Dat het gezin in het Westen onder druk staat, is bekend. Onderzoeker Simon Polinder stelt dat er zelfs wereldwijd een machtsstrijd gaande is om de toekomst van het gezin.

Simon Polinder van Prisma, een samenwerkingsverband van christelijke hulporganisaties zoals Dorcas, Woord en Daad en ZOA, heeft zojuist een onderzoek afgerond naar gezinsbeleid in ontwikkelingssamenwerking. Het bijbehorende rapport wordt vandaag, 15 mei, gepresenteerd. Een symbolische datum: 15 mei is door de Verenigde Naties uitgeroepen tot Dag van het Gezin.

Politieke invloed

Polinder stelt dat diverse ontwikkelingen ervoor hebben gezorgd dat het gezin ook in de ontwikkelingsgebieden onder druk komt te staan. Omdat bijvoorbeeld de man voor werk ver weg moet en dus langdurig van huis is, heeft dat negatieve gevolgen voor zijn relatie met vrouw en kinderen. Aids heeft veel kinderen tot wees gemaakt. Maar minstens zo zwaar weegt de politieke invloed. Moderne ideeën zijn vanuit het westen overgewaaid naar het zuiden, waardoor bijvoorbeeld het huwelijk vaak niet meer wordt gezien als een onverbrekelijke verbintenis, maar als een contract dat eventueel kan worden opgezegd.

Hoeksteen

Deze ontwikkeling heeft in de loop der jaren een sterke reactie opgeroepen. Polinder wijst op de gezinslobby van een wereldwijde coalitie die hij aanduidt als “Christelijke Rechts binnen de Verenigde Naties”. Het initiatief voor deze lobby is afkomstig uit de VS en is ontstaan uit onvrede over de resultaten van de Bevolkingsconferentie van Caïro in 1994. Tijdens die conferentie zagen progressieve krachten kans radicaal-feministische ideeën wijd en zijd te verspreiden.

In Christelijk Rechts werken protestanten, rooms-katholieken, mormonen en ook moslims nauw samen, waarbij als gemeenschappelijk uitgangspunt geldt dat het gezin de hoeksteen van de samenleving is en religieuze wortels heeft. Ook trekken ze samen op in hun verzet tegen het recht op abortus en het homohuwelijk.

Huwelijk als basis

De strijd die zich heeft ontsponnen tussen hen die het gezin promoten en zij die ervan af willen, is nog lang niet beslist. “Christelijk Rechts is niet bij voorbaat kansloos, heeft de praktijk al bewezen. Drie jaar geleden is door inspanningen van de pro-gezinsbeweging met driekwart meerderheid een resolutie aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties waarin werd bevestigd dat het gezin de natuurlijke en fundamentele groepseenheid van de samenleving is. Ook legde deze resolutie vast dat het gezin de eerste verantwoordelijkheid heeft voor de opvoeding vanaf de kindertijd tot de volwassenheid, dat het huwelijk de basis is voor het gezin en dat het gezin de beste plek is voor een harmonieuze ontwikkeling van het kind.”

EU ligt dwars

Opmerkelijk is dat de EU deze verklaring niet heeft willen ondertekenen. Ons land, dat bij die gelegenheid de EU vertegenwoordigde, stelde dat het gezin in de loop van de tijd van gedaante is veranderd en dat de Staat zich in dit verband terughoudend diende op te stellen. Volgens Polinder kan Nederland wat dat betreft “nog wat leren van Iran. Dat stelde dat het ontbreken van een duidelijke internationale definitie van het gezin geen reden is om af te zien. (KN/Reformatorisch Dagblad)