Hè, hè. zaterdag ochtend. Een week hard gewerkt. Nu even lekker in de tuin zitten. Het weer laat het toe. Krant en koffie. Mijn vrouw gaat daarna weg om boodschappen te doen. Ze komt vrij snel terug. Er was een probleem. Een van de jongens is postbezorger maar gebruikt de fiets van een van zijn broers. En dat is een fiets van slechts enkele maanden oud. Of ik even wilde komen kijken. Hè, hè. zaterdag ochtend. Een week hard gewerkt. Nu even lekker in de tuin zitten. Het weer laat het toe. Krant en koffie. Mijn vrouw gaat daarna weg om boodschappen te doen. Ze komt vrij snel terug. Er was een probleem. Een van de jongens is postbezorger maar gebruikt de fiets van een van zijn broers. En dat is een fiets van slechts enkele maanden oud. Of ik even wilde komen kijken.

De foldertassen zaten al op de fiets en stond zodanig in de garage dat mijn vrouw eerst die fiets moest buitenzetten om haar eigen fiets uit de garage te krijgen. Volgens haar was er iets niet in orde. Nou dat klopte:  de achterband was volkomen leeg en het slot hing aan één schroefje in plaats van aan twee. En zo bungelt het tegen de spaken en gaat alles kapot.

Even gevraagd of onze zoon zo weg wilde gaan. Het was hem duidelijk dat het niet kon. Om een lang verhaal kort te maken, en wat gemopper en beschuldigingen over te slaan, we hadden  de zaak snel op een rijtje. Ik riep de rechtmatige eigenaar erbij. Ik vroeg hem of hij zich wist te herinneren dat hij de nieuwe fiets pas kort geleden van ons gekregen had. dat ik, bijvoorbeeld afgelopen week, nog best hard gewerkt had om onder ander zo'n fiets te kunnen betalen. En dat behalve lege band, kapot slot ook de standaard inmiddels met een elastiekje vastgebonden moest worden, alsmede de voorlamp er zomaar ineens af was.

"Maar ik heb hem nauwelijks gebruikt" verdedigde hij zich. Zijn broer gebruikte hem de afgelopen weken vaak voor bezorgwerk.
 
IK: "Maar het is jouw fiets, jij bent er verantwoordelijk voor."
HIJ: "Maar ik wist niet eens dat hij hem gebruikte."
IK: "Dat kan ik me nauwelijks voorstellen dat je het niet wist."
HIJ gaf toe dat hij het wel enigszins wist.

Ik heb hem gezegd dat hij direct dat slot zelf even moest maken. En als hij hulp nodig heeft, dan hoor ik het wel. Even later kwam hij zeggen dat het gelukt was. Ik heb een schroefje nog wat steviger aangedraaid, maar hem een compliment gegeven.

Verder gezegd dat hij verantwoordelijk is voor zíjn fiets. Maar dat hij het ook niet mocht goedvinden dat zijn broer die fiets wekenlang gebruikt omdat die zijn eigen fiets niet in orde gemaakt heeft. Als plotseling een band lek is en je hebt een fiets nodig, dan moet iedereen bereid zijn zijn fiets ter beschikking te stellen natuurlijk.

Tijdens het opschrijven van dit verhaal even een onderbreking. We gaan bijna eten. Enkele vragen tijdens het opschrijven beantwoord. Of ik er ook soep bij wilde hebben. Ja graag. En of we straks nog naar Den Bosch zullen gaan. Ja, na het eten. Ik wil alleen wel eerst mijn verhaaltje voor de website in concept klaar hebben, anders ben ik het vergeten.

Tweede deel van het verhaal. De tweede zoon. Hij wilde gaan postbezorgen.  En de tweede fiets die hij weer wilde gebruiken was dus ook kapot. Ik heb hem gesommeerd eerst zijn eigen fiets te gaan maken.
"Maar ik ben niet schuldig aan de slechte staat van mijn fiets" verweerde hij zich. Want weer een van de andere broers had daar wekenlang op gereden, omdat zijn fiets zo lang niet in orde was…

Uiteraard heb ik de derde broer later even bijgepraat. Maar voor wat betreft zijn eigen fiets: als hij de lekke band zou plakken, dan kon hij hem gebruiken en hoefde hij niet de fiets van zijn broer te gebruiken. En na even praten bleek hij hem zelf lek gereden te hebben. Hij kon niemand anders de schuld geven. Hij moest hem nu gaan plakken.  Ik kwam even later eens polshoogte nemen of het lukte. Hij liet een enorme snee zien in zijn band. Zelfs door een plakkertje van een oud lek heen. Het velglint was kapot en de band kwam zo direct op de velg terecht zag ik. De snee was zo groot dat de band niet meer te plakken was.
“Is het erg veel werk? Is het duur ook het door de fietsenmaker te laten maken?”
 
Ik dacht dat hij gauw vijftig euro kwijt zou zijn. Een band en velglint kopen kost misschien een tientje. Ik bood mijn hulp aan. Hoewel hij moest rekenen op misschien wel anderhalf uur werk. Zo schatte ik het ongeveer in. Hij heeft de bandmaat genoteerd en gaat velglint en binnenband halen. Dan gaan we het samen maken.

Voor een goede samenleving denk ik dus: ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen fiets. Moet hij even uit de brand geholpen worden omdat hij met spoed een andere fiets nodig heeft, dan moet hij op de ander kunnen rekenen. Wel even vragen natuurlijk of je hem "even"mag lenen.

Daarna gezellig gegeten in de tuin en vervolgens samen met mijn vrouw naar Den Bosch!