje te laten eten. “Het is toch vasten?!” zei Denise uitermate serieus. “Dan doen we een kleintje, zonder mayonaise of ander sausje..” moest ik bijna smeken. Nou vooruit, dat kon nog net. En vandaag in de binnenspeeltuin bliefden Chiara en Denise niet meer dan een flesje water of een glaasje ranja. Tja, dan ga ik zelf ook maar voor een kopje groene thee in plaats van een cappuccino met schuimkraag en appeltaart…

Het hoeft dus geen betoog wie deze vastentijd goed bij de les wordt gehouden: ik. Met dank aan de radicaliteit van mijn kinderen…

Brechje