Verdrietig komt een van mijn kinderen uit school: “Bah, al mijn vriendinnen denken de hele dag dóór!” Bij navraag blijkt dat leeftijdsgenootjes, ondanks de protestant-christelijke signatuur van de school, veel praten over seksuele onderwerpen. En als ik heel specifiek vraag wát ze dan doen of zeggen dan komt er zo’n gedetailleerd vulgair verhaal dat ik ervan schrik. Verdrietig komt een van mijn kinderen uit school: “Bah, al mijn vriendinnen denken de hele dag dóór!” Bij navraag blijkt dat leeftijdsgenootjes, ondanks de protestant-christelijke signatuur van de school, veel praten over seksuele onderwerpen. En als ik heel specifiek vraag wát ze dan doen of zeggen dan komt er zo’n gedetailleerd vulgair verhaal dat ik ervan schrik.

Natuurlijk ben ik als moeder echt gekwetst hierdoor. Jonge meisjes horen op dit vlak nog heerlijk ‘te slapen’ zoals Doornroosje deed… Maar helaas krijgen ze daar tegenwoordig de kans niet voor doordat onze maatschappij op dit terrein zwaar vervuild is. En het ergste is: ook mijn kind ‘vervuilt’. Want, huilend vertelt ze verder: “en hierdoor ga ik zelf óók doordenken en dat wíl ik helemaal niet!” Het liefst zou ik haar beschermen tegen dit alles. Maar dat kan niet. Nou ja, ik kan haar thuis houden tot ze negentig is, maar dat lijkt me geen optie. Ze groeit op en zal haar leven doorbrengen in deze maatschappij en dat betekent dat ze ook hier mee moet leren omgaan.

Vanzelfsprekend praten we er samen veel over en mag ze alles vragen waar ze over nadenkt. En zo komen zij en ik tot de conclusie dat deze ranzigheid waarmee ze geconfronteerd wordt ook een positieve zijde heeft. Je kan seksualiteit zo lustgericht beleven, waarvan je voelt dat het je als het ware besmet, maar je kan het ook zien als een kostbaar geschenk van God waarmee je jezelf later mag geven aan je echtgenoot en zelfs een nieuw mensje het leven mag geven. Gelukkig voelt mijn dochter dat verschil in visie op seksualiteit wel heel goed aan.

Maar daarmee is ze nog niet ‘weerbaar’ om het buiten haar hart en gedachten te houden en ook niet om haar vriendinnen te laten stoppen met ‘doordenken’. We bespreken het met de juf, maar die ziet niet veel mogelijkheden om er echt iets aan te doen. Moedig kaart dochterlief het zelf aan bij haar vriendinnen, met wisselend succes. De een bitst: “Dit is allemaal normaal hoor, jij wilt later toch ook kinderen?”, de ander wil haar best doen om het voor mijn dochter leuk te houden. En we zoeken onze toevlucht bij Maria die zelf zo rein is. Op een heel moeilijk moment, toen de vriendinnen weer zeer onaangenaam bezig waren, had deze dochter naar de wolken gekeken en Maria gevraagd haar te helpen om zuiver te blijven, waarop ze echt het idee had dat de wolken net een mooie contour van de Maagd lieten zien. Ze was erdoor getroost…

Kortom: het is echt een beproeving om als ouder je kind een zuivere weg op het gebied van seksualiteit te wijzen. Gelukkig hebben een aantal katholieke ouders de handen ineen geslagen en een ‘opgroeisymposium seksualiteit’ georganiseerd op 27 september voor ouders. Ik ga erheen! Met drie opgroeiende dochters kan ik wel input gebruiken!

Brechje