Zoals elke avond, bad ik gisterenavond samen met Denise voor het slapengaan. “Mama, eigenlijk wil ik wel een tekening voor Jezus maken, want ik vind Hem lief”, zei ze. Nu weet ik niet hoe het voor Jezus is, maar als ik een getekende liefdesverklaring krijg van een van mijn dochters, dan hang ik die zorgvuldig boven mijn bed. Als ik dan eens om het een of ander in de piepzak zit, word ik weer helemaal…
Terwijl Denise lekker ging slapen, kroop ik achter mijn computer om de kapelaan te mailen over de tekening. De volgende morgen had ik al antwoord: “Beste Brechje, dit is toch wel bijzonder. Gisterenavond hadden we huwelijksvoorbereiding. Om uit te leggen dat je de liefde van de ander probeert te ontvangen zoals hij of zij die aan jou wil geven, gebruikte ik de vergelijking van een kindertekening. Artistiek heeft die eigenlijk geen waarde, maar je vindt die mooi vanwege de liefde die het kind erin uitdrukt. Zo mag het in de huwelijksrelatie ook zijn.” Da's toch wel frappant. Terwijl ik dit gesprekje had met Denise, gebruikte kapelaan Simons letterlijk dit voorbeeld in zijn huwelijksvoorbereiding.
Na school is Denise met haar grote zussen snel gaan tekenen voor Jezus. Grote, vuurrode harten en kleurrijke vlinders werden er gemaakt, met als klap op de vuurpijl een dikke laag plakglitters eroverheen. Als je dan duidelijk wilt maken dat je van Jezus houdt, dan moet het ook wel zichtbaar zijn, niet? En die hebben we aan kapelaan Simons gegeven. Hij zal ze een paar dagen neerleggen bij het tabernakel in zijn kerk. Dus mocht u denken: wat glittert daar toch zo felgekleurd in de kerk?, dan weet u het…