Vóór de grote vakantie moesten wij elke avond met Denise van vier bidden dat ze geen ‘enge dromen' zou krijgen. Want in het diepst van de nacht trokken er achter haar gesloten luikjes regelmatig heksen en andere griezels voorbij. Dus deden Edwin en ik dat natuurlijk. Tot voor kort. Vóór de grote vakantie moesten wij elke avond met Denise van vier bidden dat ze geen ‘enge dromen' zou krijgen. Want in het diepst van de nacht trokken er achter haar gesloten luikjes regelmatig heksen en andere griezels voorbij. Dus deden Edwin en ik dat natuurlijk. Tot voor kort.

In de eerste week van de zomervakantie gingen wij met ons hele gezin naar Celebrate. Dat is een gezinsconferentie georganiseerd door de Katholieke Charismatische Vernieuwing, en ik moet zeggen, het was fantastisch. Verder maak ik geen sluipreclame, behalve dat het volgend jaar weer is en wel van 22 tot en met 29 juli in Stadskanaal. Er is een heel goed en verdiepend programma voor iedereen, of je nu nul of honderd jaar bent. Cecile en Chiara zingen de liedjes (met gebaren!) die ze daar geleerd hebben nog steeds.

In elk geval, in een kleine tent was het Allerheiligste dag en nacht uitgesteld. Onder het altaar stond een mandje waar je gebedsintenties in kon doen. En dat waren de enge dromen zeker! Maar ja, hoe gaat zoiets, voor je het weet is de week om, en dus zat ik de avond voor vertrek met Denise in ons huisje snel een briefje te schrijven voor in het mandje. We schreven: “Lieve Jezus, we bidden u dat Denise geen enge dromen meer heeft 's nachts. Van Denise en mama.”

De volgende ochtend was de aanbiddingstent leeg: alles was al opgeruimd, inclusief het zorgenmandje. Een tikkie teleurgesteld liepen we snel door naar de grote zaal voor de afsluitende Mis. Hoe kregen we die nachtmerries nou bij Jezus?

Tijdens de slotmis vroeg pastoor Rosenhart of een paar kinderen uit de zaal het mandje met gebedsintenties uit de aanbiddingstent op het altaar wilden zetten. Dáár was het mandje dus gebleven! Snel rende Denise naar het altaar met haar enge dromen-briefje. Helemaal blij gooide ze haar probleempje bij de andere intenties en Pastoor Rosenhart nodigde haar gelijk uit het hele mandje op het altaar te zetten. En met ruim zevenhonderd mensen in de zaal hebben we voor alle kleine en grote zorgen gebeden.

Gisteravond stopte Edwin Denise in bed. Opeens bedacht hij dat er natuurlijk wel gebeden moest worden voor de ‘enge dromen'. Als je dat al zeker een jaar lang bijna dagelijks gedaan hebt, wordt zoiets natuurlijk een gewoonte. Denise viel hem na twee woorden al in de rede: “Nee papa, dat hoeft helemaal niet meer hoor! Want mijn enge dromen zijn bij Jezus in het mandje.” En daar liggen ze prima, want sindsdien slaapt ze weer als een marmot.