Het is een half uur voor etenstijd en ik sta te koken. Terwijl mijn jongste zoon aan de keukenkastjes staat te trekken (zojuist stortten de mandjes van de apothekerskast nog naar beneden) hoor ik de oudste vanuit de woonkamer – al springend op de bank – oerwoudkreten uitstoten. Waar blijft papa nou toch?
Het is een half uur voor etenstijd en ik sta te koken. Terwijl mijn jongste zoon aan de keukenkastjes staat te trekken (zojuist stortten de mandjes van de apothekerskast nog naar beneden) hoor ik de oudste vanuit de woonkamer – al springend op de bank – oerwoudkreten uitstoten. Waar blijft papa nou toch?
Vraag ik de jongste die me vragend aankijkt als ik hem in de kinderstoel zet en in de keuken schuif. Toch maar even een filmpje opzetten, anders staat het eten morgen nog niet op tafel. Manlief maakt lange werkdagen en wordt gemist! Ik lijk niet de enige, om mij heen hoor ik soortgelijke verhalen; de ene man werkt nog harder dan de ander. En ze lijken het nog leuk te vinden ook. Of beter gezegd belangrijk. Wat is dat nou toch met die mannen?
Aanwezigheid wordt gewenst! Maar zoals Mark Gungor zegt zit het mannenbrein behoorlijk anders in elkaar. Werken lijkt 's mans manier om te zorgen zijn dierbaren en daar heb ik dan ook wel weer respect voor. En verder heb ik trouwens vrij goede resultaten geboekt met bidden voor een eerdere aankomst, mocht iemand dat gewerk zat zijn… Ik hoor de sleutel in het slot en roep tegen de kinderen: "Kijk eens wie daar aan komt?!?" "Papa!!!" gillen onze kleine wurmen en rennen naar de voordeur. Beladen met twee om zijn nek bungelende aapjes komt papa de kamer binnen. Tijd om te stoeien. Ja, papa's aanwezigheid wordt gewenst!
"In het zweet zul je werken voor je brood…"
Genesis 3: 17a,19a
"U weet zelf dat deze handen in mijn eigen behoeften
en die van mijn metgezellen hebben voorzien.
In alles heb ik u laten zien dat men zo, door hard te werken,
de zwakken moet helpen, gedachtig de woorden van de Heer Jezus,
die zelf heeft gezegd: "Het is zaliger te geven dan te ontvangen."
Handelingen 20:34-35