Op de website van Katholiek Nieuwsblad is een column verschenen door Henk Rijkers over het nieuws dat David Cameron, premier van Groot-Brittannië, en in Nederland de ChristenUnie een internetfilter wil opzetten. Op de website van Katholiek Nieuwsblad is een column verschenen door Henk Rijkers over het nieuws dat David Cameron, premier van Groot-Brittannië, en in Nederland de ChristenUnie een internetfilter wil opzetten.

Ook op internet moeten wetten gelden

Internet heeft een rijkdom aan nieuwe mogelijkheden gebracht. Helaas staan die evenzeer ten dienste van het kwaad als van het goede. Misschien zelfs wel meer.

Het terrorisme maakt er gebruik van om handleidingen te verspreiden en om mensen te rekruteren, om maar eens een voorbeeld te noemen waarvan iedereen zal vinden dat het bestreden mag worden.

Geen beperkingen op internet

Zodra je echter het terrein van morele beoordeling verder wilt verbreden, bijvoorbeeld door internetporno aan de orde te stellen, zul je stuiten je op een dommig en reactionair libertarisme dat juist op internet hoogtij viert. Weliswaar begrijpt iedereen dat in de samenleving niet alles moet kunnen en dat daar wet en orde moeten gelden, maar kennelijk wordt internet als 'virtuele werkelijkheid' ervaren. Dat wil zeggen: als een sfeer die zich aan de gewone samenleving onttrekt en waar elke regulering taboe is. Dat is alleen al daarom niet zo, omdat wie op internet verkeert, even later weer aan de gewone samenleving deelneemt en door zijn ervaringen op internet is beïnvloed en mogelijk zelfs gevormd. En voor wie geldt dat meer dan kinderen?

Premier Cameron

David Cameron erkent dat hij als politicus de moed bij elkaar moest rapen om dit probleem aan de orde te stellen. De premier van Groot-Brittannië heeft het toch gedaan, met een beroep op zijn eigen vaderschap. Hij wil dat porno via internet minder gemakkelijk bereikbaar is. In Nederland heeft de ChristenUnie laten merken daar ook wel voor te voelen.

Nu is pornografie net als prostitutie van alle tijden. Het is geworteld in de erfzonde en als zodanig moeten we ermee omgaan als een feit des levens. Dat wil nog niet zeggen dat het in je eigen huis met een enkele muisklik beschikbaar moet zijn.

De gebruikelijke reactie daarop is dat je daar maatregelen tegen kunt nemen met een internetfilter. In Windows zit er standaard een ingebouwd als 'ouderlijk toezicht'. Dat is prettig, hoewel deze programma's in de praktijk nogal eens omslachtig werken. Kinderen ervaren ze als bevoogdend, wat ze natuurlijk ook zijn. Het zou beter zijn als de samenleving hier zijn verantwoordelijkheid durfde te nemen.

Onderdeel van de opvoeding

De tegenstanders voeren aan dat kinderen geleerd moet worden met deze dingen om te gaan en daar hebben ze op zichzelf gelijk in. Kinderen zullen hoe dan ook met porno in aanraking komen en hun houding moeten leren bepalen. Het helpt echter niet als dit voortijdig gebeurt doordat ze er al op internet tegenaan lopen.

Regulering van internet is een gevoelig onderwerp en terecht. De grote kracht van internet is de vrijheid van informatie die het oplevert. Tegenstanders lijken echter vaak beheerst te worden door het gevoel dat het hek van de dam is, wanneer aan een of andere vorm van inperking wordt toegegeven. Hoe begrijpelijk ook, deze houding kan niet tot in het uiterste worden volgehouden. Dient bijvoorbeeld kinderporno op internet niet bestreden te worden?

Collectieve morele maatstaf

Uiteindelijk gaat het in deze discussie maar om één ding, zegt David Cameron. “Het soort samenleving waarin we willen leven.” Zelf pleit hij voor een samenleving waar “een besef van goed en fout is en van de grenzen daartussen”. Hij had beter kunnen schrijven dat andere samenlevingen niet bestaan. Het gaat het er om een draagvlak te vinden voor een collectieve morele maatstaf waarmee de samenleving wordt vormgegeven. Ook op internet. (KN)