“Ik ben helaas geen kapitein van een cruiseschip die u allen zo comfortabel mogelijk de hemel in loodst”, sprak onze parochiepriester vanmorgen. “De weg naar de eeuwigheid gaat via de gehoorzaamheid aan Gods wil. De weg naar de dood via de zonde. Het is mijn verantwoordelijkheid om u daarop te wijzen en te zorgen voor uw zielenheil.” “Ik ben helaas geen kapitein van een cruiseschip die u allen zo comfortabel mogelijk de hemel in loodst”, sprak onze parochiepriester vanmorgen. “De weg naar de eeuwigheid gaat via de gehoorzaamheid aan Gods wil. De weg naar de dood via de zonde. Het is mijn verantwoordelijkheid om u daarop te wijzen en te zorgen voor uw zielenheil.”

Dit is nou een goede priester. Een die niet allerlei zondig gedrag goedkeurt want ‘Jezus was toch ook goed voor iedereen’, maar een die ons eeuwig geluk voor ogen heeft. Jammer genoeg begrijpen veel mensen niet dat onze weg naar de Heer in dit en het volgend leven de essentie is. Dat onze moedige priesters ons wel op dat doel wijzen komt ze geregeld duur te staan.

Een week of twee geleden werd pastoor van Roosmalen uit Reusel nog in de media meedogenloos gekleineerd. Of hij nu wel of geen fouten gemaakt heeft, zo ga je niet om met een man die zijn leven aan de Kerk gegeven heeft! Een andere jonge priester die ik goed ken heeft recentelijk net zoiets meegemaakt, gewoon omdat hij volledig correct de leer van de Kerk uitdroeg. Ook hij werd afgesabeld in de kranten, onder andere in de lezersrubrieken die volgeschreven waren door onwetende mensen die noch de visie van de Kerk noch het eeuwigheidsperspectief scherp hebben. Ineens heet zo’n priester dan ‘liefdeloos’, terwijl hij juist uit zorg om het heil van de persoon níet voor de makkelijkste weg kiest.

En waar zijn wij als onze priester publiekelijk zo gemarteld wordt en thuis in zijn grote pastorie alleen antwoord krijgt van een tikkende Friese staartklok? Zelfs als hij niet in de media vernederd wordt is alleen een benoeming hebben in een parochie een hele dobber in deze tijd.

De moeders van het gebedsinitiatief ‘Biddende Moeders’ hebben besloten om gericht te bidden voor hun priester of bisschop. Ik heb me voorgenomen om vanaf vandaag te bidden voor pastoor van Roosmalen. Mocht u hem kennen, wilt u dit aan hem laten weten? Hij mag niet ontmoedigd worden! Een pastoor vertelde ooit dat een priester bekritiseren op het kerkplein ook goed pijn doet. En vooral in het bijzijn van kinderen: hoe wil je hen ooit enthousiast krijgen voor het priesterschap?

Voor mij is het een vraag of het wijs is om een priester alleen in een parochie te benoemen. Zowel hier in Houston als in de nieuwe gemeenschappen die in Europa groeien zie je dat priesters samen op missie gaan en vaak vergezeld worden van gemeenschapsleden die hen ondersteunen in de parochie. Samen kun je jongeren- en gezinsmissies opzetten, gebedstijd houden, de mis vieren en elkaar bemoedigen. Daar zie je prompt het wonder gebeuren: florerende parochies. Jezus stuurde zijn apostelen toch ook niet voor niets twee-aan-twee op pad? We hebben gelukkige priesters nodig die de moed houden om ons de weg naar de hemel te wijzen!

Brechje