Laatst moesten twee van onze jongens die bij elkaar in hetzelfde voetbalteam zitten, tegen de koploper voetballen. Woensdagavond, 4 graden Celsius en regen. Het werd een spannende wedstrijd, maar met een een bijzondere nasleep.
Laatst moesten twee van onze jongens die bij elkaar in hetzelfde voetbalteam zitten, tegen de koploper voetballen. Woensdagavond, 4 graden Celsius en regen. Het werd een spannende wedstrijd, maar met een een bijzondere nasleep.

Mijn vrouw en ik gingen kijken en behalve onze jongens reden er nog twee teamgenoten  met ons mee. Een spannende wedstrijd, helaas verloren. Naderhand in de auto en thuis praatten de jongens nog vol vuur over allerlei situaties die zich in de wedstrijd voordeden. Scheidsrechterbeslissingen die niet deugden, enkele mooie voetbalacties die lukten, maar ook hoe spijtig het was dat ze verloren hadden.

In de war?
Op gegeven moment zei een van onze jongens dat hij zich misselijk voelde. Hij ging al vast naar boven. Toilet, wassen en slapen. Mijn vrouw ging nog even boven kijken. En later ik ook. Niet alleen buikpijn, maar ook braakneigingen en alles draaierig voor zijn ogen. Een lichte hersenschudding? Om één uur 's nachts ben ik nog even gaan kijken, situatie ongewijzigd. Nog steeds draaide het voor zijn ogen. Maar hij was wel aanspreekbaar. De volgende ochtend kon hij niet opstaan. Mijn vrouw heeft de school opgebeld dat hij niet kon komen. Of hij nog proefwerken had. Dat moest ze even vragen aan onze zoon. Hij zei dat hij vandaag, woensdag economie had. Maar het was donderdag. Hij wist niet precies welke dag het was. Was hij wat in de war? Maar donderdag had hij Nederlands proefwerk dacht hij. Je moet het naar de school communiceren, want niet goed afmelden voor een proefwerk betekent in het huidige beleid van de school dat je voor dat proefwerk het cijfer "één" hebt.

Diagnose
Mijn vrouw belde de huisarts. Om 10.00 uur konden ze daar terecht. Degene die bij ons enkele uren per week helpt in de huishouding wilde wel naar de dokter rijden. Lief! Hoefde ik niet helemaal uit mijn werk te komen. Wel hield mijn vrouw me via e-mail en telefoon op de hoogte. Naar de dokter gaan bleek echter niet te lukken. Onze zoon kon nauwelijks op zijn benen staan. Om 13.00 uur kwam de dokter bij ons. Na het onderzoek had ze even telefonisch overleg gehad met een neuroloog. Diagnose: flinke hersenschudding!

Maar hoe was het eigenlijk gekomen? Niemand had iets bemerkt? Onze zoon vertelde dat hij en een tegenstander tijdens de eerste helft van de wedstrijd met de hoofden tegen elkaar geknald waren. Onze zoon had zich even heel raar gevoeld, maar de hele wedstrijd nog uitgespeeld. Nog een hele tweede helft. Dat verbaasde me zeer!

Blijven communiceren
In ieder geval vanavond nog op het internet gekeken. Wikipedia, hersenstichting etc. Er is toch wel veel bekend over een hersenschudding. Over de verschijnselen en hoe je een en ander moet behandelen. In ieder geval moet onze zoon naar ons toe en straks naar school toe goed communiceren. Welke vragen of angsten of wensen er bij hem opkomen  etc. En wij zullen hem goed moeten begeleiden. Waarschijnlijk houdt hij er dan niets aan over.  Maar het is toch een raar gezicht. Een 1.85 meter lange 16-jarige jongen die het ene moment voluit voetbalt en het ander moment zeer vermoeid in bed ligt, met draaiende ogen en zeer traag antwoordend op een enkele vraag.

Herstel
Toen ik dit schreef stonden we gelukkig net voor de herfstvakantie. Jammer van zijn vakantie, maar hij kan rustig enigszins herstellen zonder dat hij wat van school mist. Eigenlijk moet hij niet veel gaan achterlopen in 5 VWO. Het gaat redelijk, maar heel veel achterstand lijkt me voor hem moeilijk. Net als onze andere zoon vorig jaar. Ook door voetbal twee weken niet naar school kunnen gaan. Nog op krukken gelopen. Toen zoveel achtergelopen, dat hij de stof maar net op tijd in kon halen, anders was hij blijven zitten.

Ons deel
We hebben wel wat ziektes en handicaps gehad, realiseerde ik me . Onze oudste zoon vanwege een rugaandoening een jaar in het gips en mijn vrouw negen polsoperaties. Binnenkort komt er weer één. Een derde deel van haar pees in haar onderarm wordt gebruikt om twee polsbotjes vast te zetten. De polsbandjes zijn te slap en de botjes gaan over elkaar schuren. Redelijk zware operatie en drie maanden hersteltijd.

Bidden
Ik bid voor zieke en gehandicapte gezinsleden (rozenhoedje). Maar ook voor mijzelf en de andere jongens. Dat we het op kunnen vangen. Gezinstaken van elkaar overnemen en de ander hersteltijd gunnen. En ook leuke dingen blijven doen. Volgende week gaan mijn vrouw en ik naar het theater. We zijn dan 21 jaar getrouwd. Samen naar het theater gaan, daar verheug ik me op!