Edwin (van de blog) reageert in een column op de stelling over het puberen 'Als je kinderen goed opvoedt, puberen ze minder'. Zijn vier zonen zitten in de puberteit (of net erna). "Ik doe gewoon mijn best." Edwin (van de blog) reageert in een column op de stelling over het puberen 'Als je kinderen goed opvoedt, puberen ze minder'. Zijn vier zonen zitten in de puberteit (of net erna). "Ik doe gewoon mijn best."

Ik heb de stelling eens aan mijn oudste puber (19 jaar) voorgelegd. Of ben je dan al een beetje uit de puberteit met 19 jaar? Ik denk in zijn geval van wel, want anders had ik zo'n stelling nooit aan zo'n dwarse puber voor durven leggen. Zijn diplomatieke antwoord was: "Ik denk het wel, maar ik heb geen ervaring in opvoeden natuurlijk."

Geen vergelijking

Als puberteit geassocieerd wordt met conflictueuze situaties, dan heeft mijn zoon zo'n diplomatiek antwoord gegeven, dat er geen conflict uit kan ontstaan. In tegenstelling tot onze oudste zoon heb ik wel ervaring met opvoeding van kleine kinderen en pubers. Wij hebben vier zonen in of rond de puberleeftijd, namelijk van 13 tot 19 jaar.

Maar ondanks dat ik dan "ervaringsdeskundige" zou kunnen zijn, kan ook ik eigenlijk niet op de stelling reageren, omdat ik (samen met mijn vrouw natuurlijk) maar op één manier opgevoed heb. Namelijk op mijn eigen manier. En niet op meerdere manieren (experimenten?) waardoor ik een vergelijking zou kunnen maken tussen de resultaten inzake de mate van puberen als gevolg van opvoedingswijze 1, 2 of 3.

Je kunt de stelling nog aanpassen of verder afmaken met: puberen onze kinderen minder dan andere kinderen. Gevaarlijk! Je kunt je ook afvragen of puberen wel of niet erg is of juist wel of niet moet, of dat het zo hoort. Je kunt een hele boom opzetten over de vraag wat "goed" is met betrekking tot opvoeding. Of hoeveel invloed je als ouders hebt op je kinderen. Ik zal maar mijn eigen verhaal en overwegingen vertellen inzake de diverse elementen uit de stelling.

Ontwikkeling

Allereerst heb ik bij het opvoeden altijd een zestal ontwikkelingen bij de kinderen in de gaten gehouden. De fysieke ontwikkeling (aandacht voor sport, eten); de verstandelijke ontwikkeling (aandacht voor school); de godsdienstige ontwikkeling (aandacht voor sacramenten, gebed, moraal); de emotionele ontwikkeling (aandacht voor blij zijn, boos zijn, doorzetten, zelfbeheersing); de sociale ontwikkeling (communicatie, rechtvaardigheid etc.).

Als je als ouder naar mijn mening je best doet om op deze ontwikkelingen in te spelen (op te voeden) tijdens de kindertijd tot 12 jaar, dan heb je als ouders goed opgevoed tijdens deze eerste levensperiode van je kind. Je hebt daarmee onder andere een basis gelegd en randvoorwaarden geactualiseerd om de puberteit goed te laten verlopen.

Verandering

Zelf vond ik de verandering van onze jongens rond 12 -13 jaar heel groot. (Ik denk dat we blij mogen zijn dat de H. Geest in het vormsel ons te hulp kwam). De kinderen veranderen fysiek (groeispurt), verstandelijk (ze praten niet alleen na, maar bedenken zelf dingen en je krijgt een weerwoord) en er is een andere sociale omgeving (middelbare school). Kortom de kinderen worden meer volwassenen, ze worden  meer zelfstandig. Als ouders past daar ook een ander soort opvoeding  bij. En die verandering in wijze van opvoeden moet in dezelfde korte tijd geschieden als de verandering van (klein) kind in puber.

Vrijheid én bescherming

De opvoeding verandert in zekere zin in een oogwenk. Je moet op allerlei gebieden meer vrijheid geven. En dan in de gaten houden of het kind dat aankan. Het ene kind kan dat meer dan het andere. Het ene kind kan het op het ene vlak wel, op het andere niet. Bij vrijheid hoort verantwoordelijkheid. Bijvoorbeeld op school je best doen (hoofdtaak van een puber: leren op school). Maar ook plichten in het huishouden waar je deel van uitmaakt. Een heel belangrijk aandachtpunt met betrekking tot de puber is hem attenderen op: communiceren. Ik wil als vader graag trots zijn op mijn zoon, maar hij moet mij wel vertellen waarop. Bijvoorbeeld als hij een goed cijfer gehaald heeft. Of goeie verdiensten met zijn nieuwe bijbaantje heeft.

Als ouders moet je soms ingrijpen als gestelde grenzen overschreden worden. Opvoeden is tijdens de puberteit: vrijheid geven, maar niet laten zwemmen. Richting geven (studiekeuze, meisjeskeuze) en beschermen. 

Communiceren

Tot slot communiceer ik ook diverse uitgangspunten en regels naar onze jongens toe. Het zouden de volgende zinnen kunnen zijn:

"Jongens, realiseer je dat dit ons huis is" (waar wij als ouders het dus uiteindelijk voor het zeggen hebben).   

"Van mijn jubileumuitkering koop ik een playstation en grote lcd tv onder andere voor jullie, omdat ik het fijn vind dat jullie bijvoorbeeld die voetbalgame's kunnen spelen naast je schoolwerk."

"Jongen, ik wil per se niet dat je een grote mond hebt tegenover je moeder. Ik hou van haar en zij doet ontzettend veel voor jou. Ik wil per se dat je dat niet doet." (en dan ben ik erg kwaad!)

"Je gaat nu studeren en wilt thuis blijven wonen. Dat betekent je aanpassen aan  de regels in ons huis. ‘s Zondags naar de kerk gaan, hoort daar bij."

Invloed

Ik ben er stellig van overtuigd dat de opvoeding goed is als ze christelijk is, doordacht (en met liefde gedaan). Wel moet je anders opvoeden als je kind  12 – 13 jaar oud geworden is. Anders opvoeden wil zeggen in toenemende mate vrijheid gevend in relatie tot het specifieke kind. Dat opvoeden invloed heeft op je kind voor wat betreft de mate van puberen, denk ik wel. Want elk mens wordt beïnvloed door zijn omgeving en zeker door ouders. Maar hoe groot de invloed is of op welke wijze het puberen beïnvloed wordt door de opvoeding weet ik niet. Ik voed gewoon op, doe mijn best, op mijn manier.