Sint Jozef Ook in het leven van een doorsnee katholiek gezin en columnist is het leven niet altijd rozengeur en maneschijn. Bijna ondenkbaar natuurlijk, als je voor het Katholiek Nieuwsblad mag schrijven, maar toch is het zo. Zo had ik wat verdriet en een slechte gewoonte die steeds slechter werd. Er voor bidden leek niet zoveel op te leveren. Ook in het leven van een doorsnee katholiek gezin en columnist is het leven niet altijd rozengeur en maneschijn. Bijna ondenkbaar natuurlijk, als je voor het Katholiek Nieuwsblad mag schrijven, maar toch is het zo. Zo had ik wat verdriet en een slechte gewoonte die steeds slechter werd. Er voor bidden leek niet zoveel op te leveren.

Sint Jozef Vorig weekend waren we op bezoek bij vrienden: ook katholiek met kinderen van dezelfde leeftijd. Spontaan vertelde de vader: “ Als ik te weinig werkopdrachten heb, steek ik een kaarsje aan bij de Heilige Jozef. Tot nu toe is er elke keer op dezelfde dag een nieuwe opdracht binnengekomen!” Dat was een eyeopener. Of beter gezegd: mijn geheugen werd even opgefrist, want ik geloof zeker dat Jozef al heel wat keren voor ons gezin gebeden heeft. Dus begon ik een noveen en besloot een bezoekje aan het midden van het land te combineren met een tochtje naar Smakt bij Venray. Daar is het enige bedevaartsoord van de Heilige Jozef in Nederland. Wel een eind rijden helemaal naar het zuidoosten, maar ja een beetje versterving hoort bij een bedevaart.

Smakt is echt een plaatsje van niks: een flinke dot gas en je bent er doorheen. Bijzonder dat zo’n grote heilige zo’n bescheiden plekje ergens in het boerenland uitzoekt. Binnen in het kapelletje kon je alle ‘eeuwen van gebed’ voelen. Een serene stilte vulde de ruimte. Zou het in de hemel ook zo zijn? Als je je toch afvraagt of de aanwezigheid van het kwaad reëel is én of Christus bestaat, dan zou je respectievelijk eens binnen moeten lopen bij een hardcore concert én op deze plaats moeten gaan zitten. Ik kan me niet voorstellen dat er dan nog enige twijfel over beide mogelijk is. In elk geval: in het intentieboek schreef ik over mijn verdriet en gewoonte en na een half uurtje keerde ik weer huiswaarts om weer op tijd op het schoolplein te kunnen staan.

Binnen 24 uur was mijn verdriet van de baan. Sterker nog, ik reed naar huis en dacht met een opgelucht hart: “Wat was nu eigenlijk het probleem?” Ik kon de zaken weer in het juiste perspectief zien en relativeren. Wat betreft de gewoonte besloot ik om samen met de Heilige Jozef concrete voornemens te maken. Dat had ik al honderdduizend keer gedaan, maar binnen no time waren ze weer gesneuveld. De afgelopen week hield ik het vol. Tot mijn eigen verbazing en grote vreugde natuurlijk.

Zelfs een grote heilige als Theresia van Avila was onder de indruk van de Heilige Jozef als voorspreker. Op zijn voorspraak werd ze genezen van een ziekte. Ze zegt: “Ik kan me niet herinneren dat ik ooit iets gevraagd heb aan Jozef dat ik niet ontvangen heb”. Bijzonder dat we zo’n grote voorspreker in de hemel mogen hebben.  

Brechje