“Het vergt veel moed om te trouwen in deze tijden.” Dat zei paus Franciscus zaterdag 21 januari 2017 in zijn jaarlijkse toespraak tot de leden van de Romeinse Rota in Rome. “Het vergt veel moed om te trouwen in deze tijden.” Dat zei paus Franciscus zaterdag 21 januari 2017 in zijn jaarlijkse toespraak tot de leden van de Romeinse Rota in Rome.

“Degenen die de kracht en de vreugde hebben om deze belangrijke stap te zetten moeten de liefde en de concrete nabijheid van de Kerk voelen.”

Risico op mislukking

De paus sprak zijn zorg uit dat zonder de versterking van het geloof bij de huwelijkspartners vóór en na het huwelijk, dezen een “liefde zonder waarheid” riskeren die resulteert in een “vermenigvuldiging van ongeldige of inconsistente” huwelijken.

Negatieve invloeden

Verwijzend naar paus Benedictus XVI in diens encycliek Lumen Fidei zei Franciscus dat “als de liefde geen relatie heeft met de waarheid, het onderworpen is aan de veranderende gevoelens en niet de tand des tijd kan doorstaan”. De aanwezigheid van een sociale context “met een gebrek aan religieuze waarden en geloof, kan niet anders dan invloed hebben op de huwelijksconsensus”.

Goede voorbereiding

De paus stelde twee remedies voor. De eerste is de vorming van jonge mensen die zich voorbereiden op het huwelijk, om “de bruid en bruidegom te helpen om iets te leren begrijpen en te genieten van de genade, de schoonheid en de vreugde van de ware liefde, gered en verlost door Jezus.”

Bijzondere fase

Het is “een gunstig moment om hun ontmoeting met de persoon van Jezus Christus te vernieuwen, en met de boodschap van het evangelie en de leer van de Kerk.” Het is een “bijzondere fase, die vaak gekenmerkt wordt door de bereidheid om na te denken over de richting van hun leven en die te veranderen.”

Het is een “kans om volwassenen en zogenoemde randkerkelijken te evangeliseren”. Ook noemde hij het een “een buitengewone kans” voor de gehele christengemeenschap om te missioneren.

Geloof laten ervaren

De tweede remedie ziet hij in het helpen van jonggehuwden “om de reis voort te zetten in het geloof en in de Kerk, ook na het huwelijk”. Er is behoefte nieuwe echtparen het geloof te laten ervaren in het dagelijks leven, om te ontdekken dat hun eenheid een “ultieme bron” heeft “in het mysterie van de Drie-eenheid” en dat “God het nooit laat afweten in de band die Hij met de bruid en bruidegom op hun huwelijksdag is aangegaan”.

Blijvende steun nodig

“Vaak wordt het jonge paar zijn aan zijn lot overgelaten, misschien vanwege het simpele feit dat je ze niet meer ziet in de parochie. Dit geldt in het bijzonder rond de geboorte van kinderen. Maar het is juist in deze bijzondere momenten van het gezinsleven dat ze op grotere nabijheid en een sterke geestelijke steun moeten kunnen rekenen.” Dat geldt ook voor “het werk van de opvoeding van hun kinderen, voor wie zij de eerste getuigen en dragers zijn van de gave van het geloof.”

Verwelkomen

De taak van de christelijke gemeenschap is jonge paren “te verwelkomen, te begeleiden en te helpen”. Hij sprak over leeftijdsgroepen “waarin zij een reis van een leven lang leren kunnen maken”.

Verschuiving van accent

Dit alles vereist de aanwezigheid van “mensen met specifieke vaardigheden die goed zijn voorbereid op deze dienst, in een tijdige synergie tussen priesters en gehuwde paren.” Maar ook moet hun mentaliteit worden veranderd en worden gekoppeld aan het “verbond van het geloof”. “Het gaat om verschuiving van een puur juridische en formele visie op de voorbereiding van de toekomstige echtgenoten naar een sacramentele instelling, dat bruidsparen vanaf het begin helpt te groeien naar een gelovige instemming.” (Katholiek Nieuwsblad)