“Kijk mama, daar hangt alwéér zo’n rare poster!” zegt Chiara. We rijden in mijn autootje van school naar huis en sjezen voorbij een reclamebord van een lingeriemerk. Wat erop staat laat zich raden. “Weet je waar ik nu zin in heb?” zeg ik samenzweerderig: “Over al dat bloot een paar fatsoenlijke wintertruien en -broeken plakken!” “Kijk mama, daar hangt alwéér zo’n rare poster!” zegt Chiara. We rijden in mijn autootje van school naar huis en sjezen voorbij een reclamebord van een lingeriemerk. Wat erop staat laat zich raden. “Weet je waar ik nu zin in heb?” zeg ik samenzweerderig: “Over al dat bloot een paar fatsoenlijke wintertruien en -broeken plakken!”

Cecile is gelijk helemaal in: “Jááá, da’s een goed idee!” Die ziet zichzelf al met een trap, stukken papier en behangplaksel de wereld verbeteren. Maar diep in mij begint er iets te koken. Nu houd ik columns graag gezellig, maar deze gaat in dit opzicht mislukken. Waarom worden mijn kinderen, ik en iedere andere ziel in Nederland ongewenst geconfronteerd met dit soort beelden?

Net zoals veel andere ouders doen we ons best om dit soort afbeeldingen bij de kinderen weg te houden. Daarom hebben wij geen televisieaansluiting: je zapt wat rond en voor je het weet verschijnt er weer iets wat niet voor kinderogen bestemd is. Op internet hebben we Filternet geïnstalleerd, zodat  we ook op die manier dit soort vormen van ongewenste intimiteiten van het computerscherm kunnen weren.

Maar op straat is het doodnormaal dat op elke hoek de ene erotische beurs, na de volgende blote dame wordt gepresenteerd. Eén keer heen-en-weer naar een clubje of school en mijn kinderen hebben alweer acht van dit soort posters gezien. Al wekenlang hangen ze in onze wijk. Inmiddels smacht ik dan ook naar een normale reclamecampagne van een Brabantse supermarktketen met een kanariegeel logo of een supersnel automerk.

Nog veel grotere zorgen maak ik me over de jongens en mannen waar mijn dochters later mee te maken krijgen. Hoe moeten die leren om van mijn dochter te houden als persoon en niet als lustobject wanneer ze dit van jongs af aan voor hun snufferd krijgen?

Ik snap met de beste wil van de wereld niet waarom deze ‘erotisering van de maatschappij’ zo normaal wordt gevonden. Waarom hebben we wetten die helpen voorkomen dat kinderen gaan roken en overmatig alcohol drinken – door reclame te verbieden en de leeftijd waarop je het mag kopen steeds verder op te schroeven – maar hebben we geen enkel bezwaar om kinderen dag in dag uit te confronteren met dit soort beelden?

Maar ja, met het schrijven van zulke moppercolumns zal dit soort rommel niet uit ons straatbeeld verdwijnen lijkt me zo. Rest mij niets anders dan mijn kinderen uit te blijven leggen ‘wat-hier-niet-aan-klopt-en-waarom-ze-hier-dan-toch-hangen’ en hen voor te stellen om Maria te vragen hun geweten en gedachten te beschermen. En die van hun aanstaande…

Brechje