De les van de pratende baby’s

Wekelijks stuurt pastoor Andy Penne per e-mail een ‘Woord van de pastoor’ rond aan mensen die zich hebben geabonneerd. De laatste editie doet denken aan de film Look who's talking met in de hoofdrol een pratende baby… Wekelijks stuurt pastoor Andy Penne per e-mail een ‘Woord van de pastoor’ rond aan mensen die zich hebben geabonneerd. De laatste editie doet denken aan de film Look who's talking met hoofdrollen voor pratende baby's…

De les van de pratende baby's

Sinds de dood en de verrijzenis van Jezus Christus is de Hemelpoort voor elk van ons geopend. Jezus was niet zomaar een revolutionair van 2000 jaar geleden die zijn idealen met de dood heeft moeten bekomen. Nee, Hij was werkelijk de Zoon van God die mens geworden is om goed te maken wat op de eerste bladzijden van de Bijbel fout is gelopen. Zijn kruis en verrijzenis herstelden de vriendschap tussen God en mens, openden de Hemelpoort voor elk van ons, de zonde en de dood werden het laatste woord ontnomen.

Look who's talking Na ons sterven mogen wij, christenen, thuiskomen in het Eeuwige Leven bij God. Ons leven eindigt niet in het donkere gat van de dood. We mogen thuiskomen bij de Heer. Toch blijft het voor veel mensen moeilijk om te geloven. We kunnen ons niet voorstellen wat er komt want niemand van ons is er al ooit geweest. We moeten vertrouwen op het Woord van de Heer dat wie in Hem gelooft Eeuwig Leven zal hebben. Ook ons wacht het Eeuwige Pasen: we zullen eens mogen thuiskomen bij de Levende Heer met Wie we hier in de leven leefden.

We willen graag spreken over ons geloof in het Eeuwige Leven bij de Heer en toch is het niet gemakkelijk want niemand kan er zich enige voorstelling van maken. De Bijbel zegt het ons dat geen mens het zich kan voorstellen al wat God bereid heeft voor die Hem liefhebben. Misschien apart maar geboren worden en sterven liggen eigenlijk heel dicht bij elkaar. Ik vond dat ook in het verhaaltje wat iemand mij toestuurde. Mooi om eens over na te denken.

In de buik van een zwangere vrouw bevinden zich twee baby’s.
De ene vraagt aan de andere:

Geloof jij in het leven na de bevalling?

Natuurlijk, er zal wel iets zijn na de bevalling. Misschien zijn we hier nu om ons voor te bereiden op wat er later zal komen.

Wat een onzin. Er is geen leven na de bevalling. En hoe zou dat leven dan wel moeten zijn?

Ik weet het niet maar er zal zeker en vast… meer licht zijn dan hier. Misschien zullen we op onze eigen benen lopen en zullen we ons voeden met onze eigen mond.

Maar, dat is absurd. Lopen is onmogelijk. En via de mond eten? Gewoonweg belachelijk. De navelstreng zorgt voor de voeding. Ik zeg je één ding: het leven na de bevalling is onmogelijk. De navelstreng is te kort.

Ik daarentegen denk dat er iets moet zijn. En misschien zal het anders zijn dan we gewoon zijn hier.

Maar niemand is ooit teruggekeerd van het hiernamaals, na de geboorte. De geboorte is het einde van het leven. En uiteindelijk is het leven enkel maar een schrikwekkend bestaan in het donker dat nergens tot leidt.

Mmh, ik weet niet exact hoe het zal zijn na de geboorte maar ik weet zeker dat we de mama zullen zien en dat zij voor ons zal zorgen.

Mama? Geloof jij in de mama? En waar denk je dat ze nu is dan?

Waar? Overal om ons heen! Het is in haar en dankzij haar dat we leven. Zonder haar zou heel deze wereld niet bestaan.

Ik geloof er toch niet in! Ik heb de mama nog nooit gezien, dus het is logisch dat ze niet bestaat.

Ok, maar soms, wanneer we heel stil zijn, kunnen wij haar horen, of voelen hoe ze onze wereld streelt. Weet ja? … Ik denk dat er ons echt een leven wacht en dat we ons enkel en alleen daarop aan het voorbereiden zijn…

Durf ik te geloven in het Eeuwige Pasen?

Gods Zegen,

Uw priester en pastoor A. Penne
www.priesterpenne.be