Op de blog Voorhof.net lazen we een column van Trayce Hansen PhD, een Amerikaanse opvoedingspsychologe uit San Diego over de potentieel schadelijke uitwerking van het homohuwelijk op kinderen. 
Op de blog Voorhof.net lazen we een column van Trayce Hansen PhD, een Amerikaanse opvoedingspsychologe uit San Diego over de potentieel schadelijke uitwerking van het homohuwelijk op kinderen.
Het onderwerp is hoogst actueel, nu in Nederland de discussie gaat over het duomoederschap waarbij de niet-biologische moeder, de duomoeder, als volwaardig moeder erkend wordt zonder tussenkomst van de rechter. Geen adoptieregels meer. In het artikel wordt het standpunt dat het automatisch duo-moederschap geen goed idee is in eenvoudige woorden uitgelegd.
Waar in een schreeuwerig debat geen ruimte is om de argumenten duidelijk naar voren te brengen, staan ze in dit stuk op een rij. Het is niet de bedoeling van de schrijver of katholiekgezin.nl om individuele gevallen of mensen te veroordelen. Wel geeft het stuk in algemene bewoordingen aan waarom het de voorkeur verdient uit te gaan van een situatie waarin een gezin bestaat uit een vader en moeder die de kinderen opvoeden.
Katholiekgezin.nl heeft het artikel vertaald en tussenkopjes toegevoegd.
Liefde is niet genoeg:
Vijf redenen waarom het homohuwelijk kinderen schaadt
Homoseksuele paren kunnen zeker net zo liefdevol zijn als heteroseksuele koppels, maar kinderen vereisen meer dan liefde.
Voorstanders van het homohuwelijk geloven dat liefde het enige is dat kinderen echt nodig hebben. Op basis van die veronderstelling concluderen zij dat kinderen net zo goed kunnen worden opgevoed door liefhebbende ouders van hetzelfde geslacht als door een liefhebbende vader en een moeder. Helaas is die basisveronderstelling, en alles wat er uit voortvloeit, fout. Want liefde is niet genoeg.
Bij gelijkblijvende factoren doen kinderen het het best wanneer ze opgevoed worden door een getrouwde vader en moeder. In deze omgeving hebben kinderen de beste kans om te worden blootgesteld aan emotionele en psychologische ervaringen die ze nodig hebben om te gedijen.
Mannen en vrouwen zorgen voor diversiteit in het ouderschap, ieder levert een unieke bijdrage aan de opvoeding van kinderen die niet kan worden overgenomen door de ander. Moeders en vaders zijn gewoonweg niet uitwisselbaar. Twee vrouwen kunnen beide goede moeders zijn, maar geen van beide kan een goede vader zijn.
Daarom zijn hier vijf redenen waarom het in het belang van kinderen is te worden opgevoed door een moeder en een vader:
1) Moederliefde en vaderliefde kwalitatief verschillend
Ten eerste moederliefde en vaderliefde – hoewel net zo belangrijk – zijn kwalitatief verschillend en resulteren in een verschillende ouder-kind aanhankelijkheid. Meer specifiek is het de combinatie van de onvoorwaardelijk-georiënteerde liefde van een moeder en de meer voorwaardelijk-georiënteerde liefde van een vader die essentieel is voor de ontwikkeling van een kind. Elk van deze vormen van liefde zonder de andere vorm kan problematisch zijn. Want wat een kind nodig heeft is de complementaire balans die de twee typen ouderliefde en gehechtheid bieden.
Alleen heteroseksuele ouders bieden kinderen de mogelijkheid om relaties te ontwikkelen met een ouder van hetzelfde, en ook van het andere geslacht. Relaties met beide geslachten vroeg in het leven maken het voor een kind makkelijker een houding te ontwikkelen tot beide geslachten later in het leven. Voor een meisje betekent het dat ze de wereld van de mannen beter zal begrijpen en er op de juiste manier op zal reageren, en dat ze zich beter zal thuisvoelen in de wereld van vrouwen. En voor een jongen zal het omgekeerde opgaan. Het hebben van een relatie met een ouder van het tegengestelde geslacht verhoogt ook de kans dat een kind meer empathisch en minder narcistisch zal zijn.
2) Verschillende etappes
Ten tweede ontwikkelen kinderen zich door voorspelbare en noodzakelijke ontwikkelingsstadia. Sommige etappes vereisen meer van een moeder, terwijl andere meer van een vader eisen. Baby's doen het over het algemeen bijvoorbeeld beter als ze verzorgd worden door hun moeder. Moeders zijn meer afgestemd op de subtiele behoeften van hun baby's en zullen daarom op meer geschikte wijze reageren. Echter, als op een gegeven moment een jongen een competente man moet worden, zal hij zich moeten losmaken van zijn moeder en in plaats daarvan zich identificeren met zijn vader. Een vaderloze jongen heeft geen man met wie hij zich kan identificeren en heeft meer kans problemen te hebben bij de vorming van een gezonde mannelijke identiteit.
Een vader leert een jongen zijn agressieve en seksuele driften goed te beteugelen. Een moeder kan een zoon niet tonen hoe hij zijn impulsen moet beheersen omdat ze geen man is en niet dezelfde aandrang heeft als een man. Een vader dwingt ook een vorm van respect af van een jongen die een moeder niet vraagt – een soort respect dat er meer voor zorgt dat de jongen in het gareel blijft. Dit zijn de twee belangrijkste redenen waarom jongens zonder vader meer kans hebben de wet te overtreden en achter de tralies te belanden.
Vader-behoefte zit ook ingebouwd in de psyche van meisjes. Er zijn momenten in het leven van een meisje waarbij alleen een vader kan voldoen. Een vader biedt een dochter bijvoorbeeld een veilige, aseksuele plek om haar eerste man-vrouw relatie te ervaren en haar vrouwelijkheid bevestigd te zien worden. Wanneer een meisje niet een vader heeft om die rol te vervullen. zal ze meer kans maken om promiscue te worden in een misplaatste poging om haar aangeboren hunkering naar mannelijke aandacht en bevestiging te bevredigen.
Over het geheel genomen spelen vaders een beteugelende rol in het leven van hun kinderen. Ze weerhouden zonen van asociaal gedrag, en dochters van seksualisering. Gebrek aan een vader om deze functie te vervullen, leidt vaak tot ernstige gevolgen voor zowel de vaderloze kinderen als voor de samenleving waarin het gedrag van deze kinderen door hun tekortkoming wordt bepaald.
3) Ouder van het andere geslacht nodig
Ten derde hebben jongens en meisjes een ouder van het andere geslacht nodig om hen te helpen hun eigen geslacht-gebonden neigingen te matigen. Bijvoorbeeld, jongens stellen over het algemeen rede boven emotie, regels boven relaties, risico nemen boven voorzichtigheid, en normen boven mededogen, terwijl meisjes over het algemeen het omgekeerde kiezen. Een ouder van het andere geslacht helpt een kind zijn of haar eigen natuurlijke neigingen onder controle te houden door ze verbaal en non-verbaal de waarde te leren van de tegenovergestelde neigingen. Dat te leren biedt niet alleen matigheid, het maakt ook de wereld van het kind groter waardoor het kind leert verder te zien dan zijn of haar eigen beperkte gezichtspunt.
4) seksuele verwarring en seksuele experimenten
Ten vierde zal het homohuwelijk seksuele verwarring en seksuele experimenten door jongeren bevorderen. De impliciete en expliciete boodschap van het homohuwelijk is dat alle keuzes even aanvaardbaar en wenselijk zijn. Daarom zullen zelfs kinderen uit een traditioneel samengesteld gezin – beïnvloed door de alle-seksuele-opties-zijn-gelijk boodschap – opgroeien met het idee dat het niet uitmaakt met welk geslacht ze een seksuele relatie aangaan of trouwen. Een dergelijke overtuiging zal sommige, zo niet vele beïnvloedbare jongeren aanzetten tot seksuele en echtelijke relaties die zij eerder nooit zouden hebben overwogen. En kinderen uit homoseksuele gezinnen, die toch al meer kans lopen om seksueel te experimenteren, zouden dit in nog sterkere mate doen, want niet alleen gaven hun ouders het voorbeeld van niet-traditionele seksualiteit, het werd ook goedgekeurd door hun sociale omgeving.
Het is duidelijk dat de menselijke seksualiteit plooibaar is. Denk aan het oude Griekenland en Rome – en vele andere vroege beschavingen – waar mannelijke homoseksualiteit en biseksualiteit bijna alomtegenwoordig waren. Dit was niet zo omdat de meeste van die mannen waren geboren met een “homo-gen”, het was veeleer omdat homoseksualiteit werd gedoogd door die samenlevingen. Dat wat een samenleving sanctioneert, zal toenemen.
5) Na homohuwelijk het polygaam huwelijk en…
En ten vijfde, als de samenleving het homohuwelijk toestaat, moet het ook andere soort huwelijken mogelijk maken. De juridische logica is simpel: als het verbieden van het homohuwelijk discriminerend is, dan zal het niet toestaan van een polygaam huwelijk, een polyamoreuse relatie, of elke andere huwelijkse samenstelling als discriminerend beschouwd worden. De emotionele en psychologische gevolgen van deze diverse regelingen op de zich ontwikkelende psyche en seksualiteit van kinderen zouden rampzalig zijn. En wat gebeurt er met de kinderen van deze alternatieve huwelijken als de verbintenis wordt ontbonden en elke ouder dan "hertrouwt"? Die kinderen zouden uiteindelijk vier vaders kunnen hebben, of twee vaders en vier moeders, of noem maar op.
Homoseksuele paren kunnen zeker net zo liefdevol zijn als heteroseksuele paren, maar kinderen vereisen meer dan liefde. Zij hebben behoefte aan de onderscheidende kwaliteiten en de complementaire aard van een mannelijke en vrouwelijke ouder.
De verzamelde wijsheid van meer dan 5000 jaar heeft aangetoond dat de ideale echtelijke en ouderlijke samenstelling bestaat uit een man en een vrouw. Het arrogant negeren van dergelijke beproefde wijsheid, en het gebruiken van kinderen als proefkonijn in een radicaal experiment, is in het meest gunstige geval riskant, en in het meest slechte geval catastrofaal.
Het homohuwelijk is zeker niet in het beste belang van de kinderen. En hoewel we meevoelen met homoseksuelen die verlangen naar een huwelijk en het ouderschap, moeten we niet toestaan dat onze compassie voor hen onze compassie voor kinderen overtroeft. In een twist tussen de wensen van sommige homoseksuelen en de behoeften van alle kinderen, kunnen we niet toestaan dat de kinderen verliezen.