Je kunt het ook omdraaien: als het een leven lang blijft, is dát dus de ware. Maar als je bedoelt dat je een leven lang alle opties open wilt houden, vind je de ware nooit. Want eens moet je een keer durven kiezen. Stoppen met zoeken. Op goed geluk (en met Gods zegen) ‘ja’ zeggen. Met het risico dat er natuurlijk op een goed moment een ander langskomt die ook heel aardig is. Tsja, het leven is geen showroom van een autohandelaar waar je jouw wagen inruilt voor een mooier model. Zo gaat het niet met liefde en trouw. Daar kies je er één die levenslang moet meegaan. Vervelend is wel dat veel mensen om je heen misschien wel regelmatig hun man of vrouw ‘inruilen’. Wat zeker is: wie van relatie naar relatie zapt, vindt nooit de ware. En degene met wie zij dan weer zijn, zal ook nooit dat gevoel hebben de ware te zijn. Die voelt zich als de zoveelste inruilwagen. Die onzekerheid van nooit kiezen, dat is pas erg! Het klinkt misschien wat hard, maar bij een zogenaamde ‘tweede kans’ mag je ook vragen: vind je het fijn ook zelf een ‘tweedehandsje’ te zijn?