“Scheiden is niet alleen nadelig voor de schoolprestaties van het kind, maar van de hele klas.” Onderwijs-socioloog prof. dr. Jaap Dronkers doet al sinds de jaren ’80 onderzoek naar de effecten van echtscheiding op schoolkinderen.
“Scheiden is niet alleen nadelig voor de schoolprestaties van het kind, maar van de hele klas.” Onderwijs-socioloog prof. dr. Jaap Dronkers doet al sinds de jaren ’80 onderzoek naar de effecten van echtscheiding op schoolkinderen.
In KN van 13 juli zegt hij blij te zijn met de tv-spotjes van SIRE spotjes die gescheiden ouders waarschuwen tegenover hun kinderen niet negatief over hun ex-partner te spreken. “Dat is winst. Maar eigenlijk zou er een spotje moeten komen voor ouders die echtscheiding overwegen: bezint, voor je tot scheiding beslist.” Tot de mannen zou Dronkers zeggen: “Laat je huwelijk niet versloffen en blijf bij de moeder van je kinderen. Weet dat gescheiden vaders die alleen blijven eerder sterven.” En tot de vrouwen: “Weet dat je bij een tweede huwelijk meer kans maakt om te scheiden dan bij je eerste.”
Graag zou hij kinderen een stem geven bij echtscheiding. “Bij een huwelijk met kinderen is er sprake van een contract tussen drie partijen. Bij echtscheiding bepalen twee partijen, de ouders, dat ze het contract opzeggen, zonder de derde partij, het kind, daarin zeggenschap heeft. Volgens Dronkers zijn de scheidende ouders bang voor zo’n inbreng: “Omdat het belang van het kind een ander is dan dat van de ouders: een kind wil dat de ouders omwille van zijn geluk bij elkaar blijven.”
Een bezinningsjaar voor een scheiding met kinderen definitief is, ziet de hoogleraar wel zitten. “Als verplichting tegenover die derde partij. En zo’n jaar zou ook mogen gelden voor ongehuwd samenwonenden met kinderen, want de effecten op die kinderen zijn dezelfde als bij gehuwden. Ook als het een ‘rustige scheiding’ betreft.” Dronkers: “Scheiden is geen privézaak. Het heeft nadelige maatschappelijke consequenties. De boodschap bij scheiding hoort te zijn: partners zijn niet uitsluitend de baas over hun eigen leven, ze dragen ook verantwoordelijkheid ten opzichte van derden en met name van hun kinderen.” (KN)