Afgelopen week hebben we wat afschuwelijks meegemaakt. Onze zoon kwam ’s nachts om 01.00 uur uit de metro. Hij heeft late diensten bij de KLM. Het was de laatste metro van de dag. Op dat tijdstip is er bijna niemand meer. Ik bid dat OL Heer iets goeds uit iets kwaads mag halen….

Afgelopen week hebben we wat afschuwelijks meegemaakt. Onze zoon kwam ’s nachts om 01.00 uur uit de metro. Hij heeft late diensten bij de KLM. Het was de laatste metro van de dag. Op dat tijdstip is er bijna niemand meer.

Hij was nog maar net uitgestapt of hij werd klem gereden door twee mannen op de fiets. Die grepen hem vast. Hij wilde zich losrukken, maar kreeg een pistool op zijn keel. “Werk mee, of het kost je je leven…” Ze waren op zoek naar een smartfoon en nog wat geld erbij was mooi meegenomen. Ze namen zijn tas en zijn jas mee en controleerden zijn broekzakken of er werkelijk niets meer was. Daarna kreeg hij een klap met het pistool in zijn gezicht. Zijn bril viel af en hij wankelde.

De mannen gingen er op de fiets vandoor. Hij is naar zijn appartement gegaan en riep heel hard zijn huisbaas. Want de sleutel had hij niet meer. Die werd gelukkig meteen wakker en maakte open. Ze hebben eerst 1-1-2 gebeld. Er arriveerden vrij snel enkele agenten. Vervolgens naar het politiebureau gegaan voor aangifte. Zijn huisbaas ging mee. Het is een erg stevige kerel dus het was erg fijn en veilig dat hij meeging.

Tot half vijf hebben ze op het politiebureau gezeten. Onze zoon had ons ’s nachts al gebeld, maar de telefoon boven was niet afgegaan. Maar om kwart voor zeven had hij toch contact met ons. Vanzelfsprekend zijn we er meteen naar toe gegaan. Allereerst om er gewoon te zijn natuurlijk. En hoewel je van te voren niet precies weet wat je kan doen, hebben we denk ik toch ook wat voor hem kunnen betekenen voor wat betreft enkele praktische zaken.

Contant geld gegeven, want zijn pinpas was gestolen. Mijn vrouw heeft samen met hem boodschappen gedaan. Mijn vrouw heeft onze zoon haar smartfoon gegeven zodat hij weer bereikbaar was en kon bellen. Onze andere zoon zou binnenkort op marktplaats zijn smartfoon voor € 120 verkopen omdat er een nieuwe besteld was. Hij bood spontaan zijn nog goed werkende smartfoon aan zijn broer aan. Als die geen vergoeding zou krijgen dan mocht hij hem voor niets hebben… uit iets kwaads komt dan iets goeds!

Er gebeurden nog veel dingen. De wijkagent komt langs, slachtofferhulp wordt geregeld, hij heeft afspraken kunnen maken met de KLM dat hij voorlopig geen hele late diensten meer heeft. En verder het aanvragen van nieuwe bankpas, rijbewijs, ID-kaart, OV-chipkaart, simkaart, huissleutel. En er moeten een nieuwe portemonnaie, ipod, jas, tas, studieboeken etc. etc. komen.

Ik vroeg mijn zoon hoe hij zich voelde. Hij zei dat alles eigenlijk langs hem heen ging, in een soort shock was en bovendien zeer moe. Maar hij zou wel gewoon met de metro blijven gaan, want hij wilde zich niet laten leiden door de angst. Ik heb hem een compliment gemaakt. Dat hij aangetoond heeft zeer goed zelfstandig te kunnen leven. Als je met een dergelijke situatie zo volwassen om kan gaan, dan is dat duidelijk aangetoond.

Teruggekomen op mijn werk vertelde ik het hele verhaal. En dat ik als katholiek een innerlijke strijd aan het strijden ben. Aan ene kant heb ik in militaire dienst mijn schietbrevet gehaald en zou je die kerels wel wat aan willen doen. Aan de andere kant wordt als katholiek je gebed gevraagd voor deze mannen, dat ze zich mogen bekeren.

En verder gebed dat God uit deze zeer akelige situatie iets goeds wil halen. Dat laatste gebed is in ieder geval verhoord. Behalve de reeds genoemde reacties en gebeurtenissen die ik boven noemde, betuigden vele mensen hun medeleven en stuurden onze zoon berichtjes en kaarten. En ja: de uren dat ik met die calamiteit bezig was hoefde ik niet als vakantie-uren op te nemen. Ik kreeg deze “calamiteitenuren” geschonken door mijn baas.