Bij de doop van Anna, het meisje dat met Pasen gedoopt is in onze parochie, was Jim aanwezig. Anna had hem leren kennen op straat tijdens het uitlaten van haar hondje. Jim is een jongen van zestien jaar, uit huis geplaatst met een dramatisch verhaal. Hij is niet gedoopt en heeft geen enkele gelovige achtergrond. Bij de doop van Anna, het meisje dat met Pasen gedoopt is in onze parochie, was Jim aanwezig. Anna had hem leren kennen op straat tijdens het uitlaten van haar hondje. Jim is een jongen van zestien jaar, uit huis geplaatst met een dramatisch verhaal. Hij is niet gedoopt en heeft geen enkele gelovige achtergrond.

Aan het begin van deze zomervakantie raakte Cecile met Jim in gesprek via WhatsApp. Hij was nogal bezig met occultisme. “Wat moet ik nu terugappen?” vroeg Cecile terwijl we aan de keukentafel zaten met Jim online. “Zeg maar dat het echt gevaarlijk is en dat hij ermee moet stoppen”, zei ik haar. Daarop reageerde Jim dat hij dit soort ‘contacten’ nodig had om zijn eenzaamheid te verdrijven. Hoe triest kan het zijn. Cecile was er dan ook echt ontdaan van. Samen hebben we tot Maria gebeden voor Jim, want we vonden het moeilijk wat we ermee moesten. Op dat moment belde net toevallig een lieve mevrouw van de Gemeenschap Emmanuel op. Zo iemand met een zeer intens gebedsleven. Ze heeft indertijd ook zo meegebeden voor Anna. Natuurlijk beloofde ze ook Jim in haar gebed mee te nemen.

Met Jim nog op de App heeft Cecile hem gelijk uitgenodigd om mee te gaan naar de eerstvolgende aanbiddingsavond in de parochie. Een beetje hooggegrepen misschien, maar we hadden niet veel anders te bieden, want de tieneravond begint pas weer in september. Prompt appte hij terug: “Da’s goed, ik ga mee”.

Na de eerste avond zei Jim dat hij wilde stoppen met z’n paranormale activiteiten, hij geloofde dat het toch niet goed was. De week erop waren al mijn kinderen op kamp, maar ik ben ‘m gewoon op gaan halen om mee te gaan naar de aanbiddingskapel. Ik betwijfelde of hij wel bij zo’n ouwe moeder in de auto zou stappen, maar hij bleek al op me te wachten. “Ik zag je al komen hoor!” meldde hij. Onderweg kletste hij honderduit over zijn werk als verhuizer en na de aanbidding vertelde hij: “weet je, alleen daar in die kerk vind ik vrede en rust, verder nergens. Overal is kwaad, behalve daar.” Voor u denkt dat ik een zwart-wit denker ben: het zijn echt zijn woorden. Toch weet Jim nog niet heel goed wat hij moet geloven, in die zin zijn we er nog niet.

Sindsdien gaat hij elke donderdag met ons mee naar de aanbidding. We hebben hem wijwater gegeven om thuis ook meer rust te krijgen. Plus water uit de bron van de Mariaverschijningplaats La Salette, waar wij op vakantie zijn geweest en natuurlijk voor hem gebeden hebben. Afgelopen donderdag deed hij tot onze verbazing heel intens mee met de gebedsavond: hij stond tijdens de uitstelling, bad de psalm mee en vouwde warempel zijn handen en sloot zijn ogen tijdens het stille gebed. Hij is er zeker nog niet en daarom hoop ik ook op uw gebed voor hem. Want er is er maar Eén die Jim kan raken en bevrijden.

Brechje