Mijn werkgever zou ook dit jaar weer een personeelsuitje regelen. Maar enkele dagen vooraf was er niets concreet geregeld. Het weer zou ook niet zo goed zijn op de geplande personeelsdag. Mijn werkgever zou ook dit jaar weer een personeelsuitje regelen. Maar enkele dagen vooraf was er niets concreet geregeld. Het weer zou ook niet zo goed zijn op de geplande personeelsdag. Maar dan toch… drie dagen voor vertrek een velletje papier waarop met vrolijke letters een heel vage omschrijving van het programma. Begintijd: 8u00, eindtijd. 22u00 (eerste indruk: wel een lange dag). En dan nog wat vage mededelingen: we worden in beweging gezet, regenkleding meenemen, we gaan eerst energie opdoen, er komt een stukje cultuur en culinair aan bod. Met deze informatie moesten we het doen.

Verder aan mij de vraag of ik wilde rijden. Ik heb 6 plaatsen in de auto en mijn baas ook. We kunnen dan alle 11 vervoerd worden in twee auto’s. Aan het begin van de reis de vraag waarheen we dachten te gaan. Niemand had een vermoeden. Na een uur rijden richting Rotterdam dachten we aan iets met de haven. Uiteindelijk bleek de vrouw van mijn werkgever samen met haar uitgebreide familie in het Westland en Delfland allerlei programma-onderdelen ingevuld te hebben. Het was wel grappig: al die familieleden waar we vandaag heengingen hadden dezelfde achternaam.

Tai chi

Allereerst een schoonzus, die weg is van alles wat Chinees is. Zeer waarschijnlijk ontstaan nadat zij en haar man 2 kinderen uit China geadopteerd hebben. Zo ook Tai chi. Hiermee zou je energie krijgen door bepaalde lichamelijke oefeningen. In een gebouwtje dat hoorde bij een Chinese tuin gingen we allerlei oefeningen nadoen die zij voordeed. Daar zou je energie van krijgen. Het eerste programma-onderdeel van vandaag was wat minder aan mij besteed, zeg ik eerlijk. Maar er zouden nog veel meer programmaonderdelen volgen.

Druivenkwekerij

Met een tandem en een collega achterop gingen we van de rest van de dag van de ene Janssen naar de andere. En allemaal eigenaars van kassen! Allereerst gingen we lunchen in een kas van een druivenkwekerij. Het was een voortreffelijke lunch in een bijzondere ambiance die we aangeboden kregen. Allemaal producten die ze zelf gemaakt hadden. Vervolgens een rondleiding. Een hele grote kas. Ik begreep dat druiven te weinig opbrengen om van te leven. Daarom doen ze er allerlei dingen bij. Zoals maaltijden en rondleidingen verzorgen. Verder was hun manier van kweken zuiver biologisch. Een gevolg is dan dat bestrijding van ongedierte, zonder chemische bestrijdingsmiddelen, veel inspanning kan kosten. Een bepaald soort kevers die via een bedrijf in de buurt plotseling ook bij hem zaten en alle wortels van de druivenbomen opvraten, kon alleen maar ’s nachts bestreden worden. Drie maanden lang, 5 uur per nacht. Hij deed dat en genoot van het luisteren naar radioprogramma’s bij het vangen van de kevers. Ook uit de rest van zijn verhaal en rondleiding bleek dat hij zeer veel liefde voor het vak heeft!

Tandem

Vervolgens met de tandem naar de volgende kas. Op een tandem rijden had ik nog nooit gedaan. Grappig was dat alle mannelijke collega’s voorop “achter het stuur zaten” en de dames achterop. Best wennen zo’n grotere fiets. Vooral dat sturen. En als je stopt met trappen omdat je ziet dat je vaart moet minderen, dan gaan die trappers toch door. Want die collega die achter je zit ziet niets en trapt gewoon door. Communiceren is dus nodig. Communiceren is goed voor de teamgeest. Maar een keer op een tandem fietsen is ook gezellig en grappig. Opeens was er een cameraatje naast mijn gezicht. De collega bij mij achterop maakte tijdens het fietsen een foto van onze voorgangers. Zij zou de meeste foto’s maken en later op Picasaweb zetten,  zodat de foto’s voor ons allemaal beschikbaar zouden zijn. Overigens een typisch landschap dat Westland en Delfland. Veel kassen, ook kleine serres bij huizen, veel sloten en vaarten, weilanden met altijd ergens aan de horizon een skyline van een of andere stad. Gelukkig dat het weer fantastisch was. Vrijwel continu zon en een graad of 20 zag ik ergens staan. De volgende dag zou het veel (mot)regenen en de dagen daarna werden temperaturen van boven de 30 graden voorspeld. Allemaal minder goed weer voor mensen die zo’n 25 kilometer met een tandem onderweg zijn. Geluk gehad met het weer!

Tomatenkwekerij

In de volgende kas werden trossen tomaten gekweekt. We kregen een tros mee. Ik heb zo’n tomaat gegeten. Ondanks dat ik er geen echte liefhebber van ben, smaakte deze echt goed! Maar ik was vooral onder de indruk van het verhaal van de eigenaar. Volgens mij zeer veel arbo-wetgeving, marktwerking en kundigheid hebben geleid tot een zeer hoge graad van tomatenteelt. Het was zeer leerzaam en interessant om te zien en om erover te horen. En dat het interessant was kwam vooral door degene die erover vertelde. Wat op mij indruk maakte en zoals ik het onthouden heb was het volgende. Begin februari worden kleine stekjes gepland. In november zijn die negen meter lang. Elke week komen er trossen van zes tomaten bij. En moest de mens vroeger naar boven toe om de tomaten plant te plukken, nu komt de plant naar beneden naar de mens toe. Op een of andere ingenieuze manier verhangen ze die plant zodanig dat je gemakkelijk plukken kan. En voor transport worden karretjes die op accu’s werken gebruikt. Getild hoeft er niet te worden. Enkele Polen, Marokkanen en scholieren plukken de tomaten.

De teler vindt dat hij zeer veel gelaten over zich heen moet laten komen vanwege die EHEC bacterie. Een week lang gaan de keurig ingepakte tomatenkistjes voor dumpprijzen weg of worden de tomaten gewoon doorgedraaid. Frustrerend voor het personeel ook. Vroeger had je alleen op tv Nederland 1 en 2. Zo’n EHEC bacterie zou niet eens in het nieuws zijn gekomen. Nu is er zoveel pers en heeft dat nieuws over die ehec bacterie buitenproportionele gevolgen, vond de teler. Tot slot gaat de beregening automatisch. 8 liter water per uur. De tomatenplanten hebben 6 liter nodig, maar sommige planten hebben meer nodig. Het water dat overblijft wordt opgevangen in bakken en afgevoerd en hergebruikt meen ik. Die tomatenplanten staan niet in de grond, want die bevat teveel ziektekiemen. De planten zitten in bakken met steenwol. Hetzelfde steenwol dat tussen de muren zit voor isolatie. Zoals gezegd een interessant verhaal. Mijn respect voor dergelijke telers. Zijn verhaal geeft absoluut weer hoe de werksituatie van een tomatenteler in het Nederland van vandaag kan zijn.

Rap-lied en boottocht

We hebben nog in een hal bij een grote kas met bloemen in drie groepjes o.l.v. een muziekdeskundige die uit Utrecht was gekomen een “rap-lied” over ons bedrijf gemaakt. Hij heeft het opgenomen en gaat er een cd van maken. Tot slot hebben we nog getandemd naar een boot die door het landschap en de verschillende dorpen vaarde. Op die boot gebruikten we de warme maaltijd. Het was nog even schrikken toen iemand zag dat zijn tandemsleuteltje helemaal krom was. Zou het slot nog open gaan? Van de boot naar de parkeerplaats van de auto was nog een half uur fietsen. Het slot ging open. Na inventarisatie bleek dat vrijwel alle sleuteltjes krom waren. Degenen die achterop de tandem zitten komen telkens met hun knie tegen een klomp die aan het fietssleuteltje zat. Misschien waren die sleutels daarom zo krom geworden. In ieder geval was het al met al een zeer gevulde dag geweest. We kregen nog een pakket met groente, fruit en druivensap mee. En toen was het duidelijk geworden wat er in de uitnodigingsbrief in algemene termen gestaan had: de benen worden in beweging gebracht om vooruit te komen (tandem). Dat doen we niet zonder eerst zonder eerst de nodige energie te hebben opgedaan (Tai chi). Verder komt een stukje cultuur (rap-lied) en culinair (bijzondere maaltijden) aan bod. Leerzaam was het en gezellig. Respect ook voor de vrouw van mijn werkgever die zo’n programma in elkaar had gezet.