“Volgende week is de laatste keer”, vertel ik de juf nog een keer. Ja, dan komt de laatste keer peuterspeelzaal en daarna gaat onze bijna-kleuter naar de basisschool. Echt weer zo'n mijlpaalmoment. “Volgende week is de laatste keer”, vertel ik de juf nog een keer. Ja, dan komt de laatste keer peuterspeelzaal en daarna gaat onze bijna-kleuter naar de basisschool. Echt weer zo'n mijlpaalmoment, een afscheid van een fase, een stukje loslaten waar papa en mama waarschijnlijk meer moeite mee hebben dan zoonlief. Die heeft er namelijk ongelofelijk veel zin in.

Hij is ook zo veranderd, glimlacht de juf. En dat klopt ook. Hij kwam binnen als een drukke drukke peuter (het is niet voor niets spreekwoordelijk), wiebelig, grenzen-van-de-juf-tot-ergernis-van-juf-uitproberend, avontuurlijk, en alles ontdekkend. Van dat alles is alleen het laatste overgebleven. Het lijkt wel een metamorfose, waar wij inmiddels helemaal niet meer van opkijken. Wij hebben onze vrolijke sociale baby immers ook zien veranderen in het peutermonster (nouja?) van weleer.

En nu is hij een kleutertje. Het grenzen van de autoriteiten opzoeken heeft hij nu wel gehad. Been there, done that. Sterker nog, hij wil graag politie-agent worden en wanneer mama, papa of kleine broer een regel overtreedt krijgen we dat onmiddellijk te horen. “Dat mag niet!” De drukte en het gewiebel heeft plaatsgemaakt voor intense dromerijen, gevolgd door interessante theorieen en filosofieen. “Papa, jij houdt van vies.” “Hoezo?” “Nou, jij houdt van wijn, en wijn is vies, dus jij houdt van vies!” En hij is zo lief, zo lief!

Boosheidsaanvallen, “zelluf doen” “NEEEEE”, Goddank, het is weer verleden tijd. Hoewel… Onze jongste is pasgeleden twee geworden, en ik weet inmiddels wat daar bij hoort: "Ik ben twee en ik zeg nee!" We zijn nu al een scene in de supermarkt, tientallen driftbuien, bekers die expres ondersteboven worden gekieperd verder en ik weet: ik heb weer een peuter in huis.

Maar dat vind ik helemaal niet erg hoor. Nee, ik houd mijn hoofd koel. Ik las laatst in de krant over een zangeres die haar jeugd betreurde, omdat ze nooit gekoesterd was. Nou dat zal mij in ieder geval niet gaan gebeuren, nee, ik ga gewoon heeeel erg veel van mijn mannetjes genieten.

Hoe dan ook.

Tip?

Heb jij ook een tip of een positieve ervaring met het aanleren van delen, iets over hebben voor een ander of offertjes brengen voor Jezus? Mail het naar info@katholiekgezin.nl