Zondag is het Moederdag. Het is toch een heerlijk feest waarop je als mama bedolven wordt onder de zelfgemaakte knutsels, verrassingen en natte kusjes. Vooral op school is heel wat gefabriceerd. Vóór de meivakantie was elk klaslokaal een no go-zone voor moeders omdat de Grote Cadeaus daar stonden uitgestald. Nu alles mee naar huis is genomen, mag ik geen slaapkamertje meer betreden en hangen er briefjes met hanenpoten aan de deur met opschriften als 'verbot toegang'. En dat 'verbot' geldt alléén voor moeders, vaders mogen nog wel doorlopen. Zondag is het Moederdag. Het is toch een heerlijk feest waarop je als mama bedolven wordt onder de zelfgemaakte knutsels, verrassingen en natte kusjes. Vooral op school is heel wat gefabriceerd. Vóór de meivakantie was elk klaslokaal een no go-zone voor moeders omdat de Grote Cadeaus daar stonden uitgestald. Nu alles mee naar huis is genomen, mag ik geen slaapkamertje meer betreden en hangen er briefjes met hanenpoten aan de deur met opschriften als 'verbot toegang'. En dat 'verbot' geldt alléén voor moeders, vaders mogen nog wel doorlopen.

Vooral Chiara vindt het heel moeilijk om zo lang te zwijgen over de inhoud van haar cadeau. Geheimpjes bewaren is nou eenmaal niet haar sterkste kant. Over drie weken is haar schoolvriendinnetje Julia jarig en samen met de moeder van schoolvriendje Bas heb ik de cd van ‘K3 met Josje' gekocht. Julia en Chiara vinden het geweldig om met een discobal aan te dansen op dit soort muziek. Dat heeft Chiara overigens van geen vreemde, want zo was ik zelf ook. Grappig hoe je dat soort hobby's terugziet bij je kinderen.

In elk geval kan ik me dus heel goed voorstellen dat Julia helemaal blij is met dit cd'tje. Zou ik ook zijn. Omdat ik Chiara al zes levensjaartjes ken, vertel ik haar niet wat ik met de moeder van Bas bekokstoofd heb. Drie weken lang niks tegen Julia zeggen terwijl er zo'n fantastisch cadeau aan zit te komen, zou echt teveel gevraagd zijn.

Ook het Moederdagcadeau geheim houden valt niet mee. Ze wéét dat ze het niet mag zeggen, dat peperen de juffen de kinderen goed in, maar tjonge, dat is niet gemakkelijk. “Mama, wat wil jij heel graag hebben voor Moederdag?”, vraagt ze terwijl we door de supermarkt lopen. “Nou, tekeningen vind ik leuk en bloemetjes en parfum, dat soort dingen”, antwoord ik nog niets vermoedend. “Zou je eigenlijk niet heeeeeel graag een armbandje willen?”, zegt Chiara, waarop ik direct weet wat eraan zit te komen. “O ja”, zeg ik alsof mijn neus bloedt, “dat zou ik heel graag krijgen. Maar ja, da's wel een heel bijzonder cadeau en veel te duur, dus daar zal ik maar niet op hopen.”

Intens tevreden en zonder nog een woord te zeggen loopt ze verder met me mee. Zíj heeft haar geheim bewaard, toch?