“Tim heeft mij een kus gegeven mama!”, vertelde Chiara vorige week blij. Tim is ons zesjarige buurjongetje. “Een ku- hus? Dat mag helemaal niet van jouw vader, hoor!”, zeg ik. Da's natuurlijk een grapje, maar eigenlijk ook een heel klein beetje menens. Er is nog niets serieus aan de hand met het liefdesleven van mijn zesjarige – papa staat nog met stip op één – maar diep in mijn hart vind ik het toch maar matigjes als er al kleine heertjes aan mijn mooie prinsesje zitten. “Tim heeft mij een kus gegeven mama!”, vertelde Chiara vorige week blij. Tim is ons zesjarige buurjongetje. “Een ku- hus? Dat mag helemaal niet van jouw vader, hoor!”, zeg ik. Da's natuurlijk een grapje, maar eigenlijk ook een heel klein beetje menens. Er is nog niets serieus aan de hand met het liefdesleven van mijn zesjarige – papa staat nog met stip op één – maar diep in mijn hart vind ik het toch maar matigjes als er al kleine heertjes aan mijn mooie prinsesje zitten.

Gelukkig heeft haar zorgzame vader een mooi boek gekocht tijdens een bezoek aan een Engels symposium over de ‘Theologie van het Lichaam' van Johannes Paulus II: The princess and the Kiss Het is een sprookje dat in feite gaat over de kuisheid. En dus kruipen Chiara en ik gezellig samen op de bank, klaar voor het grote zwijmelwerk.

Het gaat over een beeldschoon prinsesje dat geboren wordt in een droomkasteel, omgeven door rozenstruiken en gelegen tussen de glooiende heuvels. Het mag duidelijk zijn: mijn eigen prinsessen hangen aan mijn lippen vanaf bladzijde één. Bij de geboorte van het prinsesje kregen haar ouders een schitterend cadeau van God: haar eerste Kus die ze beschermen en bewaken totdat het meisje zestien is. Deze Kus, die eruit ziet als een fonkelend licht, wordt bewaard in een torenkamertje hoog in het kasteel om het op een dag te geven aan de man die het toekomt.

Nou, dan begint het feest: de ene na de andere prins passeert de revue. De een is een romanticus, de ander heeft grote spierballen en de volgende is zó rijk dat hij de mooiste jurken van het hele koninkrijk voor haar kan kopen. Maar het prinsesje komt steeds tot de conclusie dat al die heren zó vol zijn van zichzelf dat ze hun interesse in haar Kus al snel zouden verliezen. Dan komt er een eenvoudige jongen. Hij heeft hard moeten werken voor zijn brood, God oprecht gebeden om een bruid en haar van een afstand in stilte bewonderd. Hij vraagt om haar hand en heeft een cadeau: zíjn eerste Kus… Hij is natuurlijk de ware Jacob, met wie het prinsesje trouwt én aan wie ze haar eerste Kus geeft. Moraal van het verhaal: wees zuinig op dat wat je ‘geeft' met je lichaam, het is kostbaar.

Het boek mist z'n doel niet. Vanmiddag ging Chiara weer spelen met Tim en meldde bij binnenkomst: “Mama, Tim wilde mij weer een kus geven, maar ik ben snel weggerend hoor. Ik moet éérst weten of hij wel een echte goede jongen is die later geen ruzie met mij gaat maken!” Geweldig. Wat mij betreft houdt ze dit beleid nog járen vol…!