Onze zoon studeert filmwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Meestal komt hij in de weekenden naar huis. Onlangs wees hij ons op de film “Philopmena” die draaide in De Fabriek in ’s-Hertogenbosch. Onze zoon studeert filmwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Meestal komt hij in de weekenden naar huis. Onlangs wees hij ons op de film “Philopmena” die draaide in De Fabriek in ’s-Hertogenbosch.

Mooi dat je door je eigen zoon op een film gewezen wordt die zo’n kerkelijk actueel onderwerp behandeld. We zijn er met zijn drieën naar toe gegaan. Er zitten meerdere kanten aan de film, maar in ieder geval ook een mooie. En die wil ik graag met u delen.

Het waargebeurde verhaal speelt zich af in Ierland. Tijdens de jaren vijftig van de vorige eeuw heeft een jonge vrouw een eenmalige amoureuze ontmoeting met een man en als gevolg daarvan wordt een kind geboren. De vrouw was een schande voor de familie en de bevalling en opvoeding moesten in een nonnenklooster gebeuren.

Geen pijnstillers, ondanks dat het een moeilijke bevalling was. Dat was haar straf, vonden de nonnen. Toen haar kindje een jaar of drie was werd het zonder medeweten van zijn moeder verkocht aan rijke Amerikanen. Ze zou haar kind nooit meer terug zien. Ze was enorm vernederd en gekwetst. Haar hele leven heeft ze aan haar kind zitten denken en zich vele vragen gesteld.

Op de 50e verjaardag van haar zoon vertelt ze het aan haar dochter. Die al die tijd niets heeft geweten. Want: “wat ik gedaan heb is een zonde, maar het niet vertellen is liegen en daarmee ook een zonde”. Als ze rond de zeventig jaar oud is ontmoet ze een journalist die ontslagen is bij de BBC.

Ze gaan samen op zoek naar de zoon van de vrouw, hoewel ze zeer verschillende motieven hebben. Hij wil graag weer een goed verhaal maken als journalist en gaat om die reden met de oude vrouw op zoek naar haar kind. Zij wil weten of haar zoon nog aan haar gedacht heeft en ze wil weten hoe het met hem gaat.

Ze beginnen met hun onderzoek in het nonnenklooster. Er wordt medeleven betoond, maar hun wordt verteld dat alle archieven over de kinderopvang van vroeger met een brand verloren zijn gegaan. Op een oude non na, zijn ook alle bewoners van toen overleden. De oude non wil hun niet spreken.

Met zeer weinig gegevens vliegen ze naar Amerika. Via speurwerk komen ze erachter dat de zoon een zeer hoge politieke adviseursfunctie heeft gehad. Maar ook, dat hij al overleden is. Een enorme teleurstelling voor de oude moeder. Ze besluiten toch verder te zoeken en ontmoeten de levenspartner van haar zoon. De grote vraag van de moeder was of haar zoon nog wel eens aan haar en aan Ierland gedacht had.

Om een lang verhaal kort te maken, ze kwamen het volgende te weten. De zoon was enkele jaren geleden doodziek naar het nonnenklooster gegaan. Om meer te weten te komen over zijn moeder. Maar de nonnen hadden gezegd dat ze niets meer wisten, en dat zijn moeder geen contact zou willen. Bovendien zouden alle archieven met een brand verloren gegaan zijn.

De zoon was gestorven en begraven in de tuin van het klooster. In ieder geval wist de oude non van de zoektocht van moeder en kind maar ze had gezwegen. De moeder en de BBC journalist zijn weer naar Ierland terug gevlogen. Ze bezochten het klooster. Diverse reacties naar kerk en klooster.

De BBC-journalist was ongelofelijk kwaad, liep alle deuren plat om bij de oude non te komen, las haar de les en wilde haar bijna aanvliegen. De moeder ging met de oude non in gesprek. De oude non zei dat ze haar hele leven kuis geweest was en dat die moeder er maar op los geleefd had. Die moeder had niet verdiend dat ze wist waar haar zoon was. Ten slotte de reactie van de moeder: “ondanks alles vergeef ik u.”

Toen ze naar het graf van haar zoon ging, kwam ook de BBC-journalist erbij. Hij zei dat hij het verhaal uit respect niet meer wilde publiceren. Maar de oude moeder zei dat hij dat gerust mocht doen. En op de vraag of ze nog wel geloofde vanwege al dat onrecht dat haar door de kerk aangedaan was, antwoordde ze bevestigend: “Ja, zeker ik geloof.” Ze zei altijd een groot vertrouwen in de Kerk te hebben gehad en in de goede wil het onrecht van het verleden ongedaan te maken.

(Op de foto de 80-jarige Philomena bij de ontmoeting op 5 februari jl. met Paus Franciscus)