Soms kom je, via via, een bijzonder bericht op internet tegen. Zo werden we gewezen op een open brief van een 11-jarige jongen aan het Amerikaanse tijdschrift Sports Illustrated Magazine vanwege het zeer expliciete bloot op de cover van de badpak-editie.  Soms kom je, via via, een bijzonder bericht op internet tegen. Zo werden we gewezen op een open brief van een 11-jarige jongen aan het Amerikaanse tijdschrift Sports Illustrated Magazine vanwege het zeer expliciete bloot op de cover van de badpak-editie.  

De jongen vraagt in de brief aan de makers van het tijdschrift wat hen bezield om kinderen te confronteren met het zeer expliciete bloot op de badpak-editie. “Ik was geschokt. Ik wilde het niet eens zien, maar het stond recht voor me. (…) Ik weet dat Amerika staat voor vrijheid en dat jullie daarom die dame op de cover mochten zetten, maar waarom mogen jullie mijn vrijheid wegnemen door mij te dwingen ernaar te kijken?”

Hij vraagt de makers om voortaan tenminste te denken aan de kinderen, voordat ze de magazine-covers drukken. “Wij zijn belangrijker dan geld verdienen.”

Uit de reacties blijkt dat de jongen niet het enige kind is dat zich – evenals ouders blijkt – zeer onaangenaam overvallen voelde toen hij of zij tussen normale bladen de badpak-editie van Sports Illustrated Magazine uitgebreid tentoongespreid zagen.

Lees de brief hieronder.

De badpak-editie van Sport Illustrated bestond vorig jaar 50 jaar en heeft in al die jaren al veel vaker kritiek gekregen, zowel van mensen die het ongepast vinden voor een sportmagazine als feministen die vinden dat het blad bijdraagt aan het idee, en zelfs promoot, dat vrouwen een consumptiegoed voor mannen zijn.

Open brief van een elf-jarige jongen aan Sports Illustrated Magazine

Geachte Sports Illustrated Magazine,

Ik schrijf deze brief omdat ik verbijsterd ben. Gisteren was ik in het winkelcentrum met mijn vader omdat hij wat boodschappen moest doen. Het was leuk samen. We kochten een paar donuts en warme chocolademelk en genoten van onze dag. Toen we langs een tijdschriftenstand liepen, zag ik jullie badpak-editie. Het nam meer dan een heel vak in beslag en stond precies tussen de andere tijdschriften in.

Ik was geschokt. Ik wilde het niet eens zien, maar het stond recht voor me. Op de cover stond een dame in bikini. Ze trok haar bikinibroekje naar beneden en toonde bijna haar privé lichaamsdelen. (En ik denk echt dat ze privé zouden moeten zijn)

Ik denk dat het schadelijk is als kinderen dit zien. Mijn ouders zijn thuis voorzichtig over dit soort zaken, omdat ze ons willen beschermen. Ik was er niet op voorbereid dit te zien en het voelde alsof het in mijn gezicht werd geduwd. Ik weet dat Amerika staat voor vrijheid en dat jullie daarom die dame op de cover mochten zetten, maar waarom mogen jullie mijn vrijheid wegnemen door mij te dwingen ernaar te kijken?

Ik heb geleerd vrouwen te respecteren. Ik schreef zelfs een voordracht voor school die jongens van mijn leeftijd aanmoedigt om heren zijn. Hoe kan er van ons verwacht worden dat wij later als we groot zijn vrouwen met respect behandelen terwijl we zien hoe ze worden vernederd? Wanneer jongens vrouwen zo zien doen op televisie, in tijdschriften en in films, krijgen wij het idee dat het normaal is om ze te beschouwen als slechts afbeeldingen. Ik hoop dat er andere mensen zijn die jullie ook vertellen dat vrouwen niet alleen entertainment zijn of een manier om een hoop geld te verdienen. Dat zouden ze tenminste niet moeten zijn.

Ik ben boos, maar ben ook verbijsterd. Gaat jullie magazine niet over sport? Het lijkt me dat jullie gewoon uitproberen hoever jullie kunnen gaan, net als een rebelse tiener. Ik speel voetbal en hou van sport. Hoe is het half naakt zijn een sport? Mijn vader heeft jullie ooit gebeld omdat hij het magazine wilde bestellen maar hij wilde niet de zwempak-editie. Hij wilde niet dat wij als kinderen ermee geconfronteerd zouden worden als we de post uit de bus haalden. Jullie vertelden hem dat dat niet kon, dus abonneerde hij zich niet. Ik ben blij dat mijn vader zich niet heeft laten overhalen door jullie. Misschien willen andere papa’s dit ook niet in hun huis.

Kinderen moeten niet aan volwassenen hoeven vragen om ze te beschermen. Volwassenen zouden al moeten weten hoe ze dit moeten doen. Jullie weten het niet, of het kan jullie niet schelen. Ik mag dan maar een kind zijn, ik weet dat ik spreek namens velen. Ik ontvang graag een verontschuldiging van jullie. Als jullie dat niet kunnen doen, kunnen jullie dan tenminste voortaan denken aan de kinderen, voordat jullie de magazine-covers drukken? Wij zijn belangrijker dan geld verdienen.

Ik ging die dag naar het winkelcentrum in de hoop een leuke tijd met mijn vader te hebben. Ik had niet verwacht hiermee te worden geconfronteerd. Ik wed dat andere mensen zich ook zo voelen. Misschien denken ze dat ze er niets aan kunnen doen. Of misschien raken ze er wel aan gewend. Maar ik denk dat kinderen hier niet aan gewend zijn. Ze willen gewoon kinderen zijn.

Misschien proberen jullie onze cultuur bij te benen, en vinden jullie dat je deze beelden moet maken. Maar het is een belangrijke levensles te leren op te komen voor wat juist is, zelfs als niemand anders dat doet. Alleen maar omdat Amerika dit soort foto's wil, betekent nog niet dat jullie daarin moeten voorzien. Je kunt tegelijkertijd vrouwen respecteren en tijdschriften verkopen. En ik zou graag opgroeien en Sports Illustrated kopen, als het echt over sport zou gaan.

Bedankt voor het lezen van mijn brief,

Een elf-jarige jongen

(onderschrift van de moeder: Deze brief is opgesteld door mijn zoon. Hij bleef me vertellen hoe boos hij was over de cover van Sports Illustrated. Ik vertelde hem dat schrijven een goede manier is om je mening te laten horen, dus ik stelde hem voor te gaan zitten en zijn gedachten op te schrijven. We spraken over hoe hij zich voelde. Ik redigeerde een aantal zinnen ten behoeve van de structuur en ik corrigeerde de grammatica, maar deze woorden zijn zijn originele ideeën.)

20 februari 2015
 

Nittygrittylove

De open brief verscheen op een site van twee moeders (www.nittygrittylove.com) die graag anderen willen laten delen in hun wel en (ook veel) wee van het huwelijk, dat volgens hen niet eenvoudig is, maar tegelijkertijd een van de grootste zegeningen van het leven.
“Het huwelijk vraagt een onbegrensde hoeveelheid genade, vergeving en het opgeven van trots. (…) Wij pretenderen zeker niet dat wij perfecte huwelijken hebben. Want, de waarheid is, het huwelijk is niet voor watjes. Het is verdraaid hard werken en soms voelt het gewoon als bagger.” (…) Maar ondanks dat, is het huwelijk “een van de grootste zegeningen van het leven. Het onthult het egoïsme in onze harten, leert ons hoe te dienen, en maakt dat we levenslange metgezellen hebben in dit ontzettend moeilijke leven. Het is werkelijk een wonderlijk beeld van het evangelie en dat maakt elke (zware) dag waard.”