Mijn vrouw en ik zijn samen op bedevaart en vakantie geweest. De laatste week van september. Deze eerste volle week in de herfst kenmerkte zich ook als de week met meer zomerse dagen dan heel juli en augustus bij elkaar. Mijn vrouw en ik zijn samen op bedevaart en vakantie geweest. De laatste week van september. Deze eerste volle week in de herfst kenmerkte zich ook als de week met meer zomerse dagen dan heel juli en augustus bij elkaar.

Het vakantiedeel van onze week kon zich dan ook gemakkelijk afspelen op het Normandische strand dat een half uur rijden is van de bedevaartsplaats Lisieux. Bij gemiddeld 27 graden lazen wij in meegebrachte stoeltjes lectuur over de heilige Theresia van Lisieux en haar niet lang geleden zalig verklaarde ouders Martin en overwogen wij hun gedachtegoed. Volgens mijn vrouw is Theresia van Lisieux iemand die je bij uitstek in je dagelijks leven kunt naleven. Ik pik er voor mijzelf uit dat zowel ouders als Theresia kleine dagelijkse dingen die moeilijk zijn meer opdroegen voor God dan dat ze er over gingen zitten mopperen.

De ouders  van Theresia

Mijn vrouw en ik hebben vooral ook tot de zalig verklaarde ouders Louis en Zélie Martin gebeden voor ons huwelijk en gezin. Dat kan in Lisieux gemakkelijk. Elke dag een Eucharistieviering in de basiliek of in de kapel van de Carmel en ook nog wel op andere locaties. En ook ochtend-, middag- en avondgebed konden op verschillende plaatsen meegebeden worden. En alles te voet bereikbaar: de mooie "mozaïekbasiliek" met crypte, de Kathedraal, de Karmel en Les Buissonets (het huis waar Theresia van Lisieux haar jeugd doorbracht en dat nog intact is en te bezoeken is.). Er is een uistekende sfeer en ambiance en  gelegenheid om te bidden bij Allerheiligste en relieken van de Martins.

Er komt ook een gevoel van dankbaarheid bij ons op dat je na 22 jaar huwelijksleven zo fijn een aantal dagen samen kunt doorbrengen. Ons verblijf was op basis van volpension in de Foyer Louis et Zélie Martin. Het pension wordt geleid door een Derde Orde van de Karmel. Jonge vrouwen uit Ghana maar ook uit Vietnam, de Filippijnen en zo tussen de 25 en 30 jaar. Na de maaltijden 's middags en 's avonds zingen ze voor de pelgrims religieuze liederen begeleid door Afrikaanse trommel en door gitaar.

De Franse taal

Aan tafel word je ondergedompeld in de Franse taal. Voor mij werden allerlei middelbare schoolwoordjes geactiveerd en kon ik op het einde van de week zelfs een paar zinnetjes in het Frans formuleren. Toch zinvol geweest dat leren op de middelbare school! Maar die opgedane kennis van de Franse taal van een paar jaartjes en enkele uren per week die decennia lang renteloos "op de plank gelegen hebben" zijn toch veel te weinig om een fatsoenlijk gesprek te voeren. Bijvoorbeeld, ik stel een vraag aan de Française die tegenover mij zit. Ik vraag wie die belangrijke meneer is die binnenkomt (hij had allerlei belangrijke bordjes op zijn borst gespeld en ging uitgebreid handen schudden). In met moeite bij elkaar gesprokkeld Frans sprak ik zoiets uit als: "Qui est l'homme spécial?" vervolgens kijkt ze naar de man die aan het einde van de tafel zat en van wie bekend is dat hij een uitermate laag IQ heeft. En ze schudt bedenkelijk haar hoofd en bevestigt aan mij dat dat een zeer speciale meneer is..

Mijn vrouw gaat het Frans-spreken en luisteren veel beter af. Haar oudste zus woont in Frankrijk en die kwam met haar familie vroeger vaak naar Nederland. Het is dus handig als zij tegenover mij zit aan tafel en de gesprekken links en rechts voert. Het wordt erg gewaardeerd als je wat Frans kent overigens. Eén Fransman deed dan weer zijn uiterste best om Engels te spreken. Hij wenste ons bij het ontbijt  een "very nice evening" toe!

Nederland

Maar om de titel de lading van dit stukje te laten dekken ook een volgend aspect van onze bedevaart / vakantie We vernamen dat een Fransman dacht dat Nederland erg bekend was om zijn rugbyspel. Ik dacht toch meer dat wij een voetballand zijn. Een ander hoorde ons praten en zei dat hij enkele Duitse woorden herkende. Hij vroeg of Nederland eigenlijk wel een eigen taal heeft? Weer iemand vroeg waar wij vandaan kwamen. Het heeft dan weinig zin om onze woonplaats te noemen. Beter kon ik zeggen dat we uit de buurt van Amsterdam komen.

Wij (mijn vrouw) hebben uitgebreid geconverseerd met een pelgrim uit Marseille. Ze is van veel verder gekomen dan wij uit Nederland. Voor ons is het ruim 600 km rijden, voor haar bijna 1000 meen ik. Zij vertelde dat Theresia in heel Frankrijk bekend is. In veel kerken is ook een beeld van haar. In Nederland zijn haar relieken eind jaren '90 rondgegaan. Hoewel wij Theresia vooral daardoor kenden, had ik al eerder een boek over haar gelezen, net als enkele andere heiligenlevens. Na 1960 zijn overigens veel van haar beelden uit de Franse kerken weggehaald. Er was ook een Frans echtpaar uit de buurt van Geneve. Ze waren in Lisieux, omdat er een gebed van hem verhoord was. En hij had beloofd dat ze naar Lisieux zouden gaan als dat gebed verhoord zou worden

Father Richard uit Melbourne

Ik had overigens een zeer interessant gesprek met Father Richard. Hij was geboren in Mauritanië en  kon daardoor behalve Frans ook uitstekend Engels. Nu was hij werkzaam als  jonge priester van 33 jaar samen met een tweede priester in een parochie in Melbourne, Australië. Hij had Theresia onder andere leren kennen door een rondreis van haar relieken in Australië. En hij was erg onder de indruk van haar leven en gedachtegoed. Daarom was hij hier op retraite.

Er valt veel over ons gesprek te zeggen. Maar ik laat het even bij het volgende. Hij had het niet over de eerste Heilige Communie, maar bij hun is er eerst rond de leeftijd van 8 jaar "the First confession" (de eerste biecht). Daarna wordt begonnen met de voorbereiding op de eerste Heilige Communie, die ongeveer een jaar later is. De katholieken zijn daar erg betrokken bij het parochiële leven, "the holy week" oftewel de Goede Week wordt echt beleefd als het hoogtepunt van het kerkelijk jaar en trekt vele volle kerken. Father Richard is drie keer per week op de basisschool te vinden, de parochie heeft een school met 375 basisschoolleerlingen. Maar Nederland is aan de andere kant van de wereld wel bekend……. Amsterdam staat bekend als de stad waar alles kan en alles mag.

Weer naar huis

Toen we weggingen kenden we nogal wat nieuwe gezichten en hebben we diverse handen geschud. Na de laatste Eucharistieviering in de Karmel waar we samen met de Karmelgemeenschap de sterfdag van de H. Theresia herdachten en terugliepen naar de Foyer was mijn vrouw met een Française aan het praten alsof ze inwoners van Lisieux waren. De familie Martin, ja katholiciteit, dat verbroederd. Fransen en Nederlanders. Belangrijk voor de Europese Gemeenschap denk ik, die katholiciteit.

Maar ook belangrijk: Lisieux is wat ons betreft een aanrader voor echtparen om daar samen te reflecteren en  zich te bezinnen.

Diaken Edwin