“De vrijheid die aan het begin van de vakantie zo heerlijk leek, kan aan het eind wel eens een opgave blijken”, sprak iemand wijs aan het eind van een zomervakantie. Langzaamaan begin ik ook in dat stadium te komen. Na vijf heerlijke weken waarin we naar Frankrijk zijn geweest, genoten hebben van het mooie weer, zwembaden, pretparken, zomerkampen en andere uitstapjes, is het eigenlijk wel mooi geweest. “De vrijheid die aan het begin van de vakantie zo heerlijk leek, kan aan het eind wel eens een opgave blijken”, sprak iemand wijs aan het eind van een zomervakantie. Langzaamaan begin ik ook in dat stadium te komen. Na vijf heerlijke weken waarin we naar Frankrijk zijn geweest, genoten hebben van het mooie weer, zwembaden, pretparken, zomerkampen en andere uitstapjes, is het eigenlijk wel mooi geweest.

Edwin is weer aan het werk en dat zou ik ook moeten doen. Daarbij moet deze column getikt worden en het huis gepoetst: als de kinderen de hele dag thuis zijn wordt het er niet schoner van… Dat knaagt allemaal aan mijn geweten en tegelijkertijd klagen drie meisjes in mijn oren: “Wanneer gaan we nou wat doe-oen?”

Terwijl andere moeders in mijn beleving altijd alle tijd voor hun kinderen hebben en het ene feestprogramma na het andere afdraaien: pretpark, nóg een vakantieweekje op de hei of gezellig samen cupcakes bakken, moeten mijn dames soms zichzelf amuseren. Hoe doen die andere moeders dat toch?

“Toen wij klein waren”, zeggen Edwin en ik dan tegen de dames, een zin die wij zelf vreselijk vonden als ónze ouders daarmee begonnen, “moesten we gewoon zélf spelen hoor!” Onze ouders hadden ook geen zes weken tijd om een dagelijks high entertainment-programma met ons af te draaien.

Inmiddels hebben de dames alle Donald Duckjes gelezen en hun eigen babyfotoalbums voor de tigste keer bekeken. Gelukkig hebben ze elkaar. Dat is een voordeel zolang er geen ruzie gemaakt wordt. Daar leent zusjes-hebben zich namelijk uitstekend voor, zeker als het buiten regent zoals vandaag.  

Op opvoeddesk.nl staan gelukkig ‘vijf tips tegen vervelen’. Met stip op 1: maak een planning. Dus loop ik naar beneden en gooi in de groep: “Wát gaan we vanmiddag doen?” Gelijk veren de dames op: de verjaardagsfeestjes voor Chiara en Denise voorbereiden! Zo direct gaan we dus naar een grote prullariadiscounter om kaartjes en stickers te halen voor de uitnodigingen en om klassentraktaties te kopen. Kijk, weer een middag stukgeslagen. Maar ja, morgen weer…

Gelukkig weet opvoeddesk.nl raadt met tip 2: “Als kinderen zich vervelen leren ze met frustratie om te gaan en komt ’t hoofd in de relaxmodus. Vervelen leidt vaak ook tot nieuwe en creatieve ideeën.”  Net als ik denk: “Dat klinkt als een goede voorbereiding op een volgend schooljaar” hoor ik Denise boos roepen: “Chia-ra, niet doe-oe-oe-oen!” Zucht. Nog vijf daagjes en dan begint school weer.

Ik denk dat ik dan inmiddels weer aan vakantie toe ben…

Brechje