“Na de grote vakantie ga ik naar groep 3, hè mama?”, vraagt Chiara. “Ja, leuk toch?”, antwoord ik nog niets vermoedend. We zijn ’s ochtends op weg naar school en ondertussen zingen Elly en Rikkert op een bandje hun vrolijke liedjes door mijn autootje. “Dan moet ik afscheid nemen van juffrouw Annette en dan zie ik haar nooit meer”, voegt ze er ietwat dramatisch aan toe. Even is het heel stil op de achterbank, tot Cecile zegt: “Mama, Chiara is aan het huilen!” Dikke tranen biggelen stil over de wangetjes en dan barst alle emotie eruit: “Dan zie ik juffrouw Annette alleen nog maar als ik ja-a-arig ben en langs de klassen mag om te trakteren… en dan heb ik alleen nog maar Kim (een vriendinnetje) en verder helemaal nie-ie-mand.” En dat terwijl Chiara sinds haar allereerste schooldag al grossiert in vriendjes en vriendinnetjes. Volgens mij heb ik de hele klas al in toerbeurt op woensdagmiddagen mee naar huis getransporteerd, maar dat is ze even vergeten. Het leven is natuurlijk ook spannend als je nog maar vijf lentes telt en voor zo’n grote stap staat: een andere juf, een nieuwe klas en tja, dan begint het serieuze leerwerk écht.
“Na de grote vakantie ga ik naar groep 3, hè mama?”, vraagt Chiara. “Ja, leuk toch?”, antwoord ik nog niets vermoedend. We zijn ’s ochtends op weg naar school en ondertussen zingen Elly en Rikkert op een bandje hun vrolijke liedjes door mijn autootje. “Dan moet ik afscheid nemen van juffrouw Annette en dan zie ik haar nooit meer”, voegt ze er ietwat dramatisch aan toe. Even is het heel stil op de achterbank, tot Cecile zegt: “Mama, Chiara is aan het huilen!” Dikke tranen biggelen stil over de wangetjes en dan barst alle emotie eruit: “Dan zie ik juffrouw Annette alleen nog maar als ik ja-a-arig ben en langs de klassen mag om te trakteren… en dan heb ik alleen nog maar Kim (een vriendinnetje) en verder helemaal nie-ie-mand.” En dat terwijl Chiara sinds haar allereerste schooldag al grossiert in vriendjes en vriendinnetjes. Volgens mij heb ik de hele klas al in toerbeurt op woensdagmiddagen mee naar huis getransporteerd, maar dat is ze even vergeten. Het leven is natuurlijk ook spannend als je nog maar vijf lentes telt en voor zo’n grote stap staat: een andere juf, een nieuwe klas en tja, dan begint het serieuze leerwerk écht.
Terwijl ik snel bedenk hoe ik hier pedagogisch verantwoord op kan reageren, zingt Elly uit volle borst door de auto: “Ga ermee naar Jezus, vertel Hem je verdriet, ga ermee naar Jezus en dan zul je zien… Alles is anders, ook al gaat het mis. Alles is anders, als Jezus bij je is!” Tja, vooral dat ‘ook al gaat het mis’ spreekt mij bijzonder aan. Inmiddels heb ik wel geleerd dat zijn verhoring eigenlijk altijd anders is dan mijn ‘oplossing’. Soms laat God toe dat er écht moeilijke dingen gebeuren. Maar, als ik terugkijk in mijn leven, Hij heeft me nooit laten vallen.
“Hoor je dat Chiara, wat Elly zingt?”, vraag ik. Terwijl we wachten voor het stoplicht, praten we erover dat Jezus niet alles wat lastig is hup, een, twee, drie wegtovert. En dat het misschien niet altijd gemakkelijk is in de nieuwe klas, maar dat ze niet alleen gaat. Jezus gaat óók mee naar groep 3.
Bij de kapstok op school geef ik Chiara nog een dikke kus. De traantjes zijn weer opgedroogd en ze kijkt alweer blij. Terwijl ze naar het klaslokaal loopt, vraag ik nog bezorgd: “Moet ik juffrouw Annette nog vertellen dat je er tegenop ziet om naar groep 3 te gaan?” Wie weet kan de juf haar nog wat extra vertrouwen geven voor het volgend schooljaar, is mijn afweging. Maar Chiara staat al in haar klaslokaal. Het verdriet is alweer over. Alles wordt toch anders, als Jezus bij je is.