Is er iets moeilijker dan je kinderen bij een ander achter te laten? Voor mij in ieder geval niet. Ik heb dan ook echt even een traantje moeten laten toen mijn oudste – nu een aantal maanden geleden – voor het eerst naar de peuterspeelzaal ging. Niet dat hij het daar niet leuk heeft, in tegendeel, hij vindt het geweldig. En ik zie ook wel, verstandelijk, dat het hem goed doet te spelen met andere kinderen… Is er iets moeilijker dan je kinderen bij een ander achter te laten? Voor mij in ieder geval niet. Ik heb dan ook echt even een traantje moeten laten toen mijn oudste – nu een aantal maanden geleden – voor het eerst naar de peuterspeelzaal ging. Niet dat hij het daar niet leuk heeft, in tegendeel, hij vindt het geweldig. En ik zie ook wel, verstandelijk, dat het hem goed doet te spelen met andere kinderen. Toch blijf ik het – diep van binnen – moeilijk vinden hem los te laten. Noem het een oergevoel, het moederinstinct, of een virtuele navelstreng. Iets in ieder geval dat mij neigt mijn kinderen altijd te willen beschermen en onder "moeders vleugels" te houden. Wat nu misschien nog geen kwaad kan, maar bij een puber van 16 misschien iets minder goed zou kunnen zijn. Kortom, ik moet leren, loslaten…
Hoewel… Ik sprak laatst met een vriend, afkomstig uit een gezin van zes kinderen. Vader en moeder hadden een agrarisch bedrijf en moesten allebei hard werken om de boel draaiende te houden. Zij hielden veel van hun kinderen maar hadden niet veel tijd om hen in de gaten te houden en moesten hen dus veel vrij laten. “Het is eigenlijk een wonder dat we allemaal goed terecht zijn gekomen, hoe heb je dat gedaan?” vroeg die vriend later aan zijn moeder, waarop moeder zei: “Ik heb heel veel voor jullie gebeden!”
Wat ben ik toch blij dat ik voor mijn kinderen mag bidden, alleen, en ook met het moedergebedsgroepje waar ik bij mag horen. Misschien kan ik niet altijd bij mijn kinderen zijn, maar God wel! Het bidden voor hen heeft mij geleerd mijn kinderen los te laten om ze in de armen van God te leggen. Hij weet trouwens nog veel beter wat ze nodig hebben dan ik. Mijn verstand én moederinstinct zijn tevreden!
zoals een kloek haar kuikens verzamelt onder haar vleugels…”
(Lucas 13:34b)