Door een speling van het lot was ik laatst bij een charismatische bijeenkomst in België. Er was aanbidding, biechtgelegenheid en een priester las een mooie overweging uit de Bijbel. Er werd samen gezongen en teamleden ontvingen woorden van kennis. Door een speling van het lot was ik laatst bij een charismatische bijeenkomst in België. Er was aanbidding, biechtgelegenheid en een priester las een mooie overweging uit de Bijbel. Er werd samen gezongen en teamleden ontvingen woorden van kennis.

De katholieke charismatische vernieuwing viert deze week haar 50-jarig bestaan in Rome samen met Paus Franciscus. Heel wat pausen en kardinalen op een rij zien de vernieuwing als een zegen voor de Kerk. Zo memo­reerde Paus Franciscus in juni 2015 aan de woorden van Kardinaal Suenens: “dat de charismatische vernieuwing als zodanig maar verdwijnt en mag veranderen in een Pinkster­genade voor de hele kerk: om trouw te zijn aan zijn oorspron­kelijkheid, moet de rivier opgaan in de oceaan”. Om daar aan toe te voegen dat het fout is om de charismatische vernieuwing als een ‘beweging’ te categoriseren. “Het is een stroom van genade, een vernieuwende adem van de Geest voor alle leden van de kerk: leken, religieuzen, priesters en bisschoppen”, aldus Kardinaal Suenens, aangehaald door Paus Franciscus.

Sowieso is er niets nieuws onder de zon voor wie weleens in de Bijbel leest: in de brieven van Paulus maakt de apostel uitgebreid melding van de gaven van de Geest. Kortom, hoogste tijd om alle Hollandse scepsis aan de wilgen te hangen en in onze parochies te gaan lofprijzen en bidden om woorden van kennis en profetie.Goed, ik zat daar in België op m’n stoel, toen iemand een woord uitsprak: “Er is hier iemand die leeft als een straaljager. De Heer vraagt om het rustiger aan te doen en tijd voor Hem te nemen”. Ik keek de zaal eens rond: er waren ouderen en hier en daar een echtpaar met een baby’tje. Het zag er niet naar uit dat die mensen als straaljagers door het leven gingen. Net toen ik me afvroeg of de hemel mij misschien bedoelde, ging mijn mobiel. Een van mijn kinderen, of ik per direct naar huis wilde komen -140 kilometer verderop- want ze had zich verbrand en voelde zich niet goed.

Terwijl ik in mijn auto sprong om met maximale snelheid naar huis te rijden, verbaasde ik me over dit woord. Zou het nou over mij gaan?

Het liet me niet los, want mijn leven is volgebouwd met werken voor het gezinspastoraat, zorgen voor mijn kinderen en wederhelft, gebedsgroep, tienergroep, straatmissies, columns schrijven en ga-zo-maar-door. Allemaal goede zaken, alleen is de vraag hoe vruchtbaar het allemaal is als ik rennend, puffend en hijgend God kwijt raak… Wilfried Stinissen schrijft in ‘Elke dag met God’: “Als God niet zijn juiste plaats krijgt in je leven dan raak je je echte naam kwijt, de naam waarmee God je noemt”.

Eigenlijk allemaal bekend natuurlijk, maar o zo lastig voor een activist als ondergetekende. Vandaag heb ik dan ook een helikopterdag in gepland: ik hoefde niet te werken, heb de vuile was in de mand gelaten en ben met de Heer in de natuur gaan wandelen. Ik denk toch dat Hij vraagt om dat eens vaker te doen…

Brechje