Paus Franciscus heeft eind oktober de 350 deelnemers van de dialoog (Re)Thinking Europe op het hart gedrukt dat het aan de christenen is om Europa weer een ziel en een geweten te geven. Gezinnen spelen hierbij een cruciale rol.
Paus Franciscus heeft eind oktober de 350 deelnemers van de dialoog (Re)Thinking Europe op het hart gedrukt dat het aan de christenen is om Europa weer een ziel en een geweten te geven. Gezinnen spelen hierbij een cruciale rol.
De toespraak van paus Franciscus, getiteld ‘Het Europa van de toekomst (en wat je ervoor nodig hebt)’ was gericht tot de deelnemers die bijeen waren in het Vaticaan op uitnodiging van COMECE, de Commissie van de Europese bisschoppenconferenties. Het idee is dat de deelnemers nu de follow-up van de dialoog over Europa ter hand nemen en het debat gaan voeren in hun eigen landen en instellingen waarbij burgers op alle niveaus van verantwoordelijkheid worden betrokken.
De paus sloot op deze geachte aan in zijn slottoespraak. “Christenen moeten Europa een ziel en een geweten geven. Zij kunnen Oude Continent helpen om de waarde van zijn verleden te herontdekken, het huidige te verrijken en te bouwen aan een toekomst van hoop.” Volgens de paus vereist dat ook dat de religies en levensbeschouwingen een positieve en constructieve rol moeten kunnen vervullen in de samenleving en in Europa.
Paus Franciscus onderstreepte het belang van interreligieuze dialoog en stelde nadrukkelijk dat christenen geroepen zijn om confrontaties te overwinnen en de politieke dialoog te bevorderen. Europese jongeren dreigen zowel zonder hun wortels als zonder perspectief op te groeien. Europa en zijn bevolking moeten het belang van het gemeenschapsgevoel herontdekken, als tegengewicht voor individualisme. En met name gezinnen vervullen daarin een cruciale rol. “Het gezin, als eerste gemeenschap, blijft de meest fundamentele plaats voor dergelijke ontdekking. In het gezin wordt de verscheidenheid opgehemeld en tegelijk gekaderd in de eenheid. Het gezin is de harmonische eenheid van de verschillen tussen man en vrouw, die des te waar en diep is in de mate dat ze vruchtbaar is, bekwaam om open te staan voor het leven en voor de anderen. Op gelijkaardige wijze kan een burgerlijke gemeenschap leven gevend en open zijn, als ze de verscheidenheid en de talenten van ieder weet te vatten en tegelijk nieuw leven weet voort te brengen en ook ontwikkeling, werk, vernieuwing en cultuur.”
In zijn toespraak werkt de paus dan nog de verschillende bouwstenen uit om aan die gemeenschap te werken, om tegen het einde te zeggen: “Ten slotte moet de inzet van de christenen in Europa een belofte van vrede zijn. (…) Dat betekent niet uitsluitend zich inspannen om interne spanningen te vermijden, te werken om de talloze conflicten te doen ophouden die de wereld met bloed besmeuren of verlichting te bieden aan wie lijden. Bewerkers van vrede zijn betekent een cultuur van de vrede bevorderen. Dit vraagt liefde voor de waarheid, zonder welke geen authentieke menselijke relaties mogelijk zijn en streven naar gerechtigheid, zonder welke gewelddadigheid de heersende norm van gelijkwelke gemeenschap is.”
De gehele toespraak is te vinden op rkdocumenten of via de Vaticaanse website