Het wekelijkse woordje van pastoor Andy Penne gaat deze keer over garantie. Wanneer je alles tot in de puntjes verzekerd hebt, wil je ook graag garantie op de sacramenten. Geeft u garantie, pastoor? Het wekelijkse woordje van pastoor Andy Penne gaat deze keer over garantie. Wanneer je alles tot in de puntjes verzekerd hebt, wil je ook graag garantie op de sacramenten. Geeft u garantie, pastoor?
Toen ik in het pinksterweekend even op de kermis in Galmaarden was, sprak er mij een jongere man aan over trouwen. Wellicht naar aanleiding van het "gratis huwelijk". Hij vertelde mij dat hij toch al een tijd samenwoonde met zijn vriendin en eigenlijk wel zou willen trouwen maar kon ik hem garantie geven dat het zou blijven duren als hij ook voor de Kerk zou trouwen. Hoelang gaf ik hem garantie? Tot de kerkdeur, een paar weken of hoelang, vroeg hij mij redelijk serieus. Ik had niet de indruk dat hij gedronken had. Ik heb hem geantwoord dat wat God betreft de garantie er is tot de dood van een van beiden. Hij houdt nooit op kracht en sterkte te geven om trouw aan elkaar te blijven, alleen moesten de bruid en de bruidegom Hem wel in hun huwelijk blijven betrekken en zich dus houden aan hun beloften. De man vond het een goed antwoord en hij zou er eens over nadenken.
We willen tegenwoordig bij alles garantie: op onze televisie, op onze computer, op onze auto, en blijkbaar ook op onze sacramenten… Toevallig las ik onlangs over een priester in Zwitserland die zwart op wit 15 jaar garantie geeft bij een kerkelijk huwelijk. Voorwaarde is wel een jaarlijkse servicebeurt. De trouwers beloven dat ze jaarlijks een gesprek hebben met de priester. Blijkbaar met resultaat want van de 44 echtparen die hij in de afgelopen vijf jaar getrouwd heeft, is er nog geen enkele echtscheiding. Ik zou het niet zo dwingend durven stellen maar misschien zou het een mooi idee zijn dat kerkelijk gehuwden met hun trouwpastoor of met hun parochiepriester jaarlijks een gesprekje zouden hebben over hun huwelijk als christenen. Wat zijn hun zorgen en hun vreugden als mensen die zich door de Heer in het Sacrament van het Huwelijk hebben laten verbinden ? Ook dat is zielzorg en bezorgt ons als priester de vraag: we besteden zoveel tijd aan onze uitvaarten, onze zieken en stervenden maar hoe is het met onze zorg voor de jonge gezinnen?
Terug naar het onderwerp van de garantie. De sacramenten die we ontvangen hebben altijd een garantie. Bij het doopsel garandeert God ons dat Hij ons nooit meer zal loslaten. Wanneer wij ter communie gaan dan garandeert de Heer ons dat Hij echt ons voedsel wil zijn. Bij het Vormsel garandeert de Heilige Geest ons altijd te leiden en te sterken. Bij de Priesterwijding garandeert de Heer de wijdeling voor eeuwig als Zijn Priester te beschouwen. Bij de Biecht garandeert de Barmhartige Heer dat al onze uitgesproken zonden vergeven zijn en dat we er niet meer aan moeten denken. Bij de Ziekenzalving garandeert de Heer dat hij de lijdende, de zieke en stervende mens nooit alleen zal laten. Bij het huwelijkssacrament verbindt de Heer zich onlosmakelijk met bruid en bruidegom, al de dagen van hun leven. Alleen wordt van ons verwacht dat we Jezus Christus en Zijn garantie van harte toelaten in ons hart en in ons leven en daar echt van leven. Het is geen loze belofte maar pure werkelijkheid. Durf ik dat te geloven? Niet voor niets heeft Hij ons die Sacramenten gegeven. Hij staat er garant voor dat we overeind zullen blijven als mens en christen, laten wij Zijn garantie toe ?
Gods Zegen, uw priester en pastoor A. Penne