“Vandaag was het niet leuk op school!” mopperde Cecile een week of twee geleden. “Want  mijn vriendinnen hebben het steeds over ‘hyves’ in de pauze. En ik  weet niet eens wat hyves is. Iets op de computer of zo.”
“Vandaag was het niet leuk op school!” mopperde Cecile een week of twee geleden. “Want  mijn vriendinnen hebben het steeds over ‘hyves’ in de pauze. En ik  weet niet eens wat hyves is. Iets op de computer of zo.”

Tja. Mijn ene hersenhelft vertelde mij dat ik mijn negenjarige niet meer up-to-date opvoed en dat ik het kind als een speer op de digitale snelweg moet helpen, terwijl de andere helft wat vage resten van een overheids­campagne over de ‘gevaren van internet’ oprakelde. Griezels die contact leggen met je kind via dit soort websites of leeftijd­genoten die ‘digitaal pesten’. Dank je feestelijk. Maar ja, bracht mijn eerste hersenhelft in: gezellig contact met haar vriendinnen mislopen kan ook niet. En als ik eerlijk ben bep ik zelf ook heel wat af per mail. Zo houd ik heel wat contacten warm en met die engerds valt het tot nu toe best mee.

Dus besloot ik om op die druilerige donderdagmiddag met Cecile een hyvespagina in elkaar te zetten. Omdat mijn tweede hersenhelft risicosignalen bleef afvuren besloot ik om haar veiligheidshalve een iets andere naam te geven en wat meer persoonlijke gegevens niet op te geven. Geboortejaar? Gewoon ‘1910’ ingevuld.  Met als topsafety-maatregel dat alle binnen­komende berichtjes in de mailbak van deze moeder terechtkomen.

De volgende dag vertelde Cecile gelijk aan haar vriendinnen dat ze op ‘hyves’ zat. Binnen de kortste keren kwam er dan ook bericht dat de eerste vriendin ‘gekrabbeld’ kon worden. Hoe verzinnen ze het…

Een paar dagen geleden heeft Cecile de hyvespagina van haar grote vriendin Fanni van de KISI-kids gevonden. Die waren elkaar een beetje uit het oog verloren, doordat Cecile van KISI-groep verhuisd was. Bovendien woont Fanni ettelijke tientallen kilometers bij ons vandaan. Inmiddels ‘spreken’ de dames elkaar dagelijks via de chatbox. Samen met flikkerende dolfijntjes, felgekleurde smileys en knipperende sterretjes worden berichtjes heen en weer gestuurd.

Ik houd het wel een beetje in de smiezen, maar ben er wel gerust op. Want Fanni is een leuk vriendinnetje uit een echt gelovig gezin. Al heel wat ouders – die echt praktiserende volwassen kinderen hebben – hebben me verteld dat juist het contact met andere gelovige leeftijd­genoten zo belangrijk is geweest. Juist die vriend­schappen hadden hun kinderen geholpen om voor God te kiezen. Dat kan ik me helemaal voorstellen, want ik merk dat vriendinnen steeds belangrijker voor Cecile worden. En dankzij dit soort media zijn ook de beste toch dichtbij!

Brechje