Denise is ‘groot’. Tenminste, dat is vooral haar eigen conclusie nu ze net zes jaar is én in groep 3 zit. Die zesde verjaardag, daar is met smart op gewacht. Maandenlang heeft ze soms huilend verklaard: “Ik wou dat ik zes was, want dan…” kon ze naar groep 3 om te leren lezen, schrijven, rekenen en alle andere dingen die ‘grote’ kinderen ook doen. Ofwel: dan zou de zon pas écht doorbreken in haar leventje. Het valt natuurlijk ook niet mee om de jongste te zijn en twee oudere zusjes te hebben die al zoveel kunnen. Denise is ‘groot’. Tenminste, dat is vooral haar eigen conclusie nu ze net zes jaar is én in groep 3 zit. Die zesde verjaardag, daar is met smart op gewacht. Maandenlang heeft ze soms huilend verklaard: “Ik wou dat ik zes was, want dan…” kon ze naar groep 3 om te leren lezen, schrijven, rekenen en alle andere dingen die ‘grote’ kinderen ook doen. Ofwel: dan zou de zon pas écht doorbreken in haar leventje. Het valt natuurlijk ook niet mee om de jongste te zijn en twee oudere zusjes te hebben die al zoveel kunnen.
Inmiddels zit ze ruim een week in groep drie. Het zal wellicht komen doordat ik het diep in mijn hart maar niks vind dat ze kleuter-af is, maar ik ben er nog niet van overtuigd dat het een doorslaand succes is. O ja, juf is heel erg lief. Zeker. En ze kan al ‘boom’, ‘roos’ en ‘vis’ schrijven, hetgeen wij allemaal ontzettend knap vinden, maar verder moet ze nog een geciviliseerd schoolkind worden.
Op maandag meldde ze dat ze de ‘hele dag’ stil moest zitten en niet met haar hoofdje op de tafel mocht liggen als haar bovenkamertje moe was van alle noeste arbeid. “Rechtop zitten Denise!” had juf gezegd.
Op dinsdag moest ze voor de gymles met de hele klas per bus naar een sportzaal elders in de stad. Dat was reden genoeg om heel, heel hard te huilen. “Ik weet toch niet wanneer ik er uit moet?!” snikte ze op weg naar school. Die enkele keer dat ze met de bus meegaat, is dat samen met oma naar de speeltuin. En oma weet wanneer er op het knopje gedrukt moet worden zodat de bus stopt…
Op woensdag meldde ze dat ze steeds naar de wc moet als ze in de klas zit. En dat mag niet van juf, want da’s altijd net na de pauze. En dán moet je gaan heeft juf gezegd. “Dat doe ik ook!” zegt Denise verontwaardigd. Maar ja, tijdens de pauze drinkt ze natuurlijk en wij weten inmiddels – na jarenlange ervaring- dat dit na een kwartiertje doorgelopen is…
Op donderdag spreek ik met juf over het toiletbeleid. Ook op dat terrein moet er ‘training’ plaatsvinden, want juf kan niet alles vier keer opnieuw uitleggen omdat er constant kinderen naar de wc zijn. Daar geef ik haar groot gelijk in, maar tip juf nog om het niet al te lang uit te zingen met mijn dochter die net een blauwe maandag ’s nachts zonder luier slaapt.
Op vrijdag stapt Denise met een plastic zakje de school uit. Inhoud: haar kleertjes. Allemaal nat geplast. Heerlijk. Eigenlijk is ze nog gewoon mijn kleine grote kleuter. Alleen moet ik het niet wagen om dat tegen d’r te zeggen. Want ze is GROOT!
Brechje Loenen