Chiara vindt niks zo heerlijk als zingen en dansen. Nu het ein-de-lijk mooi weer is haalt ze graag haar radio/cd-speler van haar kamertje, zet ‘m in de tuin, volume op tien en swingen maar. Hele dansjes en optredens worden er samen met haar zusjes in elkaar gezet. Vooral de muziek van Rachel is populair. Chiara vindt niks zo heerlijk als zingen en dansen. Nu het ein-de-lijk mooi weer is haalt ze graag haar radio/cd-speler van haar kamertje, zet ‘m in de tuin, volume op tien en swingen maar. Hele dansjes en optredens worden er samen met haar zusjes in elkaar gezet. Vooral de muziek van Rachel is populair.

Vorig jaar eindigde dit meisje van 14 jaar voor Nederland op de tweede plaats bij het Junior Eurovisiesongfestival. Bovendien komt Rachel uit onze woonplaats en hebben de dames haar ‘in het echt’ gezien. Ze heeft namelijk verkering met een oudere broer van een klasgenootje van Denise. En op een vrijdagmiddag stapte Rachel zomaar de school in om het ‘kleine broertje’ van haar vriendje op te halen. Dat heeft ze geweten: Rachel werd bedolven onder de kinderen die een handtekening wilde. Waaronder die van mij.

Als het discofeest in onze tuin wel erg luidruchtig wordt, roep ik: “Zachter dat ding! De buren willen ook even in alle rust genieten van deze mooie dag!” Met frisse tegenzin wordt de knop dan een stukje teruggedraaid. ’t Is nu eenmaal veel leuker als je de beat tot in je tenen voelt.

Gisteren bracht ik Cecile en Chiara naar een vriendinnetje om te spelen. Onderweg had ik een cd’tje van Hillsong aangezet, christelijke praisemuziek uit Australië. Je moet er misschien van houden, maar ik vind ’t echt geweldig. Ze hebben alles live opgenomen, waardoor je een heel publiek hoort meezingen wat het geheel wel heel dynamisch maakt. Deze muziek helpt mij om mijn hart weer even op God te richten tussen alle dagelijkse beslommeringen door.

Leuk natuurlijk dat ’t voor mij zo werkt, maar ik was benieuwd of mijn dames het verschil horen tussen dit en Skyradio. Bovendien vind ik het ook relevant of mijn kinderen niet gigantisch het schompes krijgen van de muziek die hun moeder kiest. Dus vroeg ik: “Wat vinden jullie van dit cd’tje?”

“Nou”, zei Chiara, “ik versta er helemaal niks van, maar ik hoor dat deze mensen dit echt met hun hele hart voor Jezus zingen.” Even was het stil op de achterbank. En toen vervolgde ze: “Maar mama, er is ook muziek waar ik me juist rot bij ga voelen, die is echt níet voor Jezus gemaakt.”

Opmerkelijk, hoe zo’n kind al aanvoelt en kan onderscheiden wat gericht is op God en wat niet. Zelfs al verstaat ze er geen woord van. Het zegt natuurlijk ook iets over het gebed waarmee deze cd gemaakt is. In een interview zeggen de musici van Hillsong dat ook: “Wij zingen niet voor onszelf, wij zingen voor God. Het gaat om Hem”. Zo is zingen dus echt ‘twee keer bidden’.

Brechje