In hoeverre moet je kinderen dwingen mee naar de kerk te gaan? Wat is een verstandige houding in deze? Tim Schilling gaat in deze column in op de vraag waar het nou precies om gaat. In hoeverre moet je kinderen dwingen mee naar de kerk te gaan? Wat is een verstandige houding in deze? Tim Schilling gaat in deze column in op de vraag waar het nou precies om gaat.

Moet je je kinderen dwingen of laat je de beslissing aan henzelf? Deze vraag was bij ons aan de orde na de zondagsviering. Die ochtend had ik met grote moeite mijn kinderen de kerk in gekregen. “Je moet ze niet dwingen,” zei één moeder. “Dat werkt averechts.” “Nou, nee hoor,” meende een andere, “je moet niet alles ter discussie stellen. Jij bent toch de ouder. Als je het aan hen overlaat, zitten ze dan de hele dag te snacken achter een beeldscherm.”

Allebei hadden een punt, vond ik. Aan de ene kant lijkt het me wel heel slap ouderschap, dat ik nu al de keuze over moet laten aan mijn kinderen van tien en zes. Aan de andere kant weet ik ook goed dat er een dag komt dat ik niet meer zal bepalen of ze wel of niet naar de kerk gaan. Graag wil ik nu al de kans verhogen dat zij ook in het geloof de rijkdom zullen ontdekken die ik er gevonden heb. Maar hoe doe je dat?

Ontmoeting

Omdat het christelijk geloof draait om de relatie met Christus, kun je de vraag ook anders formuleren: Hoe help ik mijn kinderen Jezus te leren kennen? Een vriendschap kun je niet zomaar opleggen. Wel kun je een ontmoeting verzorgen, maar uiteindelijk moet je de (potentiële) relatie haar vrijheid gunnen. Een “shotgun wedding” hoort niet bij de geloofsopvoeding.

Gelukkig rust de geloofsopvoeding niet alleen op onze schouders. Belangrijk is dat wij vertrouwen op de goedheid, de vindingrijkheid en het geduld van God zelf. Groei in geloof is een mysterieus proces dat door heel het leven gaande is. De geloofsopvoeding slaagt niet in één keer en is in dit leven nooit helemaal rond. Bovendien kunnen we onze hoop vestigen op de wondere aantrekkingskracht die tussen God en mens leeft. De mens verlangt naar vrede en geluk en dat is precies wat Jezus te bieden heeft. De mens wil bemind worden en Jezus is grenzeloos in zijn liefde.

Hier speelt de Kerk in al haar aspecten een onmisbare rol. Want de Kerk stelt in de kracht van de heilige Geest Jezus tegenwoordig als Woord, sacrament en liefde. Hoe meer Jezus gezien wordt in zijn vele gedaantes, des te groter is de kans dat een levendige relatie met hem tot bloei komt. Aandringen op kerkbezoek laat zien waar onze prioriteiten liggen. We zijn niet vrijblijvend wat school gaan en gezond eten betreft. Waarom dan bij kerkbezoek wel?

Creatief

Toch heb ik óók begrip voor ouders die zich flexibel opstellen. In veel gezinnen is de situatie thuis niet te rijmen met verplicht wekelijks kerkbezoek. Gemengde huwelijken komen vaak voor en het kan zijn dat kerkbezoek belangrijk is voor de ene ouder, maar de andere niet – en wat doe je dan? Dialoog – tussen de twee ouders en tussen de ouders en hun kinderen – is een vereiste. Het uiten van de vragen en beweegredenen van alle partijen is heel gezond. Waar er bezwaar is tegen kerkbezoek, kan misschien een creatief alternatief bedacht worden. Is er bijvoorbeeld op een ander tijdstip of in een andere kerk een viering die jouw kinderen meer aan zou spreken? Vergeet ook niet hoe cruciaal gebed en je eigen voorbeeld van liefhebben is bij de geloofsopvoeding. “Daaraan zal iedereen kunnen zien dat jullie leerlingen van Mij zijn: als jullie onder elkaar de liefde bewaren.” (Johannes 13,35)

Tim Schilling
Centrum voor Parochiespiritualiteit

Lees hier de stelling en uitslag die de aanleiding voor deze column vormt.