Om de twee weken schrijft pastoor Michel Hagen een column in Katholiek Nieuwsblad. Dit keer over time-management, maar dan niet zo'n hippe managementcursus… durf je verder te lezen? Om de twee weken schrijft pastoor Michel Hagen een column in Katholiek Nieuwsblad. Dit keer over time-management, maar dan niet zo'n hippe managementcursus… durf je verder te lezen?
Time-management
We weten het, haastige spoed is zelden goed. Soms is spoed geboden, maar teveel haast en zeker constante haast is funest. Het houdt ons weg van ontmoeting, van bezinning, van luisteren en van kwaliteit in ons werk en ons leven. Er is echter een verschil tussen haastig dingen doen en iets onmiddellijk doen. Je kunt direct reageren en dat toch in alle rust en zekerheid doen. Je kunt haastig reageren en door je gejaagdheid het belangrijkste uit het oog verliezen.
Zo is er in ons geloof een zekere dringendheid geboden die niet zomaar haastig is. Ooit volgde ik een cursus time-management over hoe je tijd optimaal gebruikt. Daarin werd gewezen op het verschil tussen belangrijk en urgent. Wanneer je veel beslissingen moet nemen en allerlei verschillende zaken dringen zich op, is het handig om te zien of iets urgent is of heel urgent, of iets belangrijk is of heel belangrijk. Misschien is iets ook wel beide tegelijk. Het Woord van God, de roep van Jezus, de verkondiging van de Kerk, zijn steeds beide; ze zijn heel belangrijk en heel urgent. God gaat steeds voor op onze woorden en gedachten en keuzen. Jezus' oproep om Hem te volgen overstijgt al onze dagelijkse bezigheden.
Het kan geen kwaad eens een prioriteitenlijstje van onze dagelijkse, wekelijkse en jaarlijkse activiteiten en gebeurtenissen te maken en ze vervolgens een cijfer geven. Hoe belangrijk is mijn werk en hoe belangrijk is de Kerk? Hoe belangrijk is de wereld en hoe belangrijk is God? Hoe belangrijk is mijn spreken en hoe belangrijk is mijn luisteren? Hoe belangrijk is de televisie en hoe belangrijk is het gesprek tussen man en vrouw? Hoe belangrijk is tijd voor hobby's en hoe belangrijk is tijd voor de kinderen? Hoe belangrijk is het om tijd voor jezelf te nemen en je eigen ding te kunnen doen en hoe belangrijk is tijd voor de naaste?
Daarbij mogen we ons realiseren, dat één van de problemen van onze cultuur is dat ons een ongezonde prioriteitenlijst wordt opdrongen. De wereld, vol met commercie en amusement, schreeuwt om aandacht. We krijgen steeds te horen dat alles om mijzelf draait en dat ik alleen gelukkig wordt als ik nog meer kan kopen en dat ook meteen krijg, ongeacht de schulden. Dit werkt door in de gezinnen, op het werk, op school, in de klas, tussen de kinderen. Het werkt zelfs door in de Kerk, die gemeenschap die Jezus wil toebehoren en wil meebouwen aan het Rijk Gods.
De kloof tussen wat de Kerk, wat het Evangelie, wat ons geloof leert en dat wat de wereld ons als belangrijk voortovert, de kloof tussen een zeker natuurlijk menszijn en de kunstmatige zelfgeschapen wereld waarin we leven, wordt steeds groter. Het maakt ons onvrij, zoals eens Gods Volk in Egypte onvrij was. Je kunt Egypte echter niet verlaten en op weg gaan naar Gods Koninkrijk, zonder ook de vleespotten van Egypte achter je te laten. Een nieuwe tijd vraagt nieuwe stappen, vraagt nieuwe moed en durf. Met Jezus meegaan betekent de oude wereld loslaten en Hem in alles volgen. Dat hoeft niet haastig te gebeuren, in de zin van slordig en zonder aandacht, maar wel meteen, hier en nu, zoals de apostelen meteen de boot achter zich lieten en hem volgden.
Pastoor Michel Hagen
(column in Katholiek Nieuwsblad van 30 januari 2015)