In de stad denk je: “Mens”, in de natuur denk je: “God”. Het lijkt wel of mijn jongste zich deze filosofische uitspraak bijzonder ter harte neemt. Onze oudste, opgegroeid op de harde keien van een grote stad, hield bij zijn eerste bezoekje aan het strand angstvallig zijn kleine beentjes omhoog, bang dat ze vies zouden worden. In de stad denk je: “Mens”, in de natuur denk je: “God”. Het lijkt wel of mijn jongste zich deze filosofische uitspraak bijzonder ter harte neemt. Onze oudste, opgegroeid op de harde keien van een grote stad, hield bij zijn eerste bezoekje aan het strand angstvallig zijn kleine beentjes omhoog, bang dat ze vies zouden worden.
Onze jongste – geboren in ons nieuwe huis in een klein plattelandsdorpje – heeft daar overduidelijk geen last van. Zet hem voor een zandbak en hij maakt eerst een snoekduik in het zand, waar na hij met armen en benen er eens lekker in gaat draaien. De natuur is aantrekkelijk, je ervaart in haar schoonheid de schoonheid van haar Maker. Onze jongste telg mag misschien op ontdekkingstocht zijn, en wellicht ook naar zijn Schepper, schoon kun je hem in ieder geval niet noemen. Schoentjes, keurig overgebleven van onze oudste, slijten binnen no time. Er gaan dubbel zoveel kleren doorheen als bij zijn grote broer destijds. En neem nou het eten: Meneer moet en zal zelluf eten. Stoel, tafel, haar, kleren en mooie houten vloer, niets wordt gespaard. Heel handig is dat je precies aan hem kan zien wanneer hij genoeg heeft gegeten: Dan vliegt de lepel over tafel en gaat hij met zijn handen verder. In zijn haar…
Ach kinderen… Wat zijn het toch schatten. In hen is nog wel de mooiste reflectie te zien van de Schepper. Soms moet je alleen wel even door de buitenkant heen kijken! Maar dat gaat eigenlijk bijna vanzelf. Misschien is die bijna blinde liefde die je voor je kind ervaart nog wel een mooiere reflectie van God de Vader.
zo ontfermt de heer zich over hen die Hem vrezen.
Hij kent ons, Hij weet waarvan wij zijn gemaakt,
indachtig dat wij gevormd zijn uit stof.
Als gras zijn de dagen van een mens,
hij bloeit als een bloem op het veld;
de wind waait en weg is de bloem
en niemand weet waar ze heeft gestaan.
Maar van oudsher is de liefde van de Heer,
zij duurt eeuwig voor degenen die Hem vrezen;
zelfs hun kleinkinderen ervaren nog zijn rechtvaardigheid."
Psalm 103:13-17