Drie verhalen ‘Uit het leven gegrepen’. Over de reparatie van een (nieuwe!) wasmachine, wateroverlast dat nu eens niet van de regen komt maar van een gestolen buitenkraantje en hoe alert we zijn op hulpgeroep van buren…

Drie verhalen ‘Uit het leven gegrepen’.

Wasmachine kapot

Bij sommige verhalen valt het op hoe groot de herkenning van anderen is van jouw ervaring. "Oh, ja. Dat is altijd zo," wordt er dan bijvoorbeeld gezegd.

Een vrouwelijke collega had een paar keer met haar man gebeld tijdens werktijd. Ze liet ons delen in het besprokene. "We hadden een nieuwe wasmachine gekocht. Enkele maanden geleden zag ik ineens allerlei strepen op de kleding. Toch maar even gebeld met de zaak waar we hem gekocht hadden.

Ik zou minder van het wasmiddel moeten gebruiken, was het advies. De strepen werden wel minder, maar verdwenen niet. Tot ik op gegeven moment bemerkte dat het water helemaal niet warm werd. Logisch dat de was niet schoon werd. Na lang bellen met de zaak kwam er eindelijk een monteur. Die constateerde dat het verwarmingselement kapot was. Dat onderdeel had hij niet bij zich, maar hij ging er meteen een bestellen.

Dat is enkele weken geleden. We wachten er nog op. Nadat mijn man een paar boze e-mails had gestuurd, ook naar de fabrikant, kregen we bericht van de fabrikant. Een verwarmingselement was bij hun gewoon op voorraad. Maandag a.s komen ze het maken. Wel lastig dat je nu niet kunt wassen. De komende dagen nog maar even bij mijn moeder wat wasjes draaien. De winkel reageerde ook nog op onze e-mail. Ze zouden het uitzoeken hoe het kwam dat het zolang duurde voordat ze het verwarmingselement in huis hadden. Je wordt er toch doodziek van die service."

"Oh ja, wij hebben zo iets meegemaakt met onze afwasmachine…" bevestigde een collega. Aan haar gezicht kon je zien dat er een onaangenaam verhaal in gedachten voorbij kwam.

"Oh ja, alleen zolang er geen gebreken zijn loopt alles goed" concludeerde een ander.

Ik kon me ook bij het verhaal aansluiten. "Oh ja, onze droogtrommel begaf het enkele jaren geleden. En toen…" et cetera.

Kraantje gestolen

Toen we terugkwamen van twee weken Spanje vonden we thuis een briefje op tafel. Van de buren. Ons buitenkraantje was gestolen schreef hij. Ik las niet verder maar ging kijken. We hadden de hele auto uitgeladen op de plek waar dat kraantje zat, maar er was ons niks opgevallen. En inderdaad. Er zat een dop op gedraaid. Het buurmeisje van het huis waar wij de oprit mee delen kwam net haar huis uit. De krantenjongen had haar 's ochtends wakker gebeld en gezegd dat de kraan van ons eraf was. Het water spoot met een enorme kracht tegen hun auto. Het buurmeisje had 's nachts wel wat gehoord, maar gedacht dat het heel hard regende. Haar ouders waren niet thuis geweest en zij wist zich geen raad. Ze is naar de andere buren van ons gegaan. Samen zijn ze met een reserve huissleutel naar binnen gegaan en hebben de hoofdkraan afgesloten. Vervolgens heeft een buurman die avond een afsluitdop op de leiding gedraaid.

De krantenjongen had tijdens zijn bezorging gezien dat er wel vijf kraantjes uit de buurt gestolen waren die nacht. Ook recht tegenover ons. Ik ging even verder met het buurtonderzoek en belde daar aan. Bij de overburen was de kraan niet gestolen maar er half afgetrokken. Die kraan had alleen maar gelekt. Maar die kraan was wel kapot. De overbuurvrouw wist nog te vertellen dat hun buurman 's nachts wakker geworden was. En dat hij gezien had dat het water met enorme kracht uit onze muur kwam. Hij had wat kleren aangetrokken en belde aan. En nog eens. En nog een keer heel lang. Maar niemand deed open natuurlijk want wij zaten in Spanje.

Het betekende wel dat er uit die leiding vanaf ongeveer drie uur 's nachts tot half acht 's ochtends water gestroomd had. Het buurmeisje vertelde dat de hele oprit inderdaad helemaal blank had gestaan. Enfin. De halve straat was op de hoogte geweest. Ik belde nog even aan bij de andere buurman om hartelijk te danken voor zijn kordate ingrijpen. Hij had geen goed woord over voor de vandalen die dit op hun geweten hadden: "Laten ze toch met hun handen van andermans spullen afblijven! Dit is ook wel zo. In ieder geval heb ik hem later een attentie gebracht: salaris voor de loodgieter!

Hard roepen

Ik zat achter de computer toen ineens hardlopend één van mijn zonen van de trap kwam en langs mij liep, naar de achtertuin. Hij had hoorbaar plezier. Er was iets aan de hand dat was duidelijk.  Ik ging achter hem aan. Onmiddellijk  daarna kwam hij weer heel hard teruggelopen. Ik snapte er niets van. Hij had nog steeds veel lol en verliet via de voordeur ons huis. Tot ik boven onze heg de achter-buurvrouw zag.. Het regende hard en ze zat bovenin het houten speelhuisje dat ook net boven onze heg uitkomt. Ze legde een verklaring af. "Ik heb de huissleutels over de heg gegooid naar uw zoon. Wij zijn de achterkant van het huis aan het schilderen. De klink is van de deur en deze viel dicht. Toen kon ik mijn huis niet meer in. Maar uw zoon zal opendoen. Bedankt."

Eigenlijk kon ze mij beter niet bedanken, want ik had niet gereageerd op de geluiden die vanuit de achtertuinen in ons huis kwamen. De deur stond namelijk wel open. Nu waren onze andere kinderen samen een film aan het kijken, die ook nogal wat geluid produceerde.

Mijn zoon zei later nogal verontwaardigd: "Had niemand de achter-buurvrouw gehoord? Ze zat al een hele tijd om hulp te roepen omdat ze er niet in kon. En ik had inderdaad de hele tijd horen roepen. Maar eerlijk gezegd hebben wij de laatste tijd wel wat overlast van andere achterburen, het zijn mensen op leeftijd en het echtpaar woont nog steeds zelfstandig met niet veel ondersteuning. De vrouw lijkt het contact met de wereld wat te verliezen en zorgt met haar roepen en schreeuwen toch nog wel eens voor wat overlast. Ik ben in ieder geval niet erg vaardig in het omgaan met deze mensen en vind het zeker niet prettig. Maar waarom onze zoon de achterburen wel zo lang om hulp heeft laten roepen is niet helemaal duidelijk, zou hij ook gedacht hebben… ?