Af en toe trekt er een zorgelijk mediabericht aan mijn ogen voorbij: ‘Kinderen van werkende moeders eten ongezonder' en ‘Werkende ouders maakt gezin kwetsbaar'. Zelf werk ik parttime en zou dus acuut in de stress moeten schieten uit zorg voor mijn drie bloedjes.
Af en toe trekt er een zorgelijk mediabericht aan mijn ogen voorbij: ‘Kinderen van werkende moeders eten ongezonder' en ‘Werkende ouders maakt gezin kwetsbaar'. Zelf werk ik parttime en zou dus acuut in de stress moeten schieten uit zorg voor mijn drie bloedjes.
Nu ben ik zelf kind geweest van een parttime werkende moeder en ik kan u vertellen: ik heb er geen pukkels, enge ziektes of diepe krassen op mijn ziel aan overgehouden. Sowieso kookte mijn moeder een ultragezond jaren zeventig menu bestaande uit boekweit, gierst, postelein en poon en at ik op de woensdagmiddag bij mijn vriendinnetje met een fulltime thuisblijvende moeder voor de tv mijn wekelijkse bakkie chips met chemisch gekleurde mierzoete ranja (heerlijk!).
Natuurlijk vond ik het als kind niet altijd even leuk dat ik tussen de middag bij een vriendinnetje een boterham moest gaan eten en dat ik de sleutel van de voordeur altijd bij me had. Maar erger dan dat was het echt niet. Uiteindelijk ben ik juist ontzettend trots op mijn moeder die een universitaire studie heeft gedaan en op dat niveau gewerkt heeft. Ze wist wat er in de wereld te koop was en als iemand mij geholpen heeft te knokken voor een goede opleiding en vol vertrouwen de maatschappij in te gaan, is zij het geweest.
Punt is natuurlijk dat het welzijn van de kinderen voorop moet staan in de keuzes die ouders wat dit betreft maken. Een baby van elf weken vijf dagen in de week naar de crèche brengen lijkt mij geen goed idee. De druk op vrouwen opvoeren om altijd thuis te blijven is ook niet wenselijk. Ik zou er in elk geval geen vrolijke moeder van worden. Gelukkig zit daar een heleboel tussen dat prima te combineren valt met een gezinsleven waarbij wellicht ook vaders een extra zorgsteentje kunnen bijdragen. Zo heeft een vriend van ons op woensdag zijn ‘papadag', die hij om 12 uur opent met een stapel pannenkoeken. Terwijl die lekker worden verorberd, opent hij het ‘werkoverleg' met zijn kleuters: “Wat gaan we vanmiddag doen jongens, voetballen of naar de kinderboerderij?”
Volgens mij stellen verreweg de meeste Nederlandse ouders het belang van hun kinderen al jaren voorop. Moeders (en deels ook vaders) werken en masse parttime omdat ze zelf hun kroost willen opvoeden, niet altijd tot grote vreugde van feministes en politiek.
En wat betekent dit voor de koters van ons kikkerlandje? Volgens onderzoek van UNICEF zijn ze het gelukkigst van alle kinderen uit ontwikkelde landen. Klein kansje dus dat het niet zó'n drama is dat hun beide ouders er samen anderhalve baan bij hebben.