Mgr. Hendriks heeft ook zijn preek bij gelegenheid van het feest van de Heilige Familie op zijn website gezet. Deze willen we jullie op de valreep van 2013 toch ook niet onthouden. Mgr. Hendriks heeft ook zijn preek bij gelegenheid van het feest van de Heilige Familie op zijn website gezet. Deze willen we jullie op de valreep van 2013 toch ook niet onthouden.

Zorgpunt nummer één van Nederlanders: gebrek aan respect en ik-cultuur:

‘Burgerperspectieven’-onderzoek van SCP

“Nederlanders maken zich het meeste zorgen over de toenemende ik-gerichtheid en onverdraagzaamheid in ons land, zo blijkt uit het verslag van het continu onderoek burgerperspectieven van het Sociaal Cultureel Planbureau, meer nog dan bijvoorbeeld over de economische situatie. De ervaringen van de kanjer-prijswinnaars van de postcodeloterij laten daar wel iets van zien. Een ander voorbeeld vond ik deze dagen de heftige reacties op iets wat de paus helemaal niet gezegd had.

Iemand heeft in het nieuws gebracht dat de paus lelijke, dicriminerende opmerking over homo's zou hebben gemaakt (terwijl de katholieke kerk juist oproept tot respect voor iedere mens) en er kwamen allerlei sterk veroordelende reacties los, het werd een kleine media-hype. Het gekke was dat de heftige, antikatholieke reacties gewoon doorgingen toen duidelijk werd dat de paus helemaal niet over homo's gesproken had, maar over de waarde van huwelijk en gezinsleven! Nu mag iedereen natuurlijk zijn eigen opvattingen naar voren brengen, maar je hoopt dan toch dat men dat recht ook aan katholieken en hun kerk gunt.

In feite was de kwaadheid gericht tegen de visie van de katholieke kerk op het huwelijk en op seksualiteit. Die katholieke kerk is vóór democratie, vóór vrijheid, vóór respect voor iedere mens en ieders geweten. Maar mag je nog anders denken dan wat de seculiere mainstream vindt? In de katholieke kerk werd deze zondag het feest van de heilige Familie gevierd (Jezus, Maria en Jozef). Een gelegenheid voor mij om er in de preek bij stil te staan hoe belangrijk het gezinsleven is voor de vorming van mensen die niet al te korte lontjes hebben, maar wel een beetje verdraagzaamheid naar anderen toe die er misschien iets anders over denken…

Homilie

Heel veel elementen in het evangelie van vandaag kunnen we zo vanuit ons dagelijks leven herkennen. Het gaat om een gezin, het gezin van Jezus, Maria en Jozef. We hebben met kerstmis gevierd dat dit gezin is ontstaan door de geboorte van Jezus en deze dagen zijn voor iedereen die het geluk heeft zelf een gezin te hebben of ouders in leven te hebben, een bijzondere gelegenheid om die band met elkaar weer eens extra te vieren en te beleven.

Deel uitmaken van een gezin is – als alles normaal is – iets heel goeds en moois. Het is een van de manieren waarop je leert om rekening te houden met andere mensen en samen te leven met anderen en dat is verschrikkelijk belangrijk om als mens goed en positief uit te groeien.

Misschien heeft U het zelf al ergens gelezen of gezien, maar: waar denkt U dat Nederlanders zich het meeste zorgen over maken? Voor veel mensen zijn het economisch onzekere tijden: banen staan op de tocht, mensen kunnen hun huis niet verkopen, er zijn helaas veel faillissementen, ook in de agrarische sector. Je zou kunnen denken dat mensen in deze tijd daar vooral mee bezig zijn.

Het Sociaal Cultureel Planbureau kijkt in ons land wat mensen bezig houdt in het continu onderzoek burgerperspectieven waarvan dezer dagen de resultaten aan het eind van het vierde kwartaal van dit jaar bekend zijn gemaakt. De uitkomst was misschien toch nog wel verrassend: niet de economische perspectieven en de crisis baren de Nederlanders de meeste zorgen.

Bovenaan het zorgenlijstje staat de manier waarop we met elkaar omgaan. Driekwart van de mensen maakt zich zorgen over verslechterde omgangsvormen, toegenomen intolerantie en onverdraagzaamheid, gebrek aan respect en de ik-cultuur. Juist dit zijn allemaal zaken die je leert in een gezinsleven met ouders, broertjes en zusjes.

Om die waarden mee te kunnen krijgen is een stabiel gezinsleven noodzakelijk, niet in de zin dat er nooit iets mag zijn of gebeuren, maar wél in de zin dat je niet wegloopt als er wat gebeurt, dat je toch weer naar elkaar toegaat, dat je uiteindelijk voor elkaar stààt, elkaar draagt en verdraagt. En dat is helaas iets wat in onze samenleving is gaan ontbreken.

Toch is dat heel belangrijk voor een mens: een situatie waarin je eigenlijk met niemand rekening hoeft te houden, waarin je altijd je eigen gang kunt gaan, lekker je eigen zin kunt doen, is voor niemand goed, daar krijg je alleen maar korte lontjes van, een individualistische, ik-gerichte maatschappij.

Als je alleen bent is het daarom heel belangrijk dat je – naar vermogen natuurlijk – je inzet voor sociale activiteiten om van je leven toch echt een leven-voor-anderen te maken, want dat is een opgave voor ieder van ons.

Zo ken ik een alleenstaand iemand die de zorg voor twee ouderen op zich heeft genomen, die niet zo heel goed meer zijn en die dat met heel veel liefde doet. Prachtig! Wie geeft wat hij of zij heeft, is waard dat hij/zij leeft. Daarom is – als mensen elkaar goed hebben leren kennen – het huwelijk zo goed: je verbindt je aan elkaar. Je geeft jezelf, je geeft je leven.

Daarom is een huwelijk ook een sacrament: het is een beeld en een genade gevend teken van de trouw en de liefde van Christus voor Zijn Kerk. Waarmee ik niets tekort wil doen aan mensen die hebben willen vechten voor hun huwelijk maar toch moesten kiezen voor een scheiding, omdat het niet anders kon.

Ook onder hen zijn heldhaftige mensen! In feite is dat de kern van een goed en christelijk, katholiek menselijk leven: dat je er wilt zijn voor een ander en dat je daarom zelfs weleens jezelf en je eigen verlangens en behoeften wilt vergeten, dat je iets wilt opofferen om goed te doen, dienstbaar te zijn, liefde te geven.

Daarin worden wij geholpen door ons geloof aan de ene kant omdat wij als het goed is het voorbeeld van Jezus en Maria voor ogen hebben en aan de andere kant ook omdat we vanuit ons geloof mogen weten dat je niet alles uit dit leven hoeft te halen, maar dat je alles wat je doet en hoe je leeft in een wijder perspectief moet zien: het perspectief van het eeuwig leven.

Er komt nog wat ná dit leven! Zo zeiden mensen vroeger vaak als ze tegenslag kregen, iets moesten ondergaan: “Dat gaat van mijn vagevuur af”. Zorg dat je een leven leidt dat voldoening geeft, dat betekenis heeft, dat goed is, dan heb je een rijk leven.

U hebt misschien gisteren ook dat verhaal gelezen over de mensen in ouderenflat Hamelaar I in Breda die vorig jaar de kanjertrekking van de postcodeloterij hadden gewonnen? Ach, ach wat een ellende! Mensen die niks gewonnen hadden waren jaloers, haat en nijd ontstonden; allerlei mensen kwamen aan de deur om geld te kunnen krijgen; de winnaars werden benaderd door allerlei acties en er kwamen inbrekers en oplichters.

Een vrouw had alles maar weggegeven aan familie en goede doelen, nu was ze gelukkig alles kwijt. Geld maakt niet gelukkig. De vrede van Christus moet heersen in je hart, daartoe zijn we geroepen als leden van één lichaam, dat waren de woorden uit de brief van Paulus aan de Kolossenzen. Misschien dat iemand zich stoorde aan zijn woorden over de onderdanigheid van vrouwen aan hun man.

Wat Paulus ons zeggen wil en wat hij in de brief aan de Efesiërs misschien nog wat duidelijker naar voren brengt, dat is: we zijn allemaal geroepen niet om tegenover elkaar op onze strepen te gaan staan, maar om elkaar te dienen, goed te zijn voor elkaar en dat leer je in het gezin: vrouwen tegenover hun man, de man tegenover zijn vrouw, ouders ten opzichte van kinderen, kinderen ten opzichte van de ouders.

Het gaat om dankbaarheid en dienstbaarheid, tegenover God en tegenover elkaar. Dat woord “onderdanig” komt nog één keer terug, in het evangelie: daar wordt het gezegd over Jezus die onderdanig wordt aan Maria en Jozef. Jezus zelf, Gods Zoon, is dienaar geworden, dienstbaar uit liefde.

Ook Jezus heeft dus deel uit willen maken van een gezin. In het evangelie van vandaag is Hij twaalf jaar oud en wordt Hij al een beetje zelfstandig, Zijn ouders moeten Hem meer loslaten, Hij zoekt zelf de weg die voor Hem goed is.

Maar je voelt in het evangelie bij alles de liefde van Maria en Jozef voor Jezus en de liefde van Jezus voor Zijn ouders. Dat die liefde in onze gezinnen en families mag heersen, dat onze maatschappij meer getekend mag worden door rekening-houden-met-elkaar, dienstbaarheid en liefde.

Iemand zei enigszins spottend: “Vroeger was het nog: Ieder voor zich en God voor ons allen, nu is het alleen nog maar ieder voor zich”, maar waar wij kunnen, moeten we dat proberen om te buigen naar: goedheid, deemoed, zachtheid en geduld, verdraagt elkander en vergeeft elkander.

Dan zal de vrede van God wonen in ons hart. Amen.

+ Mgr. Hendriks

(bron: www.arsacal.nl )