Een van onze zonen zit in 5 VWO. Vanavond was er een algemene ouderavond met thema's doorstromen (overgaan) en studiekeuze na het VWO. Vele malen benadrukte de school dat ouders belangrijk zijn voor hun tienerkinderen. Al weten die kinderen uitstekend te verbergen dat ze niets met adviezen, hulp en coachen van hun ouders aankunnen: wetenschappelijk was onderzocht dat veel kinderen bij hun studiekeuze bijvoorbeeld, de wensen en adviezen van hun ouders zwaar laten meewegen. Een van onze zonen zit in 5 VWO.  Vanavond was er een algemene ouderavond met thema's doorstromen (overgaan) en studiekeuze na het VWO.  Vele malen benadrukte de school dat ouders belangrijk zijn voor hun tienerkinderen. Al weten die kinderen uitstekend te verbergen dat ze niets met adviezen, hulp en coachen van hun ouders aankunnen: wetenschappelijk was onderzocht dat veel kinderen bij hun studiekeuze bijvoorbeeld, de wensen en adviezen van hun ouders zwaar laten meewegen.

Ook in het plannen van huiswerk e.d. komt de school wat terug op de filosofie van de tweede fase, namelijk dat een kind dat allemaal zelf moet kunnen dat plannen. Of dat hij al volledig zelfstandig zou kunnen denken. Vele kinderen van 15, 16, 17 jaar en ouder kunnen hun schoolloopbaan of studie nog niet goed overzien. Een bepaalde hersenkwab verscheen groot op het videoscherm. Deze kwab, die zorgde voor planning, moest op de tienerleeftijd nog groeien. En wij ouders zouden "die kwab aan moeten vullen".

Onze zoon was anderhalf jaar geleden opeens langere tijd zeer weinig gemotiveerd om voor school te werken. En dan even zeggen "jongen doe toch goed je best", dat hielp niet. Ik ben toen enkele weken meegegaan in zijn 'schoolloopbaan'. Elke week was er een proefwerkuur. Er is dan al lang van te voren bekend welk proefwerk er dan is en wat er voor gedaan moet worden. Diverse weken heb ik mijn zoon begeleid in de planning voor de te besteden tijd voor een proefwerk, wat je er voor moest doen en hoe de studie aan te pakken, welke bronnen je moet gebruiken: vergeet bijvoorbeeld de  internetsommen niet te maken etc. De cijfers, die dramatisch waren gingen gelukkig weer omhoog. Ik had hem ook duidelijk gemaakt dat ik enkele weken dit traject met hem ging meemaken, maar dat hij dan uiteraard zelf de draad op zou moeten pakken. Hij moet studeren, ik niet.

Hij heeft de draad blijvend opgepakt. Onlangs zei hij nog "5 VWO moet ik wel gaan halen, want waar kan ik immers anders naar toe? Terug naar 5 HAVO is toch ook geen alternatief." Ik was het van harte met hem eens. Vanavond spraken we over de ouderavond. Tot nog toe wist hij nog niet wat hij straks voor studie zou gaan doen. Ik zei hem dat ik vanavond aan verschillende dingen gedacht had omtrent hem. Docent worden bijvoorbeeld. Hij is wel iemand die les kan geven, denk ik. En langere vakanties spreken hem ook aan. Verder kan het zo zijn dat hij nog niet concreet weet wat hij wil en kan, maar ik kan me voorstellen dat er bij hem toch een vaag besef is dat hij bijvoorbeeld "iets met commercie" wil gaan doen. Verder zou hij ook kunnen afstrepen wat hij beslist niet wil gaan doen. 

Tot slot zei ik dat het me goed lijkt dat hij enige druk op de ketel gaat zetten om zijn keuze te bepalen. Je kunt het maar beter goed helder hebben voor jezelf. Want een verkeerde studie kiezen kost tegenwoordig veel geld. Tegen zijn twijfel om te gaan studeren kan je inbrengen dat het om een redelijke termijn gaat waar we over praten: vier jaar universiteit en dan heb je nivo en perspectief op goede verdiensten. Om je een en ander voor te stellen, stel je eens wat concrete vragen: Welke stad zou je willen studeren? Wil je direct uit huis gaan of niet?

Ik had in korte tijd veel dingen aangeroerd. Zelf vind ik het nog wel eens moeilijk dat de jongens niet goed kunnen zien wat mijn werk inhoudt. Ik ga 's ochtends naar kantoor en kom 's avonds weer terug. Mijn vader was leraar, dus ik had een beter beeld van de inhoud van zijn beroep. Via school zou dit jaar geregeld worden dat de leerlingen een halve dag met mensen mee kunnen lopen terwijl ze hun beroep uitoefenen. Die gelegenheid heb ik mijn zoon sterk aanbevolen. Tot slot was op de ouderavond de discussie ontstaan dat je als ouders je kind niet te dwingend iets voor zou mogen schrijven. Maar hij moest toch wel gecoacht worden. En verder moet het kind het ook zelf willen. Ik vertaal het ook zo dat ouders en kind samen kijken welke talenten God erin gelegd heeft.

Er kwam van onze zoon vervolgens een soort openbaring. Iets wat ik nog niet wist. Hij had een economieleraar die niet goed kon uitleggen volgens hem. Een andere klas had een economieleraar die uitstekend kon uitleggen. En de uren economie van die klas vielen precies op het moment dat hij tussenuren had. Hij wilde met zijn mentor overleggen of hij zich voor wat betreft economie kon aansluiten bij die andere klas. Ik vroeg hem met welke argumenten hij wilde aankomen om zijn mentor te overtuigen. "Nou ik wil waarschijnlijk als vervolgstudie iets met economie doen. En ik heb de indruk dat mijn docent economie mij daar niet bij kan helpen."

Behalve dat hij een ambitieus plan uitgedacht had, werd en passant duidelijk dat hij wil studeren en wel iets met economie. Ik zat met al die opmerkingen naar hem toe met enkele zaken in de goede richting, maar hijzelf was die (denk-) weg over zijn keuze al een eind opgegaan. Geweldig!