De wereldwijde geloofscrisis is volgens paus Benedictus XVI mede oorzaak van de crisis van huwelijk en gezin. De Kerk verstaat het huwelijk als een levenslange en onverbreekbare band tussen een man en een vrouw, die voor gedoopten de rang van sacrament krijgt. De wereldwijde geloofscrisis is volgens paus Benedictus XVI mede oorzaak van de crisis van huwelijk en gezin. De Kerk verstaat het huwelijk als een levenslange en onverbreekbare band tussen een man en een vrouw, die voor gedoopten de rang van sacrament krijgt, zei de paus in zijn jaarlijkse toespraak tot de medewerkers van de Romeinse Rota, een van de kerkelijke rechtbanken.
De huidige door ethisch en religieus relativisme gekenmerkte cultuur plaatst mensen voor grote uitdagingen, aldus de paus. “Op de eerste plaats rijst de vraag over het vermogen van de mens om zich te binden en of een levenslange band werkelijk mogelijk is en aansluit bij de menselijke natuur en eerder, of deze niet tegengesteld is aan de vrijheid en het zelf. Volgens een wijdverbreide mentaliteit kan de mens alleen zichzelf worden wanneer hij ‘onafhankelijk’ blijft en alleen in contact komt met anderen via relaties die ieder ogenblik verbroken kunnen worden.”
Hij wees erop dat de keuze om zich voor het leven te binden louter menselijk gezien een wankele basis heeft, maar in het licht van het geloof gezien dient te worden. “Alleen door zich te openen voor Gods waarheid is het mogelijk de concreetheid van leven te verstaan, en ook die van huwelijk en gezin, en van de waarheid van de mens als kind van God, herboren door het Doopsel.
Jezus leerde zijn leerlingen dat wie in Hem blijft veel vrucht zal dragen maar zonder Hem niets kan, waarmee Hij hen eraan herinnerde aan het substantiële onvermogen van de mens om alleen het goede te doen. De afwijzing van God leidt tot een diepe ontwrichting binnen alle menselijke relaties, waaronder het huwelijk. Zij leidt tot een verkeerd begrip van vrijheid en zelfontplooiing, gecombineerd met een vlucht voor geduldig verdragen en lijden en veroordeelt de mens tot een zichzelf opsluiten in zelfzucht en egocentrisme.
Omgekeerd komt de mens alleen in het geven van zich zelf tot zichzelf, en alleen als hij zich voor de ander, voor de anderen, de kinderen, het gezin opent. Alleen als hij zichzelf door het lijden laat veranderen, ontdekt hij de volle breedte van het mens zijn.”
“Geloof in God, in stand gehouden door Gods genade, vormt daarom een belangrijk element om in wederzijdse toewijding en huwelijkstrouw te kunnen blijven leven”, aldus Benedictus XVI.
Daarmee wil de paus niet zeggen dat trouw binnen het natuurlijk huwelijk tussen niet-gedoopten niet mogelijk zou zijn. “Geloof is belangrijk in het realiseren van een authentiek goed huwelijk, dat erin bestaat altijd het welzijn van de ander te willen op basis van een trouwe en onverbrekelijke levensverbintenis.”
Hoever die trouw kan gaan schetste de paus aan de hand van het voorbeeld van de “heiligen die huwelijk en gezin in het christelijk perspectief hebben beleefd en in staat waren zelfs de meest wanhopige situaties te overwinnen. Soms bewerkten zij de heiliging van echtgenoot en kinderen met een liefde die gesterkt werd door een groot geloof in God, een grote vroomheid en een intens sacramenteel leven.
Deze ervaringen, gekenmerkt door geloof, doen inzien hoe ook vandaag sommigen het kostbare offer brengen van trouw aan de onverbreekbaarheid van het geldig gesloten huwelijk terwijl zij door hun echtgenoot verlaten of gescheiden zijn en geen nieuwe verbintenis aan kunnen gaan. (…) In die gevallen betekent hun voorbeeld van trouw en christelijke volharding een buitengewoon getuigenis voor Kerk en wereld.” (KN)