Wij hebben naar onze jongens toe gecommuniceerd dat we het zinvol vinden dat ze voor de 7 à 8 weken zomervakantie een aantal weken een vakantiebaantje zouden gaan zoeken. En iets meer dan alleen een extra wijk folders lopen. Een van onze jongens reageerde naar mijn vrouw toe: "ik neem aan dat jij dan ook iets buitenshuis gaat werken als wij dat moeten doen." Wij hebben naar onze jongens toe gecommuniceerd dat we het zinvol vinden dat ze voor de 7 à 8 weken zomervakantie een aantal weken een vakantiebaantje zouden gaan zoeken. En iets meer dan alleen een extra wijk folders lopen. Een van onze jongens reageerde naar mijn vrouw toe: "ik neem aan dat jij dan ook iets buitenshuis gaat werken als wij dat moeten doen."

Toen mijn vrouw en ik vanochtend buiten koffie zaten te drinken vertelde mijn vrouw mij deze reactie. Ze was onaangenaam verrast.

Onder het eten vroeg ik even de aandacht van allen.

"Jongens, mama en ik hebben 21 jaar geleden toen wij trouwden gekozen voor het model: ik werk buitenshuis en zij thuis. Wij vonden dat toen allebei goed en we vinden dat nog steeds goed. Toch vraagt dit in de huidige tijd wellicht om een toelichting, een getuigenis. Jullie zullen dit model in je omgeving niet vaak zien. Meestal werken beide ouders buitenshuis.

Maar ik redeneer als volgt: ik vind het fijn dat als ik uit het werk kom, dat het eten voor mij klaar staat. De boodschappen zijn gedaan. Het huis is schoongemaakt. Natuurlijk, door mama's handicap aan beide polsen is het jarenlang niet helemaal zo kunnen lopen, maar dat ligt buiten onze macht. Ook als mama geld bij moet verdienen, omdat we anders tekort komen, is er een reden dat mama buitenshuis moet gaan werken. Maar ik vind haar waarde groot als zij thuis is als jullie uit school komen. Jullie kunnen direct je verhaal kwijt. Jullie hebben geen zin om een uur later het verhaal nog eens aan mij te vertellen. Ik vind het waardevol dat als mensen naar ons huis bellen, dat er dan iemand is.

Mama is sociaal. Als er een broer in de problemen is, dan belt ze even. En ze weet precies hoe ze kan bemoedigen. Ook andere mensen in nood, staat ze bij. Ze onderhoudt contacten met de buren. En via e-mail met anderen. Elke week doet ze iets extra's voor mij: ze haalt even medicijnen bij de apotheek of laat mijn zonnebril die kapot gegaan is maken etc. Speciaal voor jullie is ze bij de Mother's  Prayers. Jongens, jullie moeder bidt voor jullie! En jullie moeder heeft tijd voor jullie, denkt aan jullie.

Voor mijn eigen moeder heeft ze met zorg een cadeau uitgezocht voor moederdag. Ook gaat ze door de week regelmatig naar de kerk en bidt daar ook voor ons. Ik hecht daar veel waarde aan. En ook vergadert ze met mensen van onze kerk en doet ze vrijwilligerswerk voor de stichting voor katholieke gezinnen. Dit zijn zo maar wat opmerkingen die ik jullie graag wil laten weten. Vooral omdat er eerder een reactie van een van jullie kwam dat mama niet veel uitvoert en vanochtend dat mama ook maar buitenshuis moet gaan werken."

De jongens hadden geluisterd en het was even stil, verder werd er niet zo op gereageerd.

Maar mijn vrouw gaf later te kennen dat ze het fijn vond dat ik het zo had gezegd.

Ik vind het zelf ook fijn. We zijn het samen eens. Dat de opmerkingen geland waren bleek wel dezelfde dag nog toen een van onze jongens aan mijn vrouw vroeg: "mama, wil je nieuwe tafeltennisbatjes kopen, want ze zijn stuk en het is jouw taak dat te doen".