“In de Vastentijd heb je steevast gedonder”, zei mijn immer wijze en gelovige moeder altijd. Zo ook voor mij en wel op mijn meest kwetsbare plek: mijn kinderen. Ik ben me echt helemaal het apezuur geschrokken van de rotzooi waarmee Cecile geconfronteerd wordt op school. Toen ik medio jaren tachtig op de middelbare school zat waren leerlingen ook bezig met occultisme en een banale seksualiteitsbeleving. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon. “In de Vastentijd heb je steevast gedonder”, zei mijn immer wijze en gelovige moeder altijd. Zo ook voor mij en wel op mijn meest kwetsbare plek: mijn kinderen. Ik ben me echt helemaal het apezuur geschrokken van de rotzooi waarmee Cecile geconfronteerd wordt op school. Toen ik medio jaren tachtig op de middelbare school zat waren leerlingen ook bezig met occultisme en een banale seksualiteitsbeleving. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon.

Toen waren leerlingen daar ‘weleens’ mee bezig, nu is het de hele dag door met dank aan het internet en mobiele telefoons. Had ik vroeger nog wel een paar normale vriendinnen die deze dingen niet zo bijster interessant vonden, nu is er geen leerling meer te vinden die géén schuttingtaal en gevloek bezigt. En daar moet ik mijn drie kinderen, zo’n vijf tot zes jaar lang dag in, dag uit, naartoe sturen. Ik heb er buikpijn en hoofdpijn van. Zo, dit wordt een vrolijke column. Dat heeft u wel begrepen…

Ik ben me aan het oriënteren op andere opties, maar dat is nog niet zo succesvol. Persoonlijk ben ik er niet van overtuigd dat thuisonderwijs het beste idee is. Al moet ik toegeven dat ik soms wens dat ik ze voor altijd thuis kan houden en nooit, maar dan ook nooit meer naar buiten hoef te laten gaan. Voor mijn gemoed zou dat misschien weldadig zijn, maar het lijkt me niet zo gezond voor mijn kinderen en daar gaat het om. Uiteindelijk wil ik dat het echt gelovige volwassenen worden die ook wel degelijk om kunnen gaan met de wereld om zich heen. Maar als je zo jong gewoon de porno onder je neus geduwd krijgt door ‘vriendinnen’ kun je wel echt gekwetst en beschadigd worden en daar zou ik ze voor willen behoeden…

Edwin en ik zijn dus nog niet uitgebeden en gestreden. En tjongejonge, waarom heeft de hemel geen internetverbinding? De hele dag door stuur ik berichten naar boven: “Heer, wat moet ik doen? Wat is wijsheid? U mag het zeggen: moeten we naar Timboektoe verhuizen of de maan? Het zal me een zorg wezen, ik ga”, maar Hij lijkt nog helemaal geen antwoord te geven.

Dat laatste is niet helemaal waar. Hij zegt wél wat, alleen komt Timboektoe noch de maan daar in voor. Ik sloeg de Bijbel open en las: ‘Want het zijn niet de engelen wier lot hij zich aantrekt, maar de nakomelingen van Abraham’. En Paus Franciscus twitterde gister: “Weet op de moeilijkste momenten: God is onze Vader, Hij laat Zijn kinderen niet in de steek”. Als onze Paus dergelijke quotes communiceert, dan vraag ik me af welke strijd hij zelf doormaakt. Dit schrijf of overweeg je toch niet als je zelf zit te genieten van pontificale roomsoezen? In elk geval schoten deze woorden mij recht in het hart. Ik heb weer nieuwe moed om te vertrouwen op onze Vader, die ook de Vader is van mijn kinderen.

Brechje