Synode 2014

U hebt er vast van gehoord.

Waarom was die synode eigenlijk?

Paus Franciscus vond
dat de kloof tussen wat de Kerk leert
over huwelijk en gezin
en de feitelijke wijze
waarop mensen veelal leven
zo'n bisschoppenbijeenkomst noodzakelijk maakte.

Vooraf zei hij, dat grote openheid
en vrijheid van spreken
daarvoor zeer belangrijk was.

En dat is ook gebeurd.
Alle knelpunten kwamen aan de orde.
Tussen de waarheid die de Kerk leert
over het christelijk huwelijk
en de feitelijke wijze hoe veel mensen leven
en ertoe komen om aan die idealen niet te voldoen.

Grote openheid dus op de synode.
En daarmee heeft de synode
in elke geval beantwoord aan de bedoeling van de paus.

Kort door de bocht
verwachtten sommigen meteen allerlei veranderingen.
En uitten teleurstelling toen dat niet gebeurde.

De synode was allereerst bedoeld
voor uitwisseling van open overtuigingen.
Opvallend en ook winst was een verandering in toon.
De toon van barmhartigheid en geduld
won het van die van waarschuwingen en terechtwijzing.

Er waren twee bekoringen,
zei de paus in zijn slottoespraak:
die van de vijandige verstarring,
en die van ‘tuonanismo’ zoals hij dat in het Italiaans noemde,
‘good-feeling’, alles maar goedpraten.

Eind oktober sprak de paus er weer over,
nu vanuit zijn raam op het Sint-Pietersplein:
`In het midden van een woud van regels en bepalingen
verschijnt Jezus als een bundel van licht
dat ons helpt twee gezichten te onderkennen,
dat van de Vader en dat van onze broeder.'
Het nieuwe van Christus’ leer
bestaat in de eenheid van twee geboden:
liefde tot God, en liefde voor de naaste.

+ Frans Wiertz
bisschop van Roermond